Still working...

Hi there!

Sorry allemaal dat ik zo lang niks meer van me heb laten horen, maar je moet ook iets te vertellen hebben natuurlijk. Na drie weken informatie en verhalen te hebben gespaard wordt het nu wel weer tijd voor een lange blog.

Zoals ik in mijn vorige blog al had verteld was ik gepromoveerd tot tomaten plukker. Dit werk is in eerste instantie wel saaier dat prunen, maar we maken bijna twee keer zoveel uren. Maar hoelanger je het werk doet, hoe beter je wordt, en dat heeft weer het voordeel dat je niet de hele tijd achterstevoren op de machine zit. In de eerste week zat ik de hele tijd bij mijn Estse vrienden Taavi en Mihkel. Het werd langzaam maar zeker gezelliger en onze buren, de plukkers in de rij links van de onze, leerde ik ook kennen. En als je de mensen eenmaal kent wordt het almaar gezelliger. Op een van de dagen waren Taavi en ik meer tomaten aan het gooien dan aan het plukken. Het was een waar gevecht tegen Ben en Kane uit Engeland. Het begon met een paar onschuldige tomaten heen en weer,en eindigde in een dikke bende met hele trossen tomaten, en niet te vergeten de rotte. En geloof me, als er iets erg is dan zijn het rotte tomaten. Echt, dat zou mijn ergste nachtmerrie zijn... We hebben die dag super veel lol gehad en ik lag te rollen op de machine van het lachen. De beste dag uit mijn pluk carriere!

Twee dagen na ons gevecht was Ben jarig. Dat was op een zaterdag en hij zou zondags dus gewoon moeten werken. Ik was de gelukkige om op zondag vrij te zijn, maar ik gunde mijn vrije dag aan Ben, waardoor ik zelf geen vrije dag had. Met een beetje pech loop je op een vrije dag 130 dollar mis. Dat wil ik absoluut niet en dat is waarom ik tot nu toe 25 dagen oprij heb gewerkt. Die zaterdag avond is Ben´s verjaardag massaal gevierd in het hostel en een schitterend mooi feestje in Central, de discotheek hier in Bundaberg. Na genoeg alcoholische versnapperingen zocht ik om kwart voor drie mijn bed op, om er anderhalf uur later af te stappen en mijn ontbijt te maken en te gaan werken. Terwijl ik mijn droge boterhammen achterover drukte kwamen de echte bikkels nog uit de kroeg druppelen. Dean misste zelfs de bus omdat hij te laat ´thuis´ was om naar het werk te gaan. Gevolg, ontslag, maar hij wilde toch al weg. Ik bleek met mijn anderhalf uur een van de langslapers te zijn en de rest van de dag zou voor ons allemaal een zware worden. Er waren super veel tomaten en we waren bek af, en sommigen kotsmisselijk. Taavi en Kane lagen in de eerste rij naast de machine om de restanten van een mooie avond te lozen... Shabba´s! Gelukkig had onze supervisor, Shane, zijn bed ook amper gezien en nam hij het deze dag niet allemaal zo nauw. IDEAAL!

Opstap in Bundaberg, 'Central'! Sicco, Joost (NL), Ben (Eng) en Kane (Eng)
Buis-battles! Geniaal tijdverdrijf! vlnr, Ben, Taavi en ik...

Cellblock Backpackers, mijn 'thuis' voor de afgelopen 6 weken.

De rest van de week was helaas niet super druk, waardoor we 2 a 3 keer een vrije middag hadden. Het weer was wel super dus die middagen werden met een bus zonnebrand aan het zwembad doorgebracht. Over het zwembad ligt een plastic buis en daarop wordt veel gestoeid. (Haha, klinkt niet zo cool!) Met een noodle, zo´n plastic zwemding proberen we elkaar er dan af te slaan. Ik kan me er dagen op vermaken en het gaat me ook goed af, de video´s bewijzen het...

Terwijl de sfeer in de groep almaar beter werd kwam er abrupt een trieste stemming binnen de groep. Toen we van het veld af kwamen voor de lunch bleken 14 van de 20 tassen gestolen te zijn. Marieke, van mijn Nederlandse begingroep was al haar foto´s en camera kwijt, en haar telefoon. Risto zijn camera met talloze foto´s, Thomas zijn telefoon en Taavi zijn telefoon en portomonnee met alle pasjes. En ik, ik was de gelukkigste van allemaal. Vraag me niet waarom, maar mijn goedkope ogende flut tasje met extreem dure camera erin hebben ze laten staan. Ik vond het uiteraard klote voor alle anderen, maar ik had gewoon alles nog! Mijn foto´s zijn heilig... De meesten waren gelukkig wel verzekerd, maar het is gewoon verrot als je spullen gestolen worden.

Dat incident is inmiddels al bijna 2 weken geleden, en gelukkig hebben we niet weer van dat soort problemen gehad. Het is elke dag plukken als een dolle en de dagen worden almaar langer. En in het hostel wordt het steeds leuker, omdat je alle mensen leert kennen. s`Avonds een paar potjes poolen en dan weer vroeg op bed. Als ik meer tijd had om hier te blijven dan deed ik het. Ook met onze supervisor valt goed te ouwehoeren. Afgelopen week gooide hij een pad op ons. Mooie grappen... Hij was wel giftig trouwens, maar alleen als je em opeet! ;)

TOMATO-CREW!

vlnr boven: Dui, Eng, Zwe, Dui, Eng, Fra, Can, Ned, Ned, Dui, Est,Can, Ned.
onder: Ita, Ita, Eng, Est, Fra, Ita, Ita.

Onze machine waar we altijd op werken. Achterlijk groot, zie verschil met vrachtwagen!

Oh wat kijk ik blij! @ work...

Mijn werkzitje. Daar zit je de hele dag met zijn tweeen, 1 doet links, de ander rechts, en alle tomaten gooi je in het midden en die worden met de lopende band naar de laadbak van de machine geloodst.

Machine als ie uitgeklapt is, met in totaal 18 zitjes...

Achterkant...

Achterlijk lange rijen... Gemiddeld doen we zo'n 6-8 per dag.

Hier in Bundaberg is verder niet heel veel te doen behalve Central op zaterdag avond. Je kunt ook nog naar de Bundaberg Rum distillery of naar Mon Repos. De Rum Distillery lijkt me niet zo interressant, Mon Repos daarentegen wel.

Mon Repos is de naam van het strand hier vlakbij waar talloze reuze schildpadden jaarlijks hun eieren droppen. Om ze te beschermen is het strand niet open zoals een gewoon strand. Wel kun je als toerist voor 9 dollar het hele proces volgen. Tenminste, als je mazzel hebt, want de schildpadden hebben geen vaste tijden of dagen. Alleen dat het tussen zonsondergang en zonsopkomst kan zijn van November tot en met Januari. Niks geen zekerheid dus maar met 10 man namen we de gok. Joost, een Nederlandse jongen hier in het hostel had afgelopen week de halve nacht gewacht maar geen schildpad gezien. Flink balen voor hem...

Na een beetje rond te hebben gekeken in het informatie centrum van Mon Repos werd groep 1 al verzocht naar het strand te gaan omdat er een schildpad gesignaleerd was. Wij waren groep 2 dus moesten duimen voor een 2e schildpad. Ondertussen werd ons vanalles en nog wat verteld over het broeden e.d. in het openlcuht theater. Dit werd echter twee keer abrupt verstoord. Eerst door een luidruchtige possum, daarna door de melding dat groep 2 naar het strand kon voor een tweede schildpad. Goed nieuws dus en wij op naar het strand. Eenmaal op het strand stonden we allemaal naar boven te kijken in plaats van naar het strand. De hemel was zó ontieglijk mooi. Er waren alleen maar sterren. En ze twinkelden allemaal, stuk voor stuk... Zoveel sterren, vallende sterren en een heldere hemel... Ik kan het niet omschrijven, maar in Nederland zul je zoiets nooit zien.

Na 2 minuten op het strand te zijn geweest bleek echter dat de schildpad weer de zee in was gegaan, en dus dat wij het strand weer moesten verlaten. Na 10 minuutjes was er gelukkig weer een schildpad. Daar aangekomen kregen we te horen dat we in een halve cirkel achter de schildpad moesten blijven. Anders zou ze ons zien en zou het hele feest niet doorgaan. Geluid maken was geen probleem, de padden zijn doof als ze uit het water zijn.

Kane (eng), Taavi en Mihkel (est)

KINGSIZE Schildpad

Ik (blij) en schildpad! ;)

De schildpad bezig met haar eieren verstoppen/ingraven.

De schildpad was inmiddels al bezig om een gat te graven. Ik had verwacht dat dat met die lompe vinnen/voeten zou gebeuren, en dan gewoon wat schuiven zodat er een kuil ontstaat. Maar dat beest kan met zijn achterpoten graven als de beste. Onvoorstelbaar, maar met de achterste vinnen kan hij een soort hand/schep vorm maken en graaft ie een gat waar je ´u´ tegen zegt. Na 20 minuten vond ze het wel genoeg en begon ze haar eieren te leggen. Nadat ze al haar eieren in het gat had gedropt, begon ze het in te graven. En om verwarring te scheppen, ploegt ze ongeveer 6 a 7 vierkante meter strand helemaal om. Dat vindt je zonder stokje dus voor zijn levensdagen niet terug. Toen de overigens 100jarige schildpad klaar was volgde ze de zaklamp van de gids opweg naar de zee...

Het probleem was echter dat ze haar eieren te dicht bij de zee had gelegd, en op die manier was de kans voor de jonge schildpadjes evengroot als nul. Daarom groeven we de eieren op en verplaatsten ze naar een betere plek. Na telling kwamen er 63 eieren te voorschijn en dat is veel voor deze soort schildpad. Een andere soort doet het niet voor minder dan 150 tot 200.. Wij mochten allemaal een ei naar het andere nest brengen en deze taak heb ik met een big smile volbracht. De eieren zijn iets kleiner dan een tennisbal en hebben niet zoals een kippenei een harde schaal, maar een zachte, indeukbare.

Vervolgens zat onze heldhaftige optreden er op en hebben we de schildpadden een kans van overleven gegeven. Groot is ie nog steeds niet. Het zou al uniek zijn als 1 van de 63 jonkies het echt zou overleven om volwassen te worden... Zonde... Inmiddels was het al 11 uur en zagen we nog een bijzonder ding wat ons avond compleet maakte, de maanopkomst! Nog nooit eerder gezien en in combinatie met een prachtige sterrenhemel was dit erg mooi. Een oranje maan die vanuit de zee om hoog schiet... Vandaag waren we dus enigzins moe omdat we niet echt veel hadden geslapen, maar we hadden het er graag voor over.

Turtle groep: Boven vlnr: Mihkel, Taavi en Johannes. Midden: Kane, Marnix en Marieke.
Midden onder: Courtenay en Sicco. Voor: Hayley en Nikki.

Vol trots overhandig ik mijn ei, en de ranger legt het in het nieuwe nest.

Het nieuwe nest...

Vandaag is ook de verjaardag van MEM en PAKE! GEFELICITEERD!! Ik drink er vanavond 1 (of 2) op! Volgens het vrije dagen systeem zou het morgen mijn beurt zijn om vrij te zijn. Ik had al met de baas gesproken en gezegd dat ik wilde werken, maar hij wilde dat zijn personeel ook eens rust nam. Ik balen als een stekker. Maar vandaag kregen we het goede nieuws dat de hele groep vrij is, omdat onze machine voor inspectie moet. Oftewel, een mooi feestje vanavond met de hele groep, en het gat niet ten koste van mijn vrije dagen. Dik prima...

Zaterdag begin ik dan al aan mijn laatste 4 dagen. Het is echt ongelooflijk snel gegaan en ben hier dan 5,5 week geweest. Toch een mooie tijd gehad hier en veel vrienden gemaakt. Woensdag gaan Marnix en ik down south naar Hervey Bay, om donderdag ochtend naar Fraser Island te gaan. Dat is het grootste zandstrand ter wereld en bevat prachtige natuur en schitterende meren. Kijk er echt naar uit om met een (hopenlijk) gezelige groep met een 4wheeldrive dat eiland rond te crossen in drie dagen.

Daarna gaan we met de nachtbus naar Brisbane, om daar de auto jacht te openen. Ik hoop zo snel mogelijk een busje op de kop te tikken om vervolgens via Surfers Paradise en Hippie dorp Nimbin naar Byron Bay te gaan om daar een aantal dagen te chillen en surfen uiteraard. Daarna moeten we als een gek rijden via Port Maquirie, Coffs Harbour en Newcastle om Berber de dag voor kerst van het vliegveld af te kunnen halen. Zou wel zo aardig zijn als ik er dan ook ben. Met een beetje mazzel duiken Berber en ik in een appartementje in Sydney bij vrienden van me... Maar, niks is zeker op dit moment...

Leuk kikkertje...

Time flies when you`re having fun... Ben al bijna 3 maand weg en het gaat me eigenlijk te snel. Ik voel me hier helemaal thuis en ik ben 90% omgeschakeld naar Engels denken. Zelfs in mijn slaap praat ik ENGELS!! Hahaa...

Mensen, dit was het weer. Bedankt voor alle reacties en mailtjes! Erg leuk weer allemaal! Keep going mates..

Dikke tut ut Bundaberg, Sicco

De schildpad terwijl ze bezig is haar eieren in te graven...

Taavi vs Sicco, Estland vs Fryslan! Rood ben ik! ;)

Van 2 kanten! Links is Ben, midden ben ik en rechts Taavi!