dinsdag 29 november 2011

Part 2 completed... Adios México!


Drukte is een overrated woord in mijn geval, maar het heeft toch echt door drukte nu we te lang geduurd voor een blogje. Vamos aqui!

Ik was uiteraard te laat op het vliegveld om Roald met open armen te ontvangen, maar nou was hij ook wel razendsnel door de douane etc. Het was een goedweerzien en voordat we het wisten waren we dan ook 8 stations te ver de verkeerde kant op geknald met de metro. Dat kost je dan ongeveer half uur in een stad met 20 miljoen inwoners. Uiteindelijk toch maar linea recta naar de terrasjes in Mexico City gegaan, om daar de eerste biertjes te nuttigen van de vakantie. ’s Avonds zijn we nog kort even op Plaza Garibaldi geweest, maar daar was door het vroege tijdstip nog niet veel te beleven.

Met een 12 uur durende nachtbus kwamen we in de ochtend aan in Puerto Vallarta, een toeristisch oord aan de oostkust. Daar kwamen we in een super leuk hostel terecht en diezelfde dag zijn we naar Sayulita gegaan, een strand op een uurtje van Puerto. Hier kwamen we tot onze teleurstelling slechts kleine golven tegen, maar uiteindelijk hebben we toch nog wel chill gesurfd en de sunset in de baai was ook zeker de moeite waard.

Sayulita Beach
Roald @ Sayulita Beach


Bij terugkomst in het hostel kwamen we gelijk in een sociaal vangnet dat hostel heet, en ik erg waardeer. Iedereen praatte en chillde met elkaar en voor we het wisten waren we part of the group. Die avond scheiden Roald en ik onze wegen nog wel en gingen we naar een ietwat te dure club, maar hadden we zeker een mooie tijd. Met nog een wandeling van 30 minuten terug naar het hostel, de ietwat koude zeewind en de overvolle blaas, zochten we geheel onverstandig een mooi muurtje op.. Nog voordat, althans ik, iets had kunnen ondernemen hingen er twee Mexicaanse blauwhemden in mijn nek te hijgen die niet al te gelukkig keken. Nooit niet handig natuurlijk, al helemaal toen ze over arrestatie begonnen. Ik zei dat er wel ergere dingen in dit land gebeuren, en dat er vast wel een andere uitweg was. Voor 650 peso konden we onder onze ‘arrestatie’ uitkomen, en die 35eu, leek ons dan ook wel zo verstandig om te betalen. Echter, toen kwamen we er achter dat onze pesos gedurende de avond waren getransformeerd tot biertjes, en dat er verdomd weinig over was. Gelukkig vond Roald nog een aantal US Dollars, die door de oh-zo-corrupte-maar-ohzo-meelevende-politie ook met een smile ontvangen werd. Pff.. 



Puerto Vallarta Beach
De rest van de dagen in Puerto Vallarta waren vrijwel kopieën. Overdag werd er gesurft of gechilled op het strand, en s’avonds werd er gestapt met het halve hostel. Door het gestap bleven we ook een dag langer in Puerto, aangezien we ‘s ochtends maar niet uit bed konden komen. Andere hoogtepuntjes in Puerto waren de beste tacos van Mexico en de 60 cent biertjes op het strand met de beste sunset, en de springende dolfijnen aan de horizon. J

60 cent sunset biertjes!

De volgende dag hebben we onbedoeld een dagje in de bus gezeten. Eerst wilden we naar Barra de Navidad, wat volgens de Lonely Planet wel een leuk klein idyllisch plaatsje moest zijn. Dit was gedeeltelijk waar, alleen had een enorme vloedgolf een maand of 2 geleden het halve dorpje weggespoeld. Oftewel, een dikke bende, geen toeristen en veel open wegen en werktuigen in de straat. Na een spoedlunchje gingen we dan ook maar gelijk weer weg, op naar Manzanillo. Manzanillo is een echte industrie stad, dus ook hier werden we niet echt vrolijk van. Na aankomst bleek er nog een nachtbusje te zijn naar Zihuatanejo, waarvan we wel zeker wisten dat we in het paradijs aan zouden belanden. 


Schade in Barra de Navidad

Chillpose!

Niets bleek minder waar, en om 8 uur zaten we aan het strand aan het ontbijt. De opkomende zon door de palmbomen heen, en Mexicanen die hun pas gevangen vis verkochten. Deze plek werd dan ook de rest van de dagen bezocht voor een ontbijtje.. Na het ontbijt hebben we de hele baai rondgewandeld, over 4 of 5 verschillende stranden en uiteindelijk neer geploft op de laatste, en mooiste beach.. Hier hebben we vakantie vieren erg serieus genomen. Drie dagen lagen met de kont op een ligstoel liggen, slapen, verbranden, coronatjes bestellen omdat het kan en zo en nu en dan een snorkel op om de onderwater wereld te verkennen. Een van de dagen zijn we ook nog de zee op geweest om te snorkelen. De eerste spot was erg ruig met hevige stroming, wat het erg lastig maakte. De tweede spot was echter vol koraal en erg rustig. Hier spotten we gelukkig nog een moray eel, wat volgens sommigen ook wel gewoon een mureen heet. Deze soort onderwater slang kan nogal gevaarlijk zijn, en toen ik dan ook iets te dichtbij kwam, liet ie ook gelijk zien wie de baas was door zijn bek wagenwijd open te zetten en zijn scherpe tanden te showen. Klein hartkloppingkje, gevolgd door de euforie van het spotten van zo’n cool dier! 

De baai van Zihuatanejo
Met Mexicaans knaapje die de mensen hielp instappen!

Ixtapa beach, totaal verlaten...
Staat ie aan..? Oh, jup!

De laatste avond hebben we min in Acapulco door gebracht. In het hostel waren slechts 4 andere mensen, maar gelukkig waren het wel leuke mensen. Het feit dat we om een uur of 9 de bus moesten halen, deerde ons niet echt, dus na de eerste party, werd ook rustig de afterparty opgezocht. Om half 8 het bed in gevallen, om er 45 minuten later weer uit te komen.. Not the best day ever!

Roald is vervolgens naar Mexico City gegaan om zijn reis te vervolgen naar LA, San Diego en weer San Fransisco voor de laatste week werken. Het waren 10 super chille dagen, vond ook Roald en hij heeft me misschien zelfs ook nog overtuigd van een vervolgstudie! Na mijn terugkomst stonden er nog wat verslagen en examens te wachten. Deze heb ik er op halve kracht wat doorheen gerammeld en uiteindelijk was het de laatste weken vooral feesten en afscheid nemen. Onze franse roomies hebben ook nog een paar keer voor ons gekookt, en deze avond waren erg gezellig. 

Open bar @ Acapulco verklaart de ogen! ;)

Afgelopen weekend, hadden we een mannen-weekend georganiseerd. Met zijn 6 zijn we naar Puebla geweest, de studentenstad op 2,5 uur van Cuerna. De vorige keer dat Marten en ik hier waren, hadden we al wel door dat het stappen hier goed was, maar nu we de ‘party-area’ van de andere kant binnenkwamen, dat we de vorige keer 90% van de kroegen en clubs hadden gemist! Ongelooflijk! Antoine had in de zomer in Puebla gestudeerd, dus die wist ons naar de beste plekjes te loodsen. Uiteindelijk een super mooie avond gehad, en misschien is niet alles nodig om op de blog te vermelden! ;)

Op zondag heb ik eindelijk mijn paintball debuut gemaakt. In Nederland is het super duur, en hier was het uiteraard prima te doen. Met 5 tegen 5 gingen we het bos in en hebben we er een paar duizend verfkogels doorheen gejast. Was echt super vet om te doen, en het is vooral fijn om een headshot uit te delen! ;) Met de kleren vol waterverf, hebben we de dag afgesloten met een filmpje in de stad.

De rest van de dagen was het vooral een laatste keer met elkaar stappen en afscheid nemen. Blijft toch wel apart, en het is maar de vraag of je ze daadwerkelijk weer ziet. Als het aan mij ligt zie ik de Parijs groep nog wel weer, en de Denen in Kopenhagen. Zo met elkaar hebben we wel echt een fantastische tijd gehad. 

Roommate Julie met de meeste briljante muizenval ooit! #NOT! Wel hilarisch!
Just another BBQ...

Goodbye dinner... :(

Afgelopen donderdag ochtend hebben we deur achter ons dichtgegooid en zijn we, Marten, Julie, Anne en Kirstine op weg naar Guanojuato gegaan. Guanajuato is de meest Mexicaanse stad van Mexico, en stond als enige nog op mijn things to do list. Na een chille reis zijn we heerlijk uit eten geweest en hebben we het Guanojuataanse nachtleven onveilig gemaakt!

Gisteren zijn we naar een panaroma dek geweest, waarover je een fantastisch uitzicht hebt over de stad. Erg indrukwekkend daarboven op. Als afsluiter hebben we gisteravond een marriachi tour gedaan. Een groep van 20 mannen dansen, zingen, spelen muziek en zijn eigenlijk best wel grappig ondanks dat de simpelste humor van stal werd gehaald. Met 20 muzikanten voorop, werd er door de kleinste en meest romantische straten van Guanajuato  gedanst. Julie, met haar blonde manen, was hierbij overduidelijk favoriet en die was tot groot vermaak van ons, en alle anderen dan ook steeds de lul! Ze werd al dansend heen en weer gejonast, er was echt geen houden aan! Hilarisch!


Staart kunst in Guanajuato
Met mijn favoriete blonde en brunette huisgenoot! ;) 
Met waarschijnlijk een van de beste muzikanten ooit... Denk ik.. ?
Uitzicht over Guanajuato!
Anne, Marten, Julie, Ik en Kirstine
Marten en ik!

Camera fun!




Wannabe Chinezen! :)
Julie met haar Marriachi vrienden... :)
Allerlaatste biertje samen... :(


Met een mooie typische Mexicaanse afsluiter scheiden onze wegen deze ochtend. Marten ging om 6 uur er vandoor om zijn vluchten huiswaarts te halen, en de dames vervolgden hun weg naar Guadalajara. En ik, ik zit nu alleen op een terrasje in het zonnetje te bloggen. Ik blijf hier denk tot donderdag. Ik moet nog genoeg dingen regelen en voorbereiden voor de grote trip, en ik heb alles in Mexico gezien en gedaan wat ik wilde.
Vanaf volgende week ben ik denk ik mobiel onbereikbaar, en zullen de blog updates wat vaker zijn, omdat we zo super veel vette dingen gaan doen, dat het wel gedeeld MOET worden met de thuisblijvers! Bedankt voor de reacties, blijft super leuk! 

Ohja, de cijfers die vanuit Mexico mee naar huis gaan zijn; 100, 90, 90, 89 en 80, wat in Nederland neerkomt op één 9, drie 8'en en een 7. Dikverdiend uiteraard, heb me hélemaal kapot gestudeerd! ;)

maandag 7 november 2011

Cultuur showen en snuiven!


Dat studeren hier, dat mag eigenlijk geen studeren heten, maar dat hadden jullie in de vorige blogs al een beetje meegekregen. In 3 weken tijd, is er dus ook weer super veel gebeurd, met veel tripjes en activiteiten! 

De laatste keer dat ik schreef stond de pan met vet op hoog vuur, om onze oliebollen in te bereidden voor Dia de Naciones. Alle exchange students bereidden een typische snack of maaltijd voor. Marten en ik waren slechts met zijn tweeen, maar hadden verreweg de meeste ingredienten besteld! :) Van 's middags een uur of 2 tot middernacht hebben we staan koken, met slechts 30 redelijk gelukte oliebollen als resultaat, maar een overheerlijke stamppot spruitjes. 

Marten bij onze stand
In de ochtend vroeg naar Tec gegaan, om onze stand nog wat aan te kleden en nog snel een powerpointje in elkaar te flansen. Ohja, niet onbelangrijk, om het recept in Google Translate te gooien voor al onze fans! :)  Het was leuk om te zien dat iedereen er best wel veel werk van had gemaakt, en de Mexicaantjes waren ook erg te spreken over de Nederlandse keuken. Onze franse roommates, hadden ons verteld wat ze gingen maken, en wij waren redelijk overtuigd dat we hun lachend achter ons gingen laten. Tot het moment supreme, toen de Franse stand ineens uitpuilde met gerechten. Al krabbend achter ons oor keken we nog eens naar ons in stukken gesneden oliebollen en stamppot.


Competiitief dat we waren, baalden we als een stekker, maar feliciteerden we de Fransen met hun toch wel overheerlijke hapjes. Totdat de uitslag kwam. Wonder boven wonder werden wij tweede, en de Fransen gedeeld derde samen met nota bene de Amerikaanse keuken! Haha, je hebt een Fransoos nog nooit zo geïrriteerd gezien. ‘Hoe kan die Amerikaanse meuk net zo goed zijn als de onze!’ Hilarisch! 


Marten, Ik, Julie en Alban
Hele Exchange groep met vlaggen
In het weekend was het wel weer tijd voor een tripje, en zo vertrokken Marten en ik naar Puebla, wat eigenlijk dorp betekent. Van een dorp is weinig over, sinds er inmiddels 1,5 miljoen bivakkeren, maar de sfeer is er wel goed. Puebla ligt op zo’n 3 uurtjes van Cuernavaca, en ligt aan de voet, of eigenlijk voeten van de vulkanen Popocatepetl en die met de onuitspreekbare naam, Issitiwatl of zoiets. Daarnaast is Puebla ook nog de stad met 365 kerken, voor elke dag één. Je hoort dan ook de hele dag door vreugde schoten/knallen, omdat een of andere kerk zijn dag heeft! J



Onderweg naar Puebla
De grootste katherdraal in Puebla



Na wat souvenirs shoppen en kathedraal in en uit, hadden Marten en ik wel zin in een biertje, waarna we een geroemd biercafe opzochten. De Lonely Planet schreef dat er ook Australische biertjes waren, maar dat was officieel een dode mus! Desalniettemin mooi wat verschillende biertjes geproefd. Toen de avond viel hebben we een hotel opgezocht en buiten gegeten, terwijl het stervenskous was. Ik ben er nog niet helemaal achter of het nou de hoogte verschillen zijn of niet, maar een uurtje vanaf Cuernavaca vriest het zo’n beetje!  Niet meer gewend.




Biercafe in Puebla

Na wat souvenirs shoppen en kathedraal in en uit, hadden Marten en ik wel zin in een biertje, waarna we een geroemd biercafe opzochten. De Lonely Planet schreef dat er ook Australische biertjes waren, maar dat was officieel een dode mus! Desalniettemin mooi wat verschillende biertjes geproefd. Toen de avond viel hebben we een hotel opgezocht en buiten gegeten, terwijl het stervenskous was. Ik ben er nog niet helemaal achter of het nou de hoogte verschillen zijn of niet, maar een uurtje vanaf Cuernavaca vriest het zo’n beetje!  Niet meer gewend.



Uitzicht vanaf de piramide
S’avonds hebben we ons gemengd in het studentenleven van Puebla, wat best wel bruisend was! Die nacht hebben Marten en ik ons principes opzij gezet en veel te dicht op elkaar gelegen met een veel te klein dekentje in een veel te koude stad! Met blauwige tenen wakker geworden en de stad maar weer verder verkent.  In Cholula, de aglomeratie van Puebla, staat namelijk qua oppervlakte een van de grootste piramides ter wereld. De grap is echter, dat die eigenlijk helemaal ondergronds is, omdat de natuur er over heen is gewoekerd. Boven op de piramide stond wel een vet kerkje, en het uitzicht was ook erg vet! Geslaagd cultureel weekendje…

Kerk op de top van de piramide
Ondertussen was het op een na grootste sportevenement ter wereld begonnen in Guadalajara. The Pan Americans worden elke 4 jaar gehouden, en zijn in principe de Olympische Spelen van Noord en Zuid Amerika. Echter, het zijn niet alleen Olympische sporten, ook tal van sporten die wij Europeanen totaal niet kennen,  maar aan deze kant erg groot zijn. Daarnaast zijn de groten der aarde hier niet vertegenwoordigd, maar zijn het vooral sporters onder de 22 jaar. Ook gelden de Pan Americans voor veel sporters als een kwalificatiemoment voor de Spelen in London volgend jaar. Desalniettemin, dit evenement moest uiteraard bezocht worden. Pauline, Alban, Marten, Tobias en Bjarke waren op dinsdag al vertrokken, en ik kwam een dag later omdat ik eerst nog even onderhandelen moest met mijn leraren voor meer vakantiedagen! J

Na een super chille nachtbus kwam ik in de ochtend aan in Guadalajara, en zijn we vrijwel gelijk doorgegaan naar het plaatsje Tequila. Inderdaad, de plaats van herkomst van het ranzige alcoholische versnapering. Ik ben geen groot fan van de locale drank, alhoewel het hier in alle soorten en maten verkrijgbaar is, en inderdaad 10x beter en zachter is dan in Nederland, maar het is TE Mexico om het over te slaan. In het Spaans een mooie rondleiding gehad, dus iedereen vraagt zich af of ik het verhaal van de Tequila opnieuw kan vertellen! ;) Bij het proefgedeelte was de taalbarrière echter aardig verdwenen en dat ging me aardig af! Uiteindelijk wel een interessante en leuke middag gehad. 


Agave planten
@ Tequila distellerie

Verschillende tequila, kleur verschil door de jaren! 



Op woensdag hadden de anderen uren in de rij gestaan voor kaarten voor de Pan Americans, en met succes. Vrijdag ochtend vroeg in de bus gestapt naar het Estadio Omnilife, het gloedje nieuwe en hypermoderne stadion van Chivas, een van de grootste clubs in Mexico. Echt, de toiletten in dit stadion leken op  een viersterren hotel, ongelofelijk! De eerste wedstrijd die we voorgeschoteld kregen was Argentinie – Costa Rica, dat de Argentijnen met speels gemak met 3-0 wonnen. De tweede wedstrijd was Ecuador – Uruguay, dat na een wervelend begin met een doelpunt in de eerst minuten leuk begon, maar daarna inkakte.. Wel leuk dat Argentinie en Uruguay uit eindelijk het zilver en brons wonnen, dus zeker niet de minsten gezien! Ohja, een kaartje voor twee wedstrijden kostte minder dan 2 euro! 



In Estadio Omnilife
Pan American vuur

Na de wedstrijden moesten we verkassen naar een ander sportpark, waar we een sport gingen zien waar we geen flauw idee van hadden. Toen het echter maar duurde en duurde voordat er een taxi of bus langs kwam, hebben we een lift gevraagd van Mexicanen. Wij mooi achterin de pick up truck door de stad touren. De aardige Mexi’s stopten zelfs nog een keer op de snelweg, om te vragen of we niet gewoon binnen wilden zitten, omdat ze bang waren dat we keihard zouden verbranden in de zon! ;)

De sport, volgens mij Pelota de Basque genoemd, was eigenlijk een verkapte squasvorm, in een veel te groot hok. Het was wel aardig om te zien, maar de sport was erg ouderwets. Er werd gespeeld et houten racketjes en ondanks dat het een dubbelspel was, spelen de twee achtervelders 80% van de ballen naar elkaar. Er zat weinig tactiek in, en de geluksfactor was mijns inziens veel te groot. Maar goed, wel leuk om te zien, en het was leuk om de Mexicanen vol enthousiasme aan te moedigen. Koos kaartloos zijn we daarna nog een tribune op geklommen en een soort van zelfde sport bekeken, dit was echter nog non-intelligenter, dus dat hadden we na twee sets ook wel gezien. Het koos kaartloos trucje herhaalden we met succes bij de sporthal, waar weer een andere vorm van squash werd bedreven. Hier stonden ze ook weer 2 tegen 2 in dat minihokje, met een vrij grote bal, als dollen tegen dat ding aan te meppen. Alle muren inclusief plafond mochten hierbij gebruikt worden, dus dit was zowaar een intelligent spelletje. Daarbij, de dames zagen er zeer appetijtelijk uit. Paula Longoria is hier echt een volsheldin in deze sport, en naar haar overwinning hebben we daar dan ook maar even een fototje mee geregeld! J

Pauline and Alban op een politiemotor
In de pick up truck! :)
1e sport!
2e sport
Met Paola Longoria! :)

Die avond zijn Bjarke, Toby en ik nog opstap geweest. Voor de mensen die afgelopen jaar mee waren naar Oostende in Belgie voor de liftwedstrijden, die weten dat wanneer je ergens muziek hoort, je niet gelijk naar binnen moet stuiteren. Goed, ik bleek hardleers, en voor we het wisten stonden we midden in een club met veel te veel spierbundelige schaarsgeklede mannen. Kwestie van biertje in de nek gooien en der vandoor!


Guadalajara


Versieringen in Guadlajara, waarbij alle sporten uitgebeeld zijn.



Zaterdags hebben we de bus gepakt naar Mexico City (DF), omdat we kaarten hadden weten te bemachtigen voor ‘El Classico’ op zondag. Die bus was echt de beste ooit! Ik had gewoon internet in de bus en toevallig begon Heerenveen net met spelen, dus lekker een potje live voetbal in de bus gekeken! Bizar!

Na het gestap in DF, ons reis naar Estadio Azteca ingezet. Mexicanen zijn echt helemaal voetbal gek, zoals zo’n beetje heel Zuid Amerika, en nu speelden Club America (uit DF) en Chivas (Guadalajara) tegen elkaar. Het is echt Ajax Feyenoord, dus erg beladen. America is in principe de grotere club, maar die zijn ontzettend in verval. Chivas is de huidige nummer één, maar in een klassieker weet je het nooit. Het stadion ligt redelijk aan de buitenrand van de stad, en de metro puilde dan ook uit! Wel super vet is dat de fans gewoon allemaal door elkaar heen lopen, en ook in het stadion zit men gewoon naast elkaar. Echt ongeloofelijk dat dat allemaal goed gaat, zeker als je het temperament en bevlogenheid tijdens de wedstrijd ziet!

Aan de buitenkant lijkt Estadio Azteca al wel groot, maar in werkelijkheid ligt het veld nog eens 40-50 onder de grond, in een soort van kuil. Echt, het was één en al kippenvel toen ik binnenstapte! Het is dan ook het grootste stadion van Zuid Amerika, en de 5e in de wereld!  De wedstrijd begon echt perfect! In de eerste de beste counter lag ie der al in voor Chivas, en het stadion ontplofte! Toen de 1-1 ook in de eerste tegenaanval gemaakt werd, was het al helemaal ene gekkenhuis! Nog binnen 20 minuten zette Chivas 1-3 op het bord, en daar bleef het helaas ook bij. Desalniettemin, een super vette ervaring, ik had zovaak kippenvel! Fantastisch, inclusief de bierregens en het trillende stadion van springende fans! 



Estadio Azteca !



met uitzinnige Chivas!

Afgelopen week ben ik met Marten en Eva, een andere RuG studente, naar Xochicalco geweest. Dat is een tempelcomplex vlakbij, dus waarom ook niet. Het was echt bloedje heet, en ik had er niet zoveel zin in, maar ik was blij verrast met de uitzichten en tempels! Gezellige en leuke middag gehad!


Xochicalco


Vanaf de pyramides konden we onze enorme Universiteit zien!






Mexicanen hebben ook veel rituelen en feestdagen, en afgelopen week was Dia de Muertos, oftewel dag van de doden. Vrij bijzonder, en onze leraar had geregeld dat we aan konden schuiven bij families tijdens deze rituelen. Erg persoonlijk natuurlijk, maar voor de families was het een hele eer om ons daar te hebben. Tijdens deze dag, worden de doden van het afgelopen jaar geëerd en herdacht. Ze bouwen echt enorme offeringen, waarbij alles nieuw moet zijn. Ze geloven dat de overledene terugkomt, en daarom plaatsen ze echt superveel voedsel wat die persoon lekker vond rondom de offering. Erg speciaal om het hele process te zien.. Wij hadden op advies van ons leraar, wat ‘Doden-brood’ gekocht, kaarsen en bloemen. Op die manier hebben ook wij ons miniscule steentje bijgedragen en dat werd erg gewaardeerd.

Na 12 uur smiddags, werd er super veel vuurwerk afgeschoten, en begon het werkelijk herdenken. Je kon bij alle families/huizen naar binnen lopen, gaf bloemen en een kaars en werd vervolgens verplicht om wat te eten en te drinken. Werkelijk helemaal volgestouwd met voedsel.. Goeiedag zeg! Onze leraar had ons al gewaarschuwd, neem een plastic zak mee, want je kan niet weigeren! Na een aantal families te hebben bezocht, zijn we huiswaarts gekeerd, met een hele ervaring rijker opzak. 

Kerkje bij Dia de Muertos

Offering


Op het moment van schrijven zit ik in de bus op weg naar Mexico City, om Roald op te halen. Roald ken ik van een Marketing trip naar Roemenie vorig jaar, en hij loopt op het moment stage in San Fransisco. In het kader van ik ben in de buurt, vroeg ie of ik nog tijd en zin had in een vakantie. Aangezien het hier een grote vakantie is, en ik beroeps-flierefluiter ben, was dit snel geregeld! De komende 10 dagen dus met een Dutchie op pad. Bestemming; Puerto Vallarta en down south, iets met mooie stranden, zon, golven, kokosnoten, hangmatten, biertjes en fiestas! Ik kan er wel aan wennen hoor!

Dit was em weer, thanks voor de reacties in wat voor vorm dan ook! Keep it going! Liefs, Sicco