Still working...

Hi there!

Sorry allemaal dat ik zo lang niks meer van me heb laten horen, maar je moet ook iets te vertellen hebben natuurlijk. Na drie weken informatie en verhalen te hebben gespaard wordt het nu wel weer tijd voor een lange blog.

Zoals ik in mijn vorige blog al had verteld was ik gepromoveerd tot tomaten plukker. Dit werk is in eerste instantie wel saaier dat prunen, maar we maken bijna twee keer zoveel uren. Maar hoelanger je het werk doet, hoe beter je wordt, en dat heeft weer het voordeel dat je niet de hele tijd achterstevoren op de machine zit. In de eerste week zat ik de hele tijd bij mijn Estse vrienden Taavi en Mihkel. Het werd langzaam maar zeker gezelliger en onze buren, de plukkers in de rij links van de onze, leerde ik ook kennen. En als je de mensen eenmaal kent wordt het almaar gezelliger. Op een van de dagen waren Taavi en ik meer tomaten aan het gooien dan aan het plukken. Het was een waar gevecht tegen Ben en Kane uit Engeland. Het begon met een paar onschuldige tomaten heen en weer,en eindigde in een dikke bende met hele trossen tomaten, en niet te vergeten de rotte. En geloof me, als er iets erg is dan zijn het rotte tomaten. Echt, dat zou mijn ergste nachtmerrie zijn... We hebben die dag super veel lol gehad en ik lag te rollen op de machine van het lachen. De beste dag uit mijn pluk carriere!

Twee dagen na ons gevecht was Ben jarig. Dat was op een zaterdag en hij zou zondags dus gewoon moeten werken. Ik was de gelukkige om op zondag vrij te zijn, maar ik gunde mijn vrije dag aan Ben, waardoor ik zelf geen vrije dag had. Met een beetje pech loop je op een vrije dag 130 dollar mis. Dat wil ik absoluut niet en dat is waarom ik tot nu toe 25 dagen oprij heb gewerkt. Die zaterdag avond is Ben´s verjaardag massaal gevierd in het hostel en een schitterend mooi feestje in Central, de discotheek hier in Bundaberg. Na genoeg alcoholische versnapperingen zocht ik om kwart voor drie mijn bed op, om er anderhalf uur later af te stappen en mijn ontbijt te maken en te gaan werken. Terwijl ik mijn droge boterhammen achterover drukte kwamen de echte bikkels nog uit de kroeg druppelen. Dean misste zelfs de bus omdat hij te laat ´thuis´ was om naar het werk te gaan. Gevolg, ontslag, maar hij wilde toch al weg. Ik bleek met mijn anderhalf uur een van de langslapers te zijn en de rest van de dag zou voor ons allemaal een zware worden. Er waren super veel tomaten en we waren bek af, en sommigen kotsmisselijk. Taavi en Kane lagen in de eerste rij naast de machine om de restanten van een mooie avond te lozen... Shabba´s! Gelukkig had onze supervisor, Shane, zijn bed ook amper gezien en nam hij het deze dag niet allemaal zo nauw. IDEAAL!

Opstap in Bundaberg, 'Central'! Sicco, Joost (NL), Ben (Eng) en Kane (Eng)
Buis-battles! Geniaal tijdverdrijf! vlnr, Ben, Taavi en ik...

Cellblock Backpackers, mijn 'thuis' voor de afgelopen 6 weken.

De rest van de week was helaas niet super druk, waardoor we 2 a 3 keer een vrije middag hadden. Het weer was wel super dus die middagen werden met een bus zonnebrand aan het zwembad doorgebracht. Over het zwembad ligt een plastic buis en daarop wordt veel gestoeid. (Haha, klinkt niet zo cool!) Met een noodle, zo´n plastic zwemding proberen we elkaar er dan af te slaan. Ik kan me er dagen op vermaken en het gaat me ook goed af, de video´s bewijzen het...

Terwijl de sfeer in de groep almaar beter werd kwam er abrupt een trieste stemming binnen de groep. Toen we van het veld af kwamen voor de lunch bleken 14 van de 20 tassen gestolen te zijn. Marieke, van mijn Nederlandse begingroep was al haar foto´s en camera kwijt, en haar telefoon. Risto zijn camera met talloze foto´s, Thomas zijn telefoon en Taavi zijn telefoon en portomonnee met alle pasjes. En ik, ik was de gelukkigste van allemaal. Vraag me niet waarom, maar mijn goedkope ogende flut tasje met extreem dure camera erin hebben ze laten staan. Ik vond het uiteraard klote voor alle anderen, maar ik had gewoon alles nog! Mijn foto´s zijn heilig... De meesten waren gelukkig wel verzekerd, maar het is gewoon verrot als je spullen gestolen worden.

Dat incident is inmiddels al bijna 2 weken geleden, en gelukkig hebben we niet weer van dat soort problemen gehad. Het is elke dag plukken als een dolle en de dagen worden almaar langer. En in het hostel wordt het steeds leuker, omdat je alle mensen leert kennen. s`Avonds een paar potjes poolen en dan weer vroeg op bed. Als ik meer tijd had om hier te blijven dan deed ik het. Ook met onze supervisor valt goed te ouwehoeren. Afgelopen week gooide hij een pad op ons. Mooie grappen... Hij was wel giftig trouwens, maar alleen als je em opeet! ;)

TOMATO-CREW!

vlnr boven: Dui, Eng, Zwe, Dui, Eng, Fra, Can, Ned, Ned, Dui, Est,Can, Ned.
onder: Ita, Ita, Eng, Est, Fra, Ita, Ita.

Onze machine waar we altijd op werken. Achterlijk groot, zie verschil met vrachtwagen!

Oh wat kijk ik blij! @ work...

Mijn werkzitje. Daar zit je de hele dag met zijn tweeen, 1 doet links, de ander rechts, en alle tomaten gooi je in het midden en die worden met de lopende band naar de laadbak van de machine geloodst.

Machine als ie uitgeklapt is, met in totaal 18 zitjes...

Achterkant...

Achterlijk lange rijen... Gemiddeld doen we zo'n 6-8 per dag.

Hier in Bundaberg is verder niet heel veel te doen behalve Central op zaterdag avond. Je kunt ook nog naar de Bundaberg Rum distillery of naar Mon Repos. De Rum Distillery lijkt me niet zo interressant, Mon Repos daarentegen wel.

Mon Repos is de naam van het strand hier vlakbij waar talloze reuze schildpadden jaarlijks hun eieren droppen. Om ze te beschermen is het strand niet open zoals een gewoon strand. Wel kun je als toerist voor 9 dollar het hele proces volgen. Tenminste, als je mazzel hebt, want de schildpadden hebben geen vaste tijden of dagen. Alleen dat het tussen zonsondergang en zonsopkomst kan zijn van November tot en met Januari. Niks geen zekerheid dus maar met 10 man namen we de gok. Joost, een Nederlandse jongen hier in het hostel had afgelopen week de halve nacht gewacht maar geen schildpad gezien. Flink balen voor hem...

Na een beetje rond te hebben gekeken in het informatie centrum van Mon Repos werd groep 1 al verzocht naar het strand te gaan omdat er een schildpad gesignaleerd was. Wij waren groep 2 dus moesten duimen voor een 2e schildpad. Ondertussen werd ons vanalles en nog wat verteld over het broeden e.d. in het openlcuht theater. Dit werd echter twee keer abrupt verstoord. Eerst door een luidruchtige possum, daarna door de melding dat groep 2 naar het strand kon voor een tweede schildpad. Goed nieuws dus en wij op naar het strand. Eenmaal op het strand stonden we allemaal naar boven te kijken in plaats van naar het strand. De hemel was zó ontieglijk mooi. Er waren alleen maar sterren. En ze twinkelden allemaal, stuk voor stuk... Zoveel sterren, vallende sterren en een heldere hemel... Ik kan het niet omschrijven, maar in Nederland zul je zoiets nooit zien.

Na 2 minuten op het strand te zijn geweest bleek echter dat de schildpad weer de zee in was gegaan, en dus dat wij het strand weer moesten verlaten. Na 10 minuutjes was er gelukkig weer een schildpad. Daar aangekomen kregen we te horen dat we in een halve cirkel achter de schildpad moesten blijven. Anders zou ze ons zien en zou het hele feest niet doorgaan. Geluid maken was geen probleem, de padden zijn doof als ze uit het water zijn.

Kane (eng), Taavi en Mihkel (est)

KINGSIZE Schildpad

Ik (blij) en schildpad! ;)

De schildpad bezig met haar eieren verstoppen/ingraven.

De schildpad was inmiddels al bezig om een gat te graven. Ik had verwacht dat dat met die lompe vinnen/voeten zou gebeuren, en dan gewoon wat schuiven zodat er een kuil ontstaat. Maar dat beest kan met zijn achterpoten graven als de beste. Onvoorstelbaar, maar met de achterste vinnen kan hij een soort hand/schep vorm maken en graaft ie een gat waar je ´u´ tegen zegt. Na 20 minuten vond ze het wel genoeg en begon ze haar eieren te leggen. Nadat ze al haar eieren in het gat had gedropt, begon ze het in te graven. En om verwarring te scheppen, ploegt ze ongeveer 6 a 7 vierkante meter strand helemaal om. Dat vindt je zonder stokje dus voor zijn levensdagen niet terug. Toen de overigens 100jarige schildpad klaar was volgde ze de zaklamp van de gids opweg naar de zee...

Het probleem was echter dat ze haar eieren te dicht bij de zee had gelegd, en op die manier was de kans voor de jonge schildpadjes evengroot als nul. Daarom groeven we de eieren op en verplaatsten ze naar een betere plek. Na telling kwamen er 63 eieren te voorschijn en dat is veel voor deze soort schildpad. Een andere soort doet het niet voor minder dan 150 tot 200.. Wij mochten allemaal een ei naar het andere nest brengen en deze taak heb ik met een big smile volbracht. De eieren zijn iets kleiner dan een tennisbal en hebben niet zoals een kippenei een harde schaal, maar een zachte, indeukbare.

Vervolgens zat onze heldhaftige optreden er op en hebben we de schildpadden een kans van overleven gegeven. Groot is ie nog steeds niet. Het zou al uniek zijn als 1 van de 63 jonkies het echt zou overleven om volwassen te worden... Zonde... Inmiddels was het al 11 uur en zagen we nog een bijzonder ding wat ons avond compleet maakte, de maanopkomst! Nog nooit eerder gezien en in combinatie met een prachtige sterrenhemel was dit erg mooi. Een oranje maan die vanuit de zee om hoog schiet... Vandaag waren we dus enigzins moe omdat we niet echt veel hadden geslapen, maar we hadden het er graag voor over.

Turtle groep: Boven vlnr: Mihkel, Taavi en Johannes. Midden: Kane, Marnix en Marieke.
Midden onder: Courtenay en Sicco. Voor: Hayley en Nikki.

Vol trots overhandig ik mijn ei, en de ranger legt het in het nieuwe nest.

Het nieuwe nest...

Vandaag is ook de verjaardag van MEM en PAKE! GEFELICITEERD!! Ik drink er vanavond 1 (of 2) op! Volgens het vrije dagen systeem zou het morgen mijn beurt zijn om vrij te zijn. Ik had al met de baas gesproken en gezegd dat ik wilde werken, maar hij wilde dat zijn personeel ook eens rust nam. Ik balen als een stekker. Maar vandaag kregen we het goede nieuws dat de hele groep vrij is, omdat onze machine voor inspectie moet. Oftewel, een mooi feestje vanavond met de hele groep, en het gat niet ten koste van mijn vrije dagen. Dik prima...

Zaterdag begin ik dan al aan mijn laatste 4 dagen. Het is echt ongelooflijk snel gegaan en ben hier dan 5,5 week geweest. Toch een mooie tijd gehad hier en veel vrienden gemaakt. Woensdag gaan Marnix en ik down south naar Hervey Bay, om donderdag ochtend naar Fraser Island te gaan. Dat is het grootste zandstrand ter wereld en bevat prachtige natuur en schitterende meren. Kijk er echt naar uit om met een (hopenlijk) gezelige groep met een 4wheeldrive dat eiland rond te crossen in drie dagen.

Daarna gaan we met de nachtbus naar Brisbane, om daar de auto jacht te openen. Ik hoop zo snel mogelijk een busje op de kop te tikken om vervolgens via Surfers Paradise en Hippie dorp Nimbin naar Byron Bay te gaan om daar een aantal dagen te chillen en surfen uiteraard. Daarna moeten we als een gek rijden via Port Maquirie, Coffs Harbour en Newcastle om Berber de dag voor kerst van het vliegveld af te kunnen halen. Zou wel zo aardig zijn als ik er dan ook ben. Met een beetje mazzel duiken Berber en ik in een appartementje in Sydney bij vrienden van me... Maar, niks is zeker op dit moment...

Leuk kikkertje...

Time flies when you`re having fun... Ben al bijna 3 maand weg en het gaat me eigenlijk te snel. Ik voel me hier helemaal thuis en ik ben 90% omgeschakeld naar Engels denken. Zelfs in mijn slaap praat ik ENGELS!! Hahaa...

Mensen, dit was het weer. Bedankt voor alle reacties en mailtjes! Erg leuk weer allemaal! Keep going mates..

Dikke tut ut Bundaberg, Sicco

De schildpad terwijl ze bezig is haar eieren in te graven...

Taavi vs Sicco, Estland vs Fryslan! Rood ben ik! ;)

Van 2 kanten! Links is Ben, midden ben ik en rechts Taavi!

Familie bezoek, stuntvliegen en tomaten gekte!

Hallo Dutchies,

Terwijl de herfst in Nederland voor de deur staat, wordt het hier almaar warmer. Maar, om jullie een plezier te doen, HET REGENT IN AUSTRALIE! Eens wat anders dan zon... Na de Whitsundays Trip ben ik ongeveer 1200 kilometer naar het Zuiden gereisd.

Na de hele dag in Airlie Beach te hebben gewacht stapten we in de nacht bus naar Gladstone. Hierdoor bespaarden we een nacht accomodatie en de volgende ochtend zou mijn achterneef Johannes ons oppikken. Zoals afgesproken stond Johannes, in Australie John, op ons te wachten en de eerste kennismaking met mijn familie was een feit. Toch best apart.

John wilde ons eerst Gladstone een beetje laten zien voordat we naar zijn huis in Boyne's Island gingen. Gladstone is een echte industrie stad en bezet 20% van de Australische economie. Super groot dus. Vooral de haven en 's werelds grootste Aluminium smelterij helpen daar erg aan mee...

Vervolgens reden we 24 kilometer naar het zuiden naar John en Kay's huis. Super aardige mensen en ze deden echt hun best om het ons gezellig te maken. Na veel gepraat te hebben liet John ons ook Boyne's nog zien. We zijn naar het strand geweest en hebben de Botanic Gardens bezocht. Echt een mooi plekje hebben ze daar...
John wist na 47 jaar jaar Australie super veel te vertellen en daar hebben we nog veel van geleerd. Ook van Friesland wist hij nog super veel te vertellen, en te herrinneren. Terwijl we eigenlijk de hele dag Engels spraken, voelde het voor mij heel vertrouwd en bijna als familie. Het was ook echt super vreemd om hier in Australie te spreken over mijn familie, over mijn dorpje, en dingen die ik niet eens wist en hij wel... Heel apart, maar het was een super leuke dag en ik ben erg blij dat ik de moeite heb genomen om ze op te zoeken...

Schilderij in huize Rienks...

John, Sicco en Kay.

Na een nachtje heerlijk te hebben geslapen bij John en Kay, werden we om 8 uur 's ochtends wederom op de Greyhound bus gezet in Gladstone, op weg naar Town 1770. Het is bedacht door Kapitein Cook die hier in 1770 voet aan land zette. 1770 is nog een beetje een klein plaatsje en is door de toeristen nog niet echt uitgevonden. Hierdoor is het nog een beetje authentiek en goedkoop. Prima dus om een dag te vermaken!

Bijvoorbeeld, in Town 1770 kun je 3 uur surfles krijgen voor $16,-! Dat is 10 euro! Ongelovelijk goedkoop... Maar, wij hadden helaas maar 1 dag te tijd voor 1770, terwijl ik er gerust een week had kunnen vertoeven. Want ons doel in 1770 was DE rondvlucht met een stuntvliegtuigje. Dat is de attractie van 1770 en is ook niet eens zo duur. Captain Bruce vliegt in het rond met backpackers en zorgt ervoor dat je met een omgekeerde maag weer uitstapt. Wie wil dat nou niet.

Ik was zo gelukkig dat ik na lootjes trekken voorin mocht zitten. Op de landingsstrip vroeg Bruce mij of ik even wilde sturen. WAT!? Nouja, prima... Dus ik begin als een dolle aan het stuur te draaien, aangezien we recht op de bomen af reden. Ik begon em een beetje te knijpen, ook omdat Bruce via de microfoon/koptelefoon in mijn oor zat te schreeuwen waar ik mee bezig was,en of ik die bomen niet zag! Jawel, maar dat stuur reageerde gewoon niet. Bruce had de grootste lol natuurlijk. Hij had het vliegtuig nog steeds onder controle. Maar je moet sturen met je voeten, met pedalen, in plaats van met een stuur. Wist ik veel...Eenmaal in de lucht vroeg Bruce of we achtbanen leuk vonden. Een seconde nadat we ja hadden geantwoord ging het vleigtuig met een rotgang richting de grond. WOO! Zo ging het de hele tijd een beetje door, maakte we wat halve loopings, kurkentrekkers en dat soort dingen. Super gaaf. Ook mocht ik echt vliegen, ditmaal wel met het stuurtje. Voelde wel cool moet ik zeggen... Captain Sicco, whaha....

Na een landing op een onbewoond eiland gingen we oesters eten. Tenminste, voor de liefhebber, en dat was ik niet! ;) Ook kregen we nog een hoofd massage van een krab... Vervolgens gingen we voor de terug weg en deden we nog enkele vette stunts. Ook de gewichtloosheid werd uitgetest. Ik, en Marnix ook, deed mijn riem los en Bruce ging met het vleigtuig recht om hoog. Toen we genoeg hoogte hadden gooide hij het vliegtuigje recht naar de grond, en omdat we zo snel gingen begon mijn lichaam te zweven. Voelde zo raar. Het filmpje staat bij mijn vorige bericht...s 'Avonds nog een gezellige BBQ met het hostel gehad en dat was ons avontuur in 1770.

Fryslan in 1770. Niet gebracht door Captain Cook, maar een friese gast! Hoe cool!

Een boomschors, met een gruwelijk vette vorm...

Vol gas naar onderen!

De 3 passagiers bij het vliegtuigje...

AAH! Krab krabt!

....

Captain Sicco aan het roer!

Uitzicht 1770

Het vliegtuigje, op 1770 airport.. ;)

Te kort helaas, maar we moesten door naar Bundaberg. Bundaberg ligt 350 kilometer boven de hoofdstad van Queensland, Brisbane. Dit is het werk-walhalla voor backpackers, dus dat moest wel goed komen. In Bundaberg zitten we in het hostel Cellblock, wat een oud politie bureau is, en dus slapen we in cellen... Wie had dat gedacht...

Het hostel hier werkt als een soort uitzendbureau voor je. Eerst waren wij hier niet zo'n voorstander van, maar toen bleek dat we eigenlijk geen keus hadden, hebben we de inschrijfformulieren maar ingevuld en was het hopen dat we snel werden ingedeeld bij een baantje. Nog geen 3 uur later was het al bingo. De volgende dag waren we met 30 man aardappelplantjes aan het planten. Erg saai, erg saai, goed betaald. En dat laatste gaat het hier allemaal om. Gelukkig was dit werk eenmalig.

Die avond maakte John, de werkmanager hier, ons wakker om te zeggen dat er fulltime werk voor ons was. We konden bij de tomaten crew. Wij snel tekenen natuurlijk en dus hadden we super snel een fulltime contract bij de Maneras farm, tenminste voor minimaal 4 weken. Iedereen begint echter met 'pruning'. Dat is takjes afbreken van de tomaten plant zodat de groei bevorderd wordt. Dus dan loop je met 25 man in zo'n heel groot veld takjes te breken, beetje te zingen, slap ouwehoeren, en dat voor 6 a 7 uur achtereen. Dan zit de werk dag erop en is het 1 uur 's middags. Want we beginnen hier ivm de hitte om 6 uur 's ochtends. Om kwart over 4 gaat de wekker... :(

Als je goed bent in Pruning kun je naar de tomaten pluk crew. Aangezien dat verhaal me wat te lang duurde, heb ik me aan alle kanten proberen naar binnen te praten. En dat helpt! Na een weekje prunen ben ik nu officieel tomaten plukker. En dat is qua werk misschien iets minder, maar ik maak nu ongeveer 10 uur per dag. Dat is 70 in de week en dat is achterlijk veel dollars! ;)

Bij het tomaten plukken zit je op een stoeltje die aan een super grootje tractor zit. Die rijdt tussen de rijen door en dat gaat best snel. Je moet dan als een dolle plukken en de tomaten gooi je op de lopende band in het midden. Na 2 rijen, wat ongeveer 3 uur duurt, ben je 1 rij 'bucket-boy', oftewel, emmer jongen. Je raapt dan alle gemiste tomaten. Het is dus enigzins afwisselend en ik moet zeggen de tijd vliegt. Aangezien de tomaten altijd door groeien en rijpen hebben we geen dagen vrij. Dus iedere dag kwart over 4 uit het bed, 5 uur de bus in, half 6 los, tot een uur of 3 werken. Vervolgens naar het hostel, douchen, het zwembad in, relaxen, eten, soms nog een filmpje kijken en anders op bed. Redelijk standaard levensritme, maar het is wel vol te houden. Er zijn hier wel veel leuke mensen dus dat is prima...

Inmiddels is mijn fruitpluk carriere al 1,5 week bezig. Ik denk dat ik tot begin December ongeveer blijf. Dan heb ik hopenlijk genoeg geld om een auto te kopen in Brisbane, en de dure maanden December en Januari te overleven... Voorlopig dus weinig spannende verhalen.

Bedankt voor alle reacties, krabbels, mailtjes en andere dingen! Echt leuk! Oja, ik ben even niet mobiel bereikbaar. Omdat het hier regent is mijn telefoon verzopen. Beetje jammer, alleen toets nummer 5 doet het nog. Ik koop van de week waarschijnlijk een nieuwe, en houd dan ook het zelfde nummer aan. Maar, ik ben dus 500 telefoonnummers kwijt. Dus, mocht ik jullie ooit willen sms'en bellen, dat gaat niet lukken. Mail/sms/krabbel/reactie plaatsen oid het even. ;) mijn nummer hier is +61416756976.

Liefs, uit regenachtig Bundaberg, (maar wel +25 graden, haha!) XX Sicco

Op dit filmpje gaan we eerst omhoog, en dan volgas naar onderen! ;)