Final Destination, Singapore...

IK HEB HET NA 46 BLOGS GEPRESTEERD OM MIJN FOTO'S ACHTERSTEVOREN UP TE LOADEN... OEFENING BAAR TKUNST ZOU JE ZEGGEN! NIET DUSS.... ;( SORRY...

Ook de laatste dagen van mijn meer dan geweldige reis heb ik nog super mooie dingen beleefd. Sterker nog, misschien wel het mooiste van het hele jaar dus dat wilde ik jullie niet onthouden...

Sicco en Marnix met de Petronas Towers @ night, Kuala Lumpur
451,9 meter hoog!
En alsnog tik ik lachend de 41e verdieping aan! ;)

Na onze nacht te zijn verbleven in Phuket, zijn we in de ochtend op de ferry gestapt naar Koh Phi Phi Don. Al snel kwam het eiland in zicht en op links was Koh Phi Phi Leh zichtbaar, dat ik maar al te goed herkende uit de film 'The Beach'. Eenmaal op het eiland hebben we een hotel kamer geboekt en toen werd ons verteld te wachten op de 'pick-up'. Ideaal, hoeven we ook dat tering eind niet te lopen... Wat bleek, op Koh Phi Phi is niets gemotoriseerd, en dus werd het een fijne wandeling. Alleen was er zo'n boy die onze tassen voorduwde in zijn kar... :(

genomineerd tot foto van het jaar!
...
... met longboat
Waah! Sicco jumpend vanaf +- 10 meter!

Blauw?
Nice!
Onze Zwisterse vrienden.

Omdat we weinig tijd hadden op dit schitterende eiland hebben we gelijk de zwembroek maar aangetrokken, camera mee en op pad gegaan. Op de een of andere manier straalden we wel uit dat we toeristen waren en dus waren er veel Thais die ons een boot voor een middag aanboden. Maar de prijzen waren veel en veel te hoog... Dsu wij over op plan B: andere backpackers zoeken zodat de kosten lager uitvielen. Twee Zwitsers (Claudio en Andreas) waren nog geen twee tellen van de ferry af of ze zaten al met ons in een Thaise longboat, opweg naar Koh Phi Phi Leh, een van de mooiste plaatsen ter wereld...

Hier is ook de film 'The Beach' gemaakt, en als je dat ooit hebt gezien, dan denk je, zoeits moois zal ik wel nooit in mijn leven zien... Aangezien wij vanaf de zee aankwamen zag the beach er heel anders uit.. Maar toen we goed en wel in de baai (Maya bay) waren en we achter om keken was het echt super vet! Onze kapitein vertelde toen echter doodleuk dat het 200 baht per persoon kostte om aan land te gaan! We waren knap chagrijnig want dit had ie ons in eerste instantie niet verteld... We besloten om het niet te doen, en onze foto's vanaf de boot te maken...

We voeren wederom langs de de indrukwekkend stijle rotsen en draaiden een andere baai in, waar je ook duidelijk het rif kon zien... Hier konden we gaan snorkelen... Ook vertelde onze schipper ineens dat als we een stuk je zwommen, de rotsen op klommen en dan een wandeling maakten, we op the beach ui zouden komen! Komt ie nu mee....! Hadden we bijna 200 baht betaald... Dit werd echter nog een hele operatie. Richard besloot namelijk zijn camera mee te nemen, en die moest inderdaad boven water worden gehouden. Nou is dat normaal niet zo'n ramp maar hoe dichter we bij de rotsen kwamen, hoe sterker de stroming en de golven die ons tussen de rotsen heen en weer slingerden... Wonder boven wonder overleefde Rich's camera de heen reis en konden er in ieder geval foto's worden gemaakt...

Na een kleine wandeling stonden we dan echt op the beach... WAUW! Absoluut een van de vetste plaatsen waar ik ooit ben geweest... Zo mooi, zo puur natuur... Zulk helder water... Ik denk serieus dat 4 dagen voo rmijn vertrek, ik het mooiste heb beleefd... Schitterend!!

Na een gigantische foto sessie (die later nog wel eens geplaatst zullen worden) werd de terug weg ingezet... Inmiddels was het water wat omhoog gekomen en was het ook ietwat ruiger... De kans was dan ook vrij groot dat de net gemaakte foto's de terugweg niet zouden halen! Gelukkig hadden de Zwitsers zo'n waterproof zakje, waardoor de camera heelhuids in de boot terecht kwam... Nice...

Vervolgens gingen we de stoere jongens uithangen. ;) Al die steile kliffen zijn daar niet voor niets natuurlijk en een van die kliffen was speciaal bestemd om er vanaf te springen. Van beneden leek dat een kwestie van omhog klimmen, en springen maar.. Eenmaal boven had ik toch wel een minuutje of 5 nodig om er van af te springen. Ik heb het hier dan ook over een rots van ongeveer 9-10 meter hoog! Was wel super gaaf om te doen, en verrassend genoeg deed het ook geen pijn. De vrije val leek ook een eeuwigheid te duren...

The Beach...
The Beach...

Phi Phi Leh
Ph iPhi
Marnix en Rich opweg naar Phi Phi Leh
Phi Phi Don
Koh Phi Phi Leh! ( bekend shot uit de film!)

Na dit spektakel gingen naar (hoe kan het ook anders) weer een super mooie baai. Ik was voor het eerst sinds weken weer eens stil, ditmaal echt van de schoonheid van de natuur! ;) Foto's doen niks anders dan dit bevestigen... Ook hebben we hier nog even gesnorkeld. De vissen hier waren wel erg grappig. Ze zwommen uit nieuwsgierigheid bijna tegen je duikbril aan! ;)

Aan alles komt een eind, en dit tripje had wel dagen mogen duren, maar we waren het hele eiland ook al rond geweest... Koh Phi Phi Don werd weer opgezocht... Na een douche gingen we uiteten, samen met de Zwitsers. Na het eten hebben we zoals zovaak nog een paar potten pool gespeeld om vervolgens ons laatste beachparty te vieren. Dit werd weer een gezellige boel, en diep in de nacht lagen we weer plat. Koh Phi Phi ROCKS!

s'Ochtends was het al snel inpakken, en wegwezen. Hier scheiden ook de wegen van Richard en Marnix en ik. Richard vliegt namelijk (ook vanavond) uit vanaf Bangkok en hij ging terug naar Phuket om de nacht bus te nemen naar Bangkok. Marnix en ik gingen naar Krabi. Hier hebben we weinig bijzonders gedaan, behalve fastfood gegeten! ;)

De volgende ochtend om 11 uur werden we namelijk in een minibus gedrukt, opweg naar Maleisie. Na eerst daar 5 uurtjes in te hebben gezeten hadden we een 2 uur durende pauze in de grens-stad Hat Yai. Hier nog een T-shirt op de kop getikt en om 6 uur gingen we in een super relaxte bus (slecht 18 zeer ruime stoelen in een touringcar) opweg naar de Maleisische hoofdstad, Kuala Lumpur.

Na een relaxed nachtje stonden we om 6 uur lokale tijd midden in Chinatown. Zo'n mannetje loodtste ons naar een relaxed hotel en na een paar uurtjes slaap begon ons sightseeing in Kuala Lumpur.

Eigenlijk de enige reden dat we hier waren, zijn de welbekende Petronas Towers. Misschien dat de naam je niks zegt, maar ik weet zeker dat je het gebouw wel eens eerder hebt gezien. Het was eerst nog het hoogste gebouw in de wereld maar toen begonnen ze in Taipei als gekken te bouwen en volgens mij is nu dara het record... Heb net even gegoogled en ben me rot geschrokken hoe hoog dat ding is! Hij is maar liefst 451,9 meter hoog! Zoooooo he... De Achmea toren in Leeuwarden is slecht 120 meter, en die is al hoog!

In ieder geval, de Petronas is samen met het Sydney Opera House het vetste gebouw wat ik heb mogen bewonderen... Overdag hebben we er een dikke fotosessie op los gelaten, maar ook de nightshots zijn super vet...

Ondertussen heb ik Chinatown leeg gekocht met souvenirs en extreem goedkope kleren. Ik wete zeker dat ik het onderhandelen ga missen in Nederland. Ik heb er serieus plezier in om het toneelstukje op te voeren en vervolgens je ding heel goedkoop te krijgen! ;)

Vanochtend zijn we wederom op de bus gestapt, ditmaal slecht voor 5 uurtjes. Nu zijn we dus in Singapore. Vanavond om 22.55u stap ik in een vleigtuig, ditmaal niet voor een nieuwe bestemming, maar om huiswaarts te keren.


Ik vindt het heel raar, dat het einde van mijn geweldige tijd hier nu heel dichtbij is. Maar ik kijk er ook erg naar uit om familie en vrienden weer terug te zien. De 317 dagen reizen hebben mij heel veel geleerd, en laten zien. Ik ben in 10 landen geweest en heb ontzettend veel mensen ontmoet, waarvan velen nog steeds in contact zijn.


Het zal absoluut wennen zijn om terug te zijn, maar Hotel Mem zal ook wel weer even goed voor me zijn... Nog even een dikke week nagenieten en dan zal normale leven al snel weer zijn draai vinden...


Ik houd jullie op de hoogte van mijn integratie process en andere wenningsverschijnselen. In ieder geval heel erg bedankt voor alle reacties op mijn weblog, mailtjes, krabbels, smsjes en alle andere vorm van aandacht tijdens mijn reis. Het is echt super leuk om te lezen als je 'alleen' aan de andere kant van de planeet zit...


Goed, ik zal nu vaart maken, want over 5 uurtjes gaat mijn vliegtuig er vandoor, en ik kan het niet maken om die vlucht te missen! ;) Tot snel, X Sicco

Thailand!

Het country-hoppen gaat maar door... Inmiddels Thailand al weer bijna achter de rug, en dus tijd voor een nieuwe update!

Na onze dagen in Cambodja vlogen we in een uurtje van hoofdstad naar hoofdstad, Phnom Phem - Bangkok. Daar hebben we ons na de zoveelste taxi rel (ze proberen je altijd af te zetten) in het centrum laten afzetten. Kwamen we uit op Kao San Road. Wat een vette straat was dat zeg.... Was echt DE straat van Bangkok... Vonden we ook nog onderdak voor 2 euro per persoon per nacht. Dik ideaal...Die middag zijn Richard en ik op verkenning uit gegaan en Aart en Jasper haalden Annemieke, Aart's zus op van het vliegveld. Rich en ik hebben onze trip een beetje uitgestippeld en hier en daar wat informatie gehaald bij reisbureautjes...

Rijbewijsje kopen?

Bruisend Bangkok! I Love It!

Daarna zijn we in een 10baht (20 europcent) tuk tuk gesprongen om de hele stad te bekijken. Uiteraard hadden we kunnen weten dat dit geen zuivere koffie was. Na eerst Big Buddha te hebben bekeken, die best vet was trouwens gingen we zoals het was afgesproken naar een grote tempel. Ben de naam nu even kwijt, maar ook dat was wel mooi. Echt in de tempel konden we helaas niet wat er was een crematie bezig. Vervolgens begon het gedonder. Wij wilden naar de grootste tempel van Bangkok, maar onze chauffeur had dat niet in het hoofd. We moesten maar een pak gaan kopen bij een kleermaker. Want dan kreeg hij gratis benzine.... Daar hadden wij natuurlijk helemaal geen zin in, maar na een tijdje zeiden we dat we wel even 5 minuten in die winkel gingen kijken zo dat hij ons daarna naar de tempel kon brengen. Die kleermaker ziet vervolgens 5 chagrijnige koppen binnen wandelen en die wist al weer hoe laat het was. ( Dit gebeurt namelijk aan de lopende band) Dus die vent schopt ons met dezelfde snelheid weer de winkel uit. Dus onze tuktuk chauffeur door lint.... We waren inmiddels echt helemaal klaar me deze baas en hebben hem zijn bahtjes gegeven en zijn weggelopen. Met de taxi hebben we de tempel nog wel gehaald, maar die bleek gesloten te zijn. Balen....

Oi, ben ik helemaal vergeten dat we 'gister' nog naar een super grote markt zijn geweest, waar werkelijk alles verkrijgbaar was. Hier en daar nog een leuk souveniertje op de kop getikt.s' Avonds zijn Richard, Aart en ik in onze straat wezen stappen. Jasper lag knap min op bed en Annemieke was gejetlagged. Kao San Road is normaal al hardstikke druk met winkels met neppe merkkleren, dvd's en al dat soort spul. Zeg maar alles was je kunt namaken en vervalsen kun je daar kopen. Echt, zelfs Engelse rijbewijzen, Studentenkaarten voor vrijwel alle universiteiten ter wereld, journalisten passen en al dat soort dingen.. Echt raar... s'Avonds staan er om de 10 meter dikke luidsprekers opgesteld en kun je overal buckets (emmertjes, typisch thais) drank kopen. Tel daar eens talloze toeristen bij op en de avond dat er een EK-Finale wordt gespeeld... Inderdaad, het was een super vette avond, die gelukkig in het Spaans gevierd werd! Viva la Espana! De keerzijde is echter dat we de volgende dag vrij brak waren! Haha... Ik ben ook echt verstrooid bezig nu, want die middag hebben we dat hele tuk tuk drama van hierboven beleefd!

Bidden tot Buddha!Big Buddha in bladgoud, ik denk ong. 30 meter hoog...
Tempel

Die avond hield echter niets ons tegen om met zijn allen het nachtleven wederom in te duiken. Mooi avondje wederom... Na twee nachten stappen stond uit kateren toch echt wel voor dag 3 op het programma... Die avond kwam Marnix vanuit Australie bij ons aansluiten. Ondanks dat we om 7 uur de volgende dag Bangkok zouden verlaten moesten de 'welkom Marnix' biertjes gedronken worden. Om half 5 lagen we plat, met in ons achterhoofd dat we morgen echt min zouden zijn...

Wonder boven wonder stonden we om 7 uur met de backpack op de nek te wachten op ons shuttle busje. In Thaise tijden was het ook bijna half 8 voor we opgepikt werden... De planning voor vandaag was veelzijdig. Na 2 uurtjes rijden kwamen bij de River Kwai aan, waar de befaamde River Kwai brug over heen ligt. Daar zijn duizenden krijgsgevangen gestorven en het museum was dan ook best impressive.. De begraafplaats waar we ook nog langs gingen lag ook vol met Nederlanders...

War museum bij de River Kwai..
DE Brug.... Ook een film van, zegt men.. ;)

Na de river kwai gingen we naar de jungle, waar 5 olifanten op ons stonden te wachten. Tijdens de busreis was de moeson ineens extreem uitgebroken en waren we allemaal ietwat huiverig om tijdens die regenbui op een olifant te zitten. Gelukkig was het droog tijdens de olifanten rit. Ik moet zeggen dat het wel erg apart was om op een olifant rond te rijden. Ze zijn zoooooo groot en sterk. Op een gegeven moment stampte dat beest van ons ook dwars door de struiken heen, maar het maakt helemaal geen verschil voor ons als passagier. Mooie ervaring zeg...

Hallo Dombo...Marnix op olifant...
Rich en ik.. Eenzame olifant...
Rich en ik
Onze 'cahuffeur'!

Na de olifantenrit gingen we op een bamboe-vlot varen op de Kwai River. Ik hoor Richard nog zeggen dat ie zo blij was dat we niet zeiknat waren geworden van die regenbui en nog geen 2 tellen later lag ie tot aan zijn nek in de donkerbruine rivier. Het bamboe bleek ietwat zacht op sommige plekken en het brak dan ook af als een lucifer-prikje toen Rich er op stond. Zijn telefoon overleefde de duik....

De boottocht was verder niet zo bijzonder... Onze twee 'schippers' waren de hele tijd met elkaar aan het stoeien in het water en wij dreven mooi stroomafwaarts naar de steiger verderop. Na de boottocht gingen we naar de Tiger Temple. Het is meer een soort dierenpark want er loopt van alles rond, mar de tijgers zijn uiteraard het hoogtepunt. Want in welke dierentuin kun je zowat bij de tijgers op de rug klimmen en alle tijd nemen om je kiekjes te maken! Dat kan alleene in Thailand! Het was dan ook super vet... Eerst hadden we een kleine tijger te pakken, en nog een andere die als een grote kat zat te spelen in zijn kooi. Dat was al erg speciaal, ik bedoel, het is wel een tijger! Als ze even willen hebben ze je dood in een paar tellen....

Jonge tijger... Dezelfde weer.. En ik met een kleintje...

Met dat in ons achterhoofd liepen we vol enthousiasme naar de ware tempel waar 6 a 7 grote tijgers op ons lagen te wachten. Ohja, en 100 andere toeristen in de rij voor ons! ;) na een uurtje wachten nam een van de medewerkers ons bij de hand en schoten ze super vette foto's van ons, samen met 3 verschillende tijgers! Ik vond het echt zo vet... Die beesten zijn zo groot eigenlijk, en alles wat ze uitstralen is pure kracht! Echt cool, en gelukkig kon die boy ook nog erg goed met mijn camera omgaan! Super vette foto's!

Kleintje....

Groooot!

Groootst!

Terug in Bangkok hebben we met ons groepgenoten uit Engeland nog een hapje gegeten en toen moesten wij al de nacht bus in naar Koh Tao. Uiteraard waren we bekaf en de lange reis ging dan ook best snel... Om 7 uur in de ochtend stapten we in Chumphon op de ferry naar het eiland Koh Tao. Op het miniscule eiland (slechts 21 km lang) vonden we een super mooi hotel letterlijk aan het strand. Na ons middag slaapje, (bussen slapen toch niet echt lekker) gingen we bij een van de leuke barretjes aan het strand voor een biertje...

Ons uitzicht vanaf het balkon.... :) Ons hotel, met Rich in de deuropenening linksboven! ;)

Daar ontmoette ik ook Chirstina weer. De Canadese meid die ik in Nieuw Zeeland had ontmoet en nu al anderhalve maand op Koh Toa was om haar Dive-master af te ronden. Het was echt een super leuk weerzien en we hadden uiteraard in tussen tijd beide ook alweer super veel gereisd. De volgende dag hebben we alle drie een snorkel op de kop gebonden en zijn we gaan snorkelen in het bijna kokend hete water van Shark Bay. Er was geen Shark te bekennen maar super veel tropische vissen. Echt mooi hier, het beste na de Australische wateren.

Shark Bay

Koh Tao @ night...

Met verbrande rug gingen we die avond naar de club lotus. Die zit aan het strand en de dansvloer is dan ook uiteraard het strand. Een paar van die Thaise boys zaten de hele avond met brandende stokken een super vette show weg te geven... Echt respect voor die lui... Zag er vet uit... Toen ik rond de klok van 'veel te laat' bijna achter over de zee in stuiterde zocht ik mijn bed op...

Onze laatste dag op Koh Tao hebben we op aanraden van iedere toerist wederom gedoken. De Lonely planet schrjft over 'world class diving' en dat moest door ons getest worden. Mijn ouderwetse buddy Marnix was er weer bij (samen duikcursus in Aus gedaan) en Richard ging mee snorkelen. De duik was wederom anders dan Australie, Nieuw Zeeland, de Fillipijnen en Vietnam. Toch best apart dat het zoveel verschilt overal... Australie blijft nog altijd de mooiste, maar Ko Tao komt op een zeer goede tweede! Vette duik...

Mooi stijgertje op Koh Tao

In de ochtend stapten we op de ferry naar het buur eiland, Koh Phan Gan, waar maandelijks de wereld beroemde Full Moon Party's zijn. Wij waren helaas niet zo gelukkig dat er tijdens ons verblijf full moon party's waren, maar Ko Phan Gan staat altijd garant voor feest. Tegen de verwachting in hadden we een super goedkope bungalow te pakken en het resort had een zwembad, restaurant en alle andere faciliteiten die je nodig had! Dik ideaal...

Bungalow...Zwembad met seaview

Die middag gechilled in het zwembad en s'avonds de Wimbledon finale gezien. Maar, Wimbledon zou Wimbledon niet zijn als het niet een paar keer regent, dus rond 1 uur Thaise tijd hadden we er wel genoeg van, en gingen we zonder het eindresultaat te weten slapen. De volgende ochtend liepen we naar Had Rin, en onderweg zagen we de finale op een tv scherm. Waren ze bezig aan de 5e set! Mis! Wij dachten Nadal wint het wel even... Wij er dus gelijk weer voor en de super vette vijfsetter uitgekeken. We waren voor Nadal dus eind goed al goed, en wat een vet tennis werd er gespeeld!

De moeson was inmiddels ook weer langs komen waaien en dat maakte het een beetje een trieste dag... Wel zagen we Aart Jasper en Annemieke weer, die inmiddels ook waren gearriveerd om te feetsten. Tijdens de regenbuien hebben Richard, Aart en ik het nog opgenomen tegen de Thais met beachvolleybal en voetbal, die met succes werden verslagen...

In de avond werd uiteraard het strand op gezocht. Na eerst uiteraard vele vuurshows kwamen de spelletjes als ballon-trappen, en internationaal handjedrukken om de hoek kijken en dat bracht een leuk sfeer, plus veel mensen met zich mee... Al snel daarna stond iedereen heen en weer te springen met een bucket onder zijn of haar arm! Die buckets zitten trouwens veel te vol met alcohol, en het kan niet anders dan dat je voor de bijl gaat. Super mooi die beach party's! Met sunrise waggelde ik weer naar huis...

De Hat Rin party beach overdag....

De Hat Rin ' koop hier een bucket' opstelling....

De dagelijkse bezig heid van Hat Rin is dan dus ook dat je overdag op het strand uitkaterd en er s'avonds weer tegen aan gaat. Deze keer werd niet het strand bezocht, maar ons resort. De maandelijkse Pool Party (zwembad) stond op het programma... Ook dit was weer een legendarisch feestje... Ik snap niet waarom ik nog niet moe was rond 4'en, maar Aart en ik zijn nog naar het andere strand gewandeld om daar wederom tot sunrise door te stampen! Koh Phan Gan is toch echt wel the place voor mooie feesten! Een goede laatste avond...

Gisteren was het wederom inpakken, uitkateren en toen op de nacht ferry naar Surai Thani. Dat ding ging echt ongelooflijk maar tot ons verbazing hadden we wel mooi een bed te pakken. 6 uurtjes geslapen en vanochtend werden we om 5 uur van boord geknuppeld, ergens op een een tuinstoel neergezet en pas om half 9 reden we weer met een bus weg... Echt min. Die zou ons om 11 uur in Phuket afzetten, maar ook dat bleek te mooi om waar te zijn. Om half vier waren we er pas.. 20 uurtjes onderweg, wat in 8 had gekund...

De slaapferry!

Nu zijn we dus in Phuket (Richard, Marnix en ik), de stad die op 2e kerstdag 2004 onderwater liep door die beruchte tsunami. Je ziet er vrij weinig van moet ik zeggen, maar voor jullie is het een indicatie van waar ik ongeveer ben.

Voor de fans, ik slaap vanavond in het hotel waar Leonardo Di Caprio verbleef in de film ' The Beach'. In de film gaat hij vanuit dit hotel naar het onbewoonde eiland waar de rest van de film zich afspeelt. Dat eiland staat voor morgen op het programma, genaamd Koh Phi Phi en Koh Phi Phi Leh. Pure bounty stranden, en jaloersmakend voor de Google'rs onder ons!

Room 38, de kamer van Leo! ;)

Inmiddels heb ik ook nog maar 6 dagen te gaan, voor ik weer voet op Nederlandse bodem zet. na Koh Phi Phi is het vooral in de bus zitten naar Kuala Lumpur, de Maleisische hoofdstad en dan door naar Singapore om mijn vlucht te pakken!

Dit was het, waarshcijnlijk vanuit Singapore of Kuala Lumpur nog wel een blogje! Tot snel!

X Sicco