Bali!

Helloa!

Nou, ik ben in Azie hoor... En dat is duidelijk te merken ook! ;)

Vanuit Perth vloog ik afgelopen zaterdag naar Denpasar, de hoofdstad van het kleine, maar o zo tropische Bali. Op Bali stond Wayan, de broer van Kerni Hendriks op mij te wachten. Als snel hadden we elkaar gevonden en ik reed met Wayan naar zijn huis, wat ongeveer 20 minuten van het vliegveld is, in Nusa Dua. De eerste minuten was ik redelijk onder de indruk. Werkelijk... Alles en iedereen vliegt met scootertjes heen en weer verkeersregels lijken niet van kracht. Ik vroeg Wayan dan ook of er veel ongelukken waren. Neuh zei die, en een minuut later duwde hij een klein vrouwtje van de weg! Haha.. Gelukkig niks ernstigs en onder het mom van ik had mijn knipperlicht al uit was het vrouwtje zelf schuldig... ;) Zo gaat dat in INdonesie....

Bij Wayan's huis werd ik voorgesteld aan de familie. En dat zijn er nogal wat! ;) En in de Balinese cultuur leeft men allemaal in het zelfde 'huis'. Of eigenlijk is het meer dat er 5 huizen naast elkaar staan en het de families' grond is. Op Bali is iedereen Hindoe en dat leeft hier dan ook aardig. Overal in het huis zijn kleine tempeltjes en er wordt veel gebeden. Na het eten koken worden er op vijftig plaatsen in en om het huis offeringbakjes neergezet. Dat zijn kleine bakjes, van bladeren gemaakt, waar rijst, bloemetjes en ander kleurrijk spul is. Er wordt nog wat water over heen gesprenkeld en dan is het klaar... BEst interressant... Waar je ook bent op Bali, je ziet ze overal.. Vandeweek liep ik over straat en stond ik per ongeluk boven op zo'n ding. Hadden ze echt een midden op straat neer gelegd! Volgens mij zag niemand het dus ben maar snel doorgelopen...

Die avond ben ik met Wayan achter op de scooter geweest. Hij showde me het strand en andere interressante plaatsen. Ik voelde me echt op en top in Azie... ! De volgende ochtend heb ik eerst maar even uitgeslapen en toen besloten naar Kuta te gaan, de meest bruizende plek van Bali. Wayan belde zijn oom die taxichauffeur is en die reed me naar Kuta, en we spraken af dat hij me om half 8 weer op zou pikken.

Kuta Beach sunset...

Kuta staat bekend om zijn toerisme en de markten. Ik was dan ook nog maar net uit de taxi gestapt en werd op een of andere manier al herkend als toerist. Snap je niet? Twee, drie mannetjes kwamen op me af en binnen 10 seconden hadden ze me de winkel in geluld. Ik was in principe wel uit op een Nederlands Elftal shirt dus ik denk toch maar even kijken. Tsjonge jonge, de mannen wisten niet hoe snel ze alles tevoorschijn moesten toveren toen ik zei Dutch shirt. Van Nistelrooij en Robben vlogen me om de oren en ondanks dat ik al vaak had gezegd dat ik alleen een oranje shirt wilde werden me toch ook de van persie's, seedorfs, ronaldinho's, sneijders e.d. geshowd... En als ik ze allemaal kocht zou het ook nog goedkoper zijn ook! Alsof ik 10 shirts wil! Vervolgens werd de tactiek geswitched en showden ze me nep-surfspullen en nep zonnebrillen. Ze weten van geen ophouden... Uiteindelijk liep ik de shop uit met van nistelrooij onder de arm, wel veel te veel voor betaald trouwens, mijn afding skills waren nog niet zo goed. Wat gebeurd, zegt de buurman dat ie ook oranje shirts heeft, en dat ie bij hem vele goedkoper was! Whaha.. het duurde weer 10 minuten voordat ze doorhadden dat ik maar 1 shirt wilde en dat ik dus niet nog een ging kopen... Welcome to Asia!

De wandeling naar het strand was maar 1 minuut, maar na 30 minuten had ik dat eindelijk bereikt. Ook daar gingen de verkopers gewoon door. Iedere boom huisvest 10 surfplanken die je kunt huren en er lopen tal van verkopers met drankjes, nep tattoo's, buddha beeljes, zonnebrillen en vrijwel alles wat je maar kunt bedenken. Iedere 5 meter die je loopt zeg je dan ook ' NO thanks..!' Halverwege het strand huurde ik voor een belachelijk lage prijs een surfboard voor de rest van de middag. De golven hier op Bali zijn perfect. Gelukkig had ik in Australie al genoeg geoefend dus kon me hier aardig handhaven en het gata per dag beter.. Zo nu en dan lijtk het net alsof ik echt surf! ;) Ik bedeol, ik ga op en neer in de 'nieuwe' golf! ;) Maar vergeleken met die kleine Balinese mannetjes stelt het allemaal niks voor... Die boys springen heen en weer in die golven, super vet om te zien!Na het surfen was er toch weer zo'n praatjes maker die me een shop binnenkreeg. Maar dit keer hield ik me koppig en liep ik weg met een nieuwe zwembroek voor 3 euro! Haha... Nice...

Luxe @ Nusa Dua beach, wat wemelt van de grote luxe hotels

Maandag heb ik gechilld aan Nusa Dua beach. Daar zijn tal van watersporten zoals jetskien, banaanding, parasailen en ook windsurfen. De wind was super dus, ondanks dat het duur was, heb ik toch nog even gewindsurft...

Dinsdag, woensdag donderdag en vandaag ben ik met de scooter van Wayan er op uit geweest. Overdag ging ik naar Kuta om te surfen, waar ik iedere dag bij dezelfde boom mijn favoriete plankje oppik voor een spot prijsje en het gaat met de dag beter. Helaas zat het me donderdag en vandaag enigzins tegen. Ik was nog maar net begonnen met surfen of ik schraapte, al surfende, door het zand. Gevolg, de hele fin van de plank af gebroken en ook de plank zelf was flink beschadigd.. Balen, want ik kon er dus niet meer op surfen plus dat het me een hoop geld ging kosten. Ik met mijn verhuurder op de brommer naar de surfshop en daar moest ik 325.000 rupiah betalen. Dat is ongeveer 25 euro en daar kun je in Bali toch wel 2 a 3 dagen van leven. En mijn budget voo rde komende maand is nou niet zo ruim dat ik dit soort grapjes kan permitteren. Maarja shit happens...

zomaar een tempel, die hier overal staan...

Woensdag avond ben ik trouwens ook nog naar het zuidelijste puntje van Bali gereden om de Ulu Watu tempel te zien. Was een erg mooi tempel en het leuke was dat er tal van apen rondspeelden. Minder leuk, het was veel te druk met toeristen!

Sunset @ Ulu Watu tempel...
Hello Monkey!

En dan vandaag, zat het weer even tegen. Ik met de scooter wederom naar Kuta en op de terugweg sprong het stoplicht op rood voor mijn neus. Dus ik op de rem en sta voorbij de stop streep te wachten tot ie weer groen wordt. Komt er zo'n politieagent naar me toe, zegt wat in het indonesisch en trekt vervolgens de sleutel uit de scooter en wenkt mij dat ik naar zijn hokje moest komen. Daar vroeg ie me wat nutteloze dingen en toen zei ie dat ie de registratie van de scooter ging houden en dat ik die volgende week in Denpasar moest ophalen. Mis! Dat kan ik niet maken... Ik wat een dompraatje houden hij zei, oke, 300.000 rupaih en dan vergeten we het! Pure omkoping! Ik zei, nou ik ben een toerist en ik voel me niet zo vertrouwd op de scooter (wat niet waar is, maar het klinkt wel zielig) en was blij dat ik vooraan stond, zodat ik mijn eigen koers kon bepalen in de bocht in plaats van de 50 scooters om me heen. Ik gaf hem 150.000Rp (+-10 euro) en kon weer verder. Corrupte bende, ben er vrij zeker van dat dat geld niet naar de staat gaat. Er werd dan ook geen boete of iets dergelijks uitgeschreven. Maar ja, het feit dat ik toerist ben zal er wel mee te maken hebben dat ze mij pakken. Want de 'snelle jongens' op scooters negeren elke vorm van verkeersregels en manouvreren zich overal tussen door....

Maar goed, ik weer op weg en per ongeluk misste ik de afslag naar Nusa Dua. Dus ik rechtdoor en op de aangegeven plek een u-turn maken. Kwam ik bij het kruispunt uit waar alle stoplichten op oranje stonden. Joost mag weten wat het inhoudt... De laatste keer dat ik voor oranje ging stilstaan, in de veronderstelling datie snel rood werd, bleef ie oranje en alles en iedereen begon toen naar me te toeteren. Dus, ik denk, Sicco leert van zijn fouten en doet nu net als de rest. Uitkijken en gaan als het kan... Nog geen 300 meter verder rijdt er een politie naast me die me laat stoppen. You, come with me to the trafficlight! AAAAH! Twee keer! Dus ik achter hem aan, rijd ie achter een muurtje waar we konden spreken en de 'zaken afhandelen konden' zonder dat iemand het zag. Hij probeerde me wel wat uitteleggen maar ik snapte er geen snars van.. Ik hield me maar wat dom en liet mijn internationale rijbewijs zien. En nee, daar staat geen stempeltje bij motorbikes dus hij werd er niet vrolijker op. Ik hem uit leggen dat ik inderdaad niet mag motorrijden maar dat scooters wel mag met een autorijbewijs. Laten ze scooter nou net motorbike noemen in Indonesie... Ik kon het de beste man dan ook niet aan het verstand brengen dat ik legaal bezig was. Het hele oversteekproces maakte hij zich niet zo druk meer om, maar het ontbrekende stempeltje koste me 100.000Rp. Grrrrrr..... Het allermooiste was dat ik me nog steeds afvroeg hoe je zo'n idioot kruispunt legaal oversteekt. Dus hij zegt, volg mij, ik doe het je voor. Dan zou je toch verwachten dat het volgens de wet zou gebeuren, maar niets was minder waar... We reden tegen de stroom in en dan gooit ie het knipperlicht uit en slaan we af... Lekker voorbeeld vriend... :(

Goed, dat was dus vandaag... Duidelijk ander wereld hier dus. Je moet als je over de stoep loopt ook niet al teveel om je heen kijken want voor je het weet loop je in een metersdiep gat! En zebrapaden zijn helemaal niet te vertrouwen....

Behalve de politie agenten is Bali wel echt een vet eiland. Uiteraard is het goedkoop, wat het al snel leuk maakt. Maar de mensen zijn erg behulpzaam, gastvrij en vriendelijk. Mijn vrienden van Kuta beach begroeten me elke dag enthousiast en zijn blij me weer te zien... En dan is er nog de natuurlijke schoonheid van het eiland die we de komende week gaan bewonderen. Ik verheug me er erg op, ook al moet ik zeggen dat ik Kuta beach nu al de ideale vakantie bestemming vind. Een hele hete zon (35graden), goede golven en een mooi strand met boulevard... Kan niet beter!

Wordt vervolgd, Dikke tut, Sicco

- Helaas zal het posten van foto's hier niet zo veel zijn. Ik ben nu al anderhalf uur aan het wachten op 5 foto's dus dat zegt genoeg over de snelheid van het internet. Ik zal proberen zoveel mogelijk te doen iedere keer, maar ik ben bang dat het heeeeel spaarzaam zal zijn... Sorry! ;( That's Asia!

Morgen komen Aart en Jasper op Bali en dan begint het echte rondreizen. We zullen eerst nog 3 a4 dagen op Bali blijven om dan ons weg naar Java te vervolgen.

Australie gefinished, op naar Azie!

Halloa!

Al een tijdje niks van me laten horen, maar hier komt weer een blog, met hoogte en dieptepunten. Het is tevens ook gelijk de laatste blog vanaf Australische bodem....

Het laatste bericht was halverwege de Westkust, waar ik eindelijk weer kon surfen. Dat was achteraf niet zo'n succes. De golven was bestemd voor de proffessionals en na 8 maanden oefenen ben ik dat toch nog net niet! ;) Het was werkelijk 'zelfmoord' om langer dan 5 minuten in die zee om te dobberen. Ik werd keer op keer naar de zeebodem gesmeten en na een paar keer flink lang adem in houden had ik het wel gehad en zocht ik de kant op... Helaas...

Emu langs de weg...

Op de namiddag hebben we een doos hamburgers gehaald die we ergens onder een boom hebben verorbert. Tijdens mijn kookkunsten tracteerde ik mezelf op een fikse brandwond, door de pan op mijn been te zetten. Jasper schrok zich rot, hij dacht dat de hamburgers aan gebrand waren! :) Die avond hebben we op een restarea gevoetbalt en voor het eerst de pasta maaltijd geskipt. De 7 hamburgers de man plus 14 stukken brood waren er toch wel aardig in gegaan...

Scotty B, Sicko and J-dog! ;)

Blowholes..

...

ruige zee bij de blowholes

Roadtrains met huis achterop!

De volgende ochtend zijn we door gereden naar Shark Bay, het meest westelijke schiereiland van Australie. Daar waren een aantal bijzonderheden op de route die uiteraard bezocht moesten worden. De eerste was Shell Beach. Een strand zonder zand, maar zoals de naam al zegt, vol met schelpen. Echt alleen maar schelpen in een 10 meter dikke laag... Best apart...Die avond hadden we een beachview als campingspot en in de ochtend waren we er vroeg bij om naar het hoogtepunt, Monkey Mia te gaan.

In Monkey Mia zijn weinig apen te bekenen, maar liggen de dolfijnen dagelijks op het strand. Gelukkig waren we nog net op tijd (9.30u) en was dat de laatste voeder sessie van de dag al. Wij stonden tot ons enkels in het water en de dolfijnen lagen werkelijk op 1 meter van ons af te dobberen. Echt vet! Al sinds meer dan 30 jaar komen er vrijwel dagelijks dolfijnen naar de kust omdat ze weten dat ze gevoert worden. Wij hadden best geluk, omdat er na een tijdje 7 dolfijnen rondspartelden! Was toch echt wel ene bijzonder hoogtepunt! Ook de pelikaan heb ik eindelijk eens goed kunnen vastleggen op de gevoelige plaat...Na de vette dolfijnen zetten we koers richting het zuiden, omdat we de volgende dag in Geraldton wilden zijn voor Jaspers verjaardag. Wij dus rustig weer 500 kilometer rijden en in de avond op een vette rest area gevoetbalt en een mooi kampvuur gemaakt...

Shell Beach...

Shell Beach

Scotty overdonderd van het uitzicht op de campspot...

Dolfijnen @ Monkey Mia...
!
Flipperrrr
....

Pelikanen! Kijk naar het joch op de achtergrond, echt groot die beesten!

...
...
luizen leventje....
Gek beest...
Shark Bay rif.

De 17e, zijn we dus weer gaan rijden en kwamen we onderweg de blowholes tegen. Dta houdt in: Een aantal gaten in de rotsen waar de zee met volle vaart door heen blaast.. Het water schiet hier dus elke 20 seconden ongeveer 20 meter omhoog! Was echt vet om te zien.... Ook hier uiteraard de nodige vette pics gemaakt...De volgende attractie met Jaspers verjaardag was het Kalbarri National Park. Dat leek allemaal prima totdat het bordje 30 kilometer offroad opdook. Daar kwam bij dat we toch al aardig wat kilometertjes vanaf de hoofdweg hadden gereden, dus we moesten deze weg wel bijna nemen. De heen reis ging eigenlijk best soepeltjes en we werden beloont met een vette vallei met (nogmaals ;)) vette uitzichten... Natures Window was toch echt wel het hoogtepunt.

De boys @ nature's window...
aap

Kalbarri National park.

De terugweg ging echter gepaard met ietwat teveel lawaai. De rechtervoorvering klonk wel redelijk min.. Toen we dat aan het inspecteren waren ontdekten we ook dat de linkerachterband zijn laatste kilometers had gereden. We hebben het zekere voor het onzekere genomen en de achterband maar vervangen, voordat ie echt knapte... Met een gangetje van 25 hebben de offroad track gehaald en eenmaal terug op het asfalt gedroeg de Holden zich weer als vanouds!

Rond sunset arriveerden we in Geraldton, waar we nog mooie foto's maakten van de vuurtoren. Vervolgens op de camping een 'Ozzie Barbie' (BBQ) gehad en de nodige biertjes. Daarna 'hitten we de town' en gingen we van de Irish pub, waar we de FA Cup Final zagen, naar de Camel Bar en we eindigden in de lokale discotheek, die eigenlijk dik prima was... De volgende ochtend haalden we tot ieders verbazing de check out tijd van 10 uur!

Geraldton vuurtoren....
En vanaf de andere kant...

De rit naar Perth stond op het programma, en daarmee dus ook de laatste van onze gigantische roadtrip. In mijn ogen was het ook het vetste gedeelte, met onderweg de beroemde Pinnacles. De Pinnacles is een soort van woestijn met rechtopstaande stenen. Heel apart, en hoe ze er zijn gekomen weet ook nog steeds niemand maar dat het de moeite waard is om te zien was wel duidelijk. Het mooie was dat we er doorheen konden rijden en konden stoppen wanneer we wilden. De traditie is inmiddels dat we op alle mooie plaatsen de bal er bij pakken en de vetste foto's maken. Het driehoekje met Groningen, Stoke en Heerenveen begint zolangzamerhand dan ook aardig soepel te lopen! ;)

Pinnacles..
Pinnacles..
Teamfoto @ Pinnacles ;)
Grunn, t Fean en Stoke!
de boys en the Holden!

Na de Pinnacles reden we de meest geisoleerde stad van Australie binnen, Perth. Perth is dan ook de hoofdstad van Western Australia en heeft ongeveer anderhalf miljoen inwoners.. Niemand die ik ken is negatief over Perth. Het is een erg hippe en moderne stad, het kost alleen een wereld aan tijd om er te komen (lees 19 dagen:)). Na de viering van de bewoonde wereld (McDonald's) zijn we in het Underground backpackers hostel gedoken en dat bevalt prima. Het is in het uitgaansgedeelte van de stad en het hostel heeft alles. Het mooie is dat we met zijn 3en een kamer hebben, met een twee persoonsbed en 1 persoons. Relaxed...

Perth Skyline...

Maandag zijn we dan met zn 3en aan het flyeren geweest om de auto te verkopen. Mijn verkoop technieken bleken na 5 minuten zijn vruchten af te werpen toen ik werd gebeld. Een engels koppel was wel geinterresseerd en dat leek al snel helemaal goed te komen. Maar ze wilden uiteraard ook even een monteur er naar laten kijken. Geen probleem, ik was er van overtuigd dat de auto goed was. Dat was dan ook gedeeltelijk wat de monteur zei, maar hier en daar een aanpassingkje zou niet verkeerd zijn. De engelsen wilden echter nog steeds de auto kopen, maar nogal lager dat ik hem kwijt wilde. Ik besloot nog even te wachten met mijn beslissing en de andere drie geinterresseerden er in ieder geval naar te laten kijken. Die boden me op voorhand toch al 3-400 meer. Dat vond ik wel de moeite waard...

Wie niet waagt wie niet wint gaat dat spreekwoord toch? Het ging niet echt op dit keer... Het was meer, wie waagt, loopt het risico te verliezen. Met nog 2 dagen te gaan zat ik met een aardig probleem, aangezien de andere geinterresseerden de auto toch niet wilden, en mijn engelse vrienden een spotgoedkope auto hadden gevonden. Hmm... alles in de war...

Surfen @ Perth's Cottleshoe Beach...
...
....

Toen heb ik de connecties in Perth opgetrommeld. De neven van een maat van maat van mij wonen hier in Perth en die boys heb ik vorig jaar in Nederland ontmoet. Ik dacht eens even bellen, je weet het maar nooit... Menno wist me al snel een soort van gerust te stellen en dat ie wel wat vrienden had die het mooi vonden om goedkope auto's te kopen. Hij gaf me goede hoop... Maar toch de tijd begon te dringen en Scott en ik zijn toch nog maar eens wezen flyeren door de stad. Vanochtend op de 'final day' wierp dat zijn vruchten al snel af. Wederom een Engels koppel was geinterresseerd en na goed 5 minuten stond ik met de flappen in mijn zakken! Ideaal.. Geen gemartel, gewoon lekker snel...

Ik was uiteraard super blij, want de stress begon wel aardig te komen natuurlijk. Helaas is de auto verkoop geen jackpot geworden, maar het kan me in ieder geval de komende maand door Azie slepen. Het surfboard heb ik trouwens erg goed aan een surfshop kunnen verkopen!

London Street in Perth.

Dus, vandaag de laatste dag in Australie. Echt raar... heb hier een goede 8 maanden rondgedwaalt en dat is me prima bevallen. Ik heb alles gezien wat ik wilde en heb talloze vrienden gemaakt...

Morgen ochtend dus naar het vliegveld en op naar Bali. Op naar de tropen, en het goedkope leven. Gaat echt een cultuurschok van jewelste zijn volgens mij, maar dat zullen we ook wel weer overleven...

Het mooie is dat ik op Bali via via onderdak heb aangeboden gekregen. Piet en Kerni Hendriks (Slijterij de Boerewal in Grou) hebben familie op Bali en die zijn er helemaal klaar voor om mij te verwelkomen. Lijkt me erg leuk om zo in het echte Balinese leven te kijken....

Na een week alleen te hebben vertoefd in Bali komen Aart en Jasper vanuit Darwin (australie) nar het Indonesische eiland. We zullen dan nog 3 dagen op Bali de toerist uit hangen om dan per ferry naar Java te gaan. Ik ben er helemaal klaar voor! Ons hele reisschema zal ik in de eerste blog op Bali voor jullie uittypen.. Heb ik nu echt de kracht niet voor .. ;) Trouwens, hopenlijk is Jasper fitter dan ie nu is. Hij is tijdens onze roadtrip te pakken genomen door een spin oid en zijn been is nogal geinfecteerd. Hij loopt mank als een dolle en is aan de antibiotica. Als er zondag geen verbetering is gaat het mes er in.. ;(

Nog wat andere facts: De totale roadtrip Melbourne-Perth was 10.900 kilometer, en dat werd lachend afgelegd in 19 dagen! De totale afstand die ik met de Holden heb afegelegd is 20.000 kilometer in 4 maanden. Aardige gemiddeldes... ;)

Dit was het vanuit Australie, bedankt voor alle reacties en dergelijke! Keep goin, want de komende 8 weken gaat het bloggen als een dolle..

X Sicco

Blowholes en Monkey Mia filmpjes!

Roadtrippen!

UPDATE: Alle foto's zijn in het verhaal gevoegd!

Goed, daar gaan we!

Nadat we in Alice Springs boodschappen hadden gedaan ontmoeten we Jasper in zijn hostel Toddy's! Hij had hier nu 2 maand gewerkt en zal met ons de reis vervolgen. Mooi om Jasper weer te zien en de tal van mooie verhalen aan te horen! Die avond moest Jasper nog eenmaal als afwasser aan de bak, en Scotty en ik gingen naar het casino om Stoke City te supporteren! Het was een dramatische wedstrijd maar Stoke pakte het broodnodige punt en speelt volgend jaar in de Premier League, de hoogste klasse in Engeland! Scott ging helemaal door het lint en heeft zo'n beetje 100 dollar opgebelt! ;)

Maandag ochtend hebben we de auto helamaal vol gepakt en gang gezet nar het Noorden. De eerste honderd kilometer was een wara kerkhof van dode Kangoeroe's! Wel een stuk of 100! In het dorpje Wycliffe Well hadden we onze eerste stop. In het rare dorpje gelooft iedereen heilig in UFO's en het 'musuempje' hangt dan ook vol met foto's en krantenknipsels met rare verhalen... Aparte lui daaro...

?

Shrek?

De volgende stop waren de welbekende Devils marbles, (duivelse knikkers). Volgens mijn Drenthse vriend Jasper uit de kluiten gewassen Hunebedden. :) Best apart die marbles, echt in de middle of nowhere staan er in een keer tal van ronde stenen, en sommige lijken echt zo raar gestapeld dat je echt geen idee hebt hoe die dikke steen daar boven op komt. We hebben daar nog wat mooie fotootjes gemaakt en tal van Marbles beklommen. Die avond vonden we een mooie restarea met stapels hout. Een mooi kampvuur was het resultaat...

Devils Marbles

Jasper, Scott en ik met een marble!

...

te laat voo rde zelfontspanner! ;)
Scotty B, Sicko en J-dog! (bijnamen!)

Dinsdags waren we door luidruchtige kaketoe's vroeg wakker en reden we door naar Tennant Creek, een vaag aboriginal dorpje. Daar nog even de boodschappen gedaan en wer verder naar Newcastle Waters. In dat dorpje moest een bijzonder hotel staan, uit het jaar 1930 ofzo en gemaakt van windmolens o.i.d. Ik zag het speciale er niet van, en as dan ook niet zo bijzonder als er over werd geschreven... De volgende stop in Daly Waters was dat echter wel. Daar was namelijk de oudste kroeg van Australie, met en drankvergunning sinds 1893!! De kroeg was echt super lelijk, maar alle toeristen hadden het interieur totaal bekleed met geld, valggen, tshirts, ondergoed, pasfoto's, id-cards, en nog veel meer! Echt mooi! Wij op onderzoek uit en vonden tal van 'bekende' dingen in midden Australie. Zo vond ik 'de groeten van Ebe ut Lemmer' op een Feijenoord vlag, een Fc Groningen vlag waar jasper op begon te kladderen, een Fryslan Boppe tshirt, Fries vlagje, Marrekrite 2002 vlagje... Echt teveel. Ik heb mijn naam op het fryslan tshirt gezet en een fryslan speelkaart aan de muur gehengst! ;) het volgende dorp, (lees 200 km verderop) was Mataranka waar we de Thermal Pool bezochten. Was echt wel even lekker om in het kristal heldere te zwemmen! Op de terugweg was de eer aan Scott om de eerste ozzy roadkill op zijn naam te krijgen. Ik zag het niet, maar hij overreed een Black headed python, en slang dus.. toen we keerden was ie echter al weg...

In midden Australie!

Het vetste bord ooit! Zo Ozzie als het maar kan!

Mataranka Thermal Pools...

Bij de restarea die avond dachten we een mooi plekje te hebben beamachtigd, totdat er een kleine auto vol met abo's aan kwam zetten! En die gingen daar helemaal tegen elkaar tekeer! Niet te zuinig! Het enige engelse woord wat ik opving was Fucking, maar dat werd wel zo'n beetje iedere 3 seconden gebruikt... Vervolgens worden er 2 abo's uit geknuppeld en de auto gaat weer weg! Zitten wij met twee van die stinkende, dronken abo's opgscheept... die vent begon gelijk te schooien om sigaretten e.d. We hadden niks voor en hij dook de bush bush in. Het eerste teken van leven dat van hem zagen was toen hij de halve berm in de fik zette.. Sliep toch niet zo lekker in ons nylon tentje! :( 773km deze dag!

Woensdags kwamen we aan bij Katherine en bezochten we de Katherine Gorge. Een 8 kilomter walk in de hitte was wel de moeite waard, we werden beloont met een super vet uitzicht! Na de katherine Gorge zijn we naar de Edith Falls gereden, waar we een verfrissende duik namen... Vervolgens gingen we naar het westen, waar 100'en kilometers lang de bermen in de brand stonden...

Sicco en de Katherine Gorge
...
smeulende bermen in Northern Territory...

Die avond sliepen we wederom op een rest-area, met in eerste instantie een chagrijnige buurman. Maar de volgende ochtend gaf ie ons wel mooi een jump start, nadat we ietwat teveel mp3's. camera's e.d. hadden opgeladen! ;) Die dag was vrij lang, aangezien we 1,5 uur terug in de tijd gingen. We waren Western Australia binnengereden en daar is wederom een andere tijdzone. Het verschil met Nederland is nu nog maar 6 uurtjes. 758 km vandaag! Door het tijdverschil waren we de volgende ochtend vrij vroeg wakker, en waren we dus vroeg 'back on the road'. In Halls Creek checkten we de voetbaluitslagen even en bij Fittzroy Crossing bezochten we de Geikie gorge. Wederom een vette gorge, met wit zwarte zandsteen rotsen langs de rivier...Op de terugweg jumpte ons nog een grote kangoeroe voorbij! Die dag had ik ook mijn eerste roadkill te pakken. Wederom een blackheaded python, die niet giftig is. Deze was een metertje of 2 en hij was niet zo soepel meer nadat ik er met 140 km pu overheen was gereden... :)

Black headed python!...Road train (54 en halve meter lang!!!)
Thermieten heuvel, staan echt overal...
Geikie Gorge
Geikie

De volgende ochtend waren we weer vroeg uit de veren, want we wilden de 'Saturday market in Broome halen... Eerst gingen we echter naar het plaatsje Derby, waar de Boab Prison tree staat. Een holle boom met een omtrek van 14 meter die vroeger als gevangenis diende... lekker prehistorisch... De market in Broome stelde niet zo veel voor, al was Broome zelf wel een gezellig ogend stadje. Het was in ieder geval geen abo dorp meer, wat inhoudt dat het zwart voor de ogen ziet en iedereen op blote voeten rond rent en de ouders de hele dag onder een boom zitten bier te drinken... Boab prison tree...

In Broome moesten we veel te lang op het internet, inplaats van op het strand. De belastingteruggaaf van Australie moest aangevraagd worden, de laatste vluchten voor Azie geboekt n tal van Visas aangevraagd voor al deze vage landen. De manier waarop is echt lachwekkend, maar waarschijnlijk werkt het wel n kunnen we straks legaal al die landen in... Vervolgens hebben we toch nog onze eerste duik aan de westkust kunnen maken... En warm dat het was, het was wel een graad of 25! Nice... De sunset in Broome is volgens de boeken super mooi.. En dat was het! We hebben tal van vette foto's gemaakt en de regenboog aan klueren was echt vet!

Watervliegtuigje komt nog even landen voor de sunset.

sunset football! :) Tropical Broome...

Die avond nog even een pub bezocht in Broome, maar dat viel enigzins tegen... De volgende ochtend weer op weg, naar het zuiden, Port Hedland. De weg is 600 kilometer lang en bevat 3 a 4 bochten, 1 pompstation en verder niets! Net achter een van die bochtjes kwam een politie wagen vandaan en met zijn high tech stuff scande die mijn snelheid in een halve seconde. Zijn apparaatje zei 129 kilometer per uur, wat 19 kilometer te hard was! Was ik dus mooi de sjaak, en de beste man schreef een boete van $150 uit! Zonde geld...

Onderweg stopten we bij een stel backpackers die met pech stonden. Hadden ze de hele uitlaat er onder vandaan. En ja, ze waren precies 300 kilomter verwijderd van Broome, en van Port Hedland. Wij hebben ze naar het benzine station gereden en daar konden ze de wegnwacht bellen. Het grapje ging ze $3,- pr kilomter kosten! Dure grappen... Die avond hadden we weer een mooi kampvuur en de nodige alcoholische versnapperingen. Altijd een goede combinatie...

De Fortescue Gorge Het meer+waterval waar we in zwommen!

weerspiegeling in het meer plus de vissn!

dode outback en de zon...

De volgende dag hadden wederom een oersaaie auto rit voor de boeg. Weer een goede 500 kilometer totdat we bij een nationaal park stopten voor een wandeling met wtervallen. Natuurlijk zwommen we ook even in het heldere water! Vanaf het nationaal park, wat in het binnenland las, hadden we gister wer 700 te gaan nar de westkust, Exmouth. Exmouth is de plaats waar je goed kunt duiken. Het koraal groeit hier zowat op het strand en dus is snorkelen en zwemmen super hier... Helaas kan mijn portomonnee dat momenteel niet aan, en achteraf kon ook Jasper het niet veroorloven. De prijzen waren sinds 2005 omhoog geschoten.. :( Dus, vandaag liggen we op het strand en kan ik eindelijk weer surfen!

De komende dagen blijven we door knallen naar het zuiden, met Perth als eindbestemming. Op de namiddag gaan we nog wat meer zuidelijk, naar Coral bay. Morgen wederom een lange rit naar Monkey Mia, waar dagelijks de dolfijnen rond je enkels zwemmen. Erg bijzonder moet dat zijn... Vervolgens nationaal parken beozken en zaterdag in Geraldton Jasper's 19e verjaardag vieren! Dan waarschijnlijk en dagje 'rustig aan doen', om daarna via de Pinnacles naar perth te gaan, waar ik als een dolle mijn auto moet zien kwijt te raken.. :(

Goed, ik ga op naar het strand! Adios! X Sicco

Kangoeroe naast de weg!