Kerst, jaarwisseling, en heel veel zon!

Om gelijk maar met de deur in huis te vallen,
SEGEN YN IT NIJE JIER! - DE BESTE WINSKEN! - HAPPY NEW YEAR!
Ik hoop dat jullie allemaal een mooie kerst en oud en nieuw hebben gehad, en dat het nieuwe jaar maar veel voorspoed mag brengen!

The beach boys @ bondi! vlnr: marnix, Sicco, Jasper, Aart en Richard.

Na mijn laatste blog hebben we eigenlijk alleen maar gechilled in het appartement en heel wat uurtjes door gebracht op Bondi beach. De golven waren ideaal dus ik kon mooi oefenen, en het weer was super, en dus verheugden we ons op eerste kerstdag, wat op Bondi gevierd zou worden, met Berber.

Berber gejetlagd aangekomen in Sydney! :)
Clubbin' in Sydney! vlnr: Marnix, Sicco, Berber, Jasper, Aart en Richard...

Jeuh! Blijheid!

Berber had echter een aantal reisprobleempjes, waardoor ze kerst bijna bij heit en mem op de bank zou vieren, waarover later meer... Al met al kwam Berber toch de gate uit lopen en was ik erg blij om haar weer te zien, en zij mij ook! ;) Ik was volgens haar super bruin, zij zo bleek als wat... Het was inmiddels kerstochtend en Berber had een flinke portie wolken en kou meegenomen, helaas, geen Bondi met kerst.

Omdat het nog vrij vroeg was zijn we gelijk de stad maar in gegaan, en heb ik Berber het Opera House en de Harbour Bridge laten zien. Saillant detail; ik sterfde van de kou, Berber vond het schitterend en vond het echt zomer! brr... het was misschien net 20 graden met een koud windje. Ik ben hier blijkbaar aardig verwend geworden... Inmiddels begint ook Berber te merken wat de Australische zon met je huid doet, en blijft ze maar doorsmeren met 'aftersun'.

Maar goed, het weer was dus min, en dat gooide de planning enigzins in de war. Ook is het echt een dag voor familie en het was daardoor ook erg stil in de stad en niks was open. We hebben dus maar wat spelletjes e.d. gedaan en geluierd. Berber bleek toch ook wel enigzins ge-jetlagd, ook al beweerde ze zelf van niet! s' Avonds hebben we een gezellige barbeque gehad met echte kangoeroe op de grill. Ook voor mij was het een primeur, maar het was super lekker... Na het kerst maal doken we het nachtleven van Sydney in, maar verder dan een nachtelijke wandeling kwamen we niet. Er was gewoon helemaal niks open!

BB's voorliefde voor palmbomen! ;)
Jeah! SYDNEY!

....
...
Ook Berber kreeg het koud, maar nog steeds is ze blij met haar biertje! ;)
Kerstmaal!

Tweede kerstdag, Boxingday genaamd, is hier echter vrij groot. Er waren nu wel talloze mensen op straat, en op Bondi, want de 30 graden kwam weer in zicht op de thermometer... Het puilde er uit van de mensen, en het was abslouut een mooi dagje. s'Avonds hadden we wederom een dikke bbq en de Nederlandse Mark, (die we kennen van september en werkt in ons favoriete club, wat ons ook nog eens heel veel geld bespaard.) zijn maat Richard en die zijn vriend, Dario (italie) schoven ook aan en zo zaten we met zijn negenen op ons terrasje te chillen, om vervolgens met Mark naar de Empire te gaan tot de late uurtjes...

Afgelopen week zijn we ook nog in een dikke speedboot geweest. Een echte jetboat, wat betekend dat ze extreem snel kunnen en wat aparte bochten kunnen maken. En het was waar. Een half uur lang denderden we door de haven rond om het centrum en het Opera House, wat schitterende uitzichten op leverde. De boot ging ook een paar keer volle gas met de punt in het water, waardoor je gegarandeert een nat pak haalde en de 270 graden spin was ook super! Al met al een mooie attractie...

De 29e gingen Aart, Richard, Berber en ik naar Manly, een mooie wijk aan de rand van Sydney, met een gezellig toeristisch sfeertje en een prima strand. Terwijl wij op de bomvolle ferry zaten werd Aart gebeld door Andy, een Engelse Ozzie die hij had leren kennen in Darwin. Andy bleek vlakbij Manly te wonen en nodigde Aart en de drie onbekenden, Richard, Berber en ik, gelijk maar uit voor een Barbeque op zijn balkon met de nodige biertjes. Na ons gezellige dagje Manly, inclusief shoppen met Berber, pikte Andy ons op, en reden naar zijn appartement. Hij had al een paar keer gewaarschuwd dat het echt niet groot was, maar dat het balkon wel oke was. Wij wachten vol spanning af, en wat blijkt, een meer dan prima appartementje met een fantastisch uitzicht op de baai, en op zijn werk. Hij werkt namelijk op een extreem luxe 48 meter lang zeiljacht, wat gebouwd is in Zwartsluis. Kosten, 30 miljoen. We hebben ook wat foto's gezien en de inrichting was zo mooi. De eigenaar was de op vier na rijkste Ozzie... Na een heerlijke bbq werd er nog even getennist en gebowld op de Nintendo Wii, en moest er gerend worden om de ferry te halen.

Aart en Berber in de avondzon @ Andy's balkon...
Richard en Andy.
HET jacht!

De dagen tussen kerst en oud en nieuw werden dus voornamelijk onder de hete zon, in het zand van een of ander mooi strand gespendeerd. Ook mijn kerstcadeau van Berber, een kaartspel is een groot succes en wordt veelvuldig gespeeld. Ondertussen lig ik uren in de zee om het golfsurfen echt goed 'onder de knibbel' te krijgen. Gewoon staan en recht uit surfen ging me al goed af, de volgende stap zou een golf 'echt' surfen zijn. En die dag was afgelopen week! Ik was zo gelukkig! De golven waren precies mijn maatje en ik pakte ze bijna allemaal. Een golf surfde ik vanaf het breekpunt tot het eind, wat in totaal ongeveer 60 meter was! De lach op mijn gezicht staat er nog... :)

In de stad kon je inmiddels duidelijk merken dat er een groots feest aan zat te komen. Overal werden grote podia neer geplant en en talloze dranghekken. Wij waren er de 31e dan ook helemaal klaar voor.

The Jetboat!
Broeder en Zuster @ Darling Harbour...

Jasper, Aart en Sicco @ NYE (new years eve)

BB

Bewapend met alcoholische versnapperingen en hapjes zetten we koers richting de Botanic Gardens, vanwaar je het beste zicht zou hebben op de Harbour Bridge en Opera House, en waar je je eigen drank mocht drinken, aldus de slijterij...Rond 11 uur sloten we achteraan in de rij en die was inmiddels al een kilometer lang. Echt onvoorstelbaar, en vooral totaal anders dan in Nederland. Aangezien er zo veel mensen waren was de schatting dat de poort rond 2 uur dicht zou gaan, wat betekende dat Aart niet met ons de jaarwisseling zou vieren. Hij was namelijk nog aan het werk voor een verhuisbedrijf en zou om 4 uur pas klaar zijn. Wij bellen en Aart heeft tegen zijn baas gezegd dat het 'emergency' was en hij hoe dan ook weg ging. De baas was er niet echt blij mee, maar kon het wel begrijpen. Dus Aart rechtstreeks de taxi in en zodoende kwamen we toch nog met zijn allen binnen.

Rond het middaguur stonden we voor de poort van de Gardens, en bleek dat we ons bier en koelbox af moesten geven. De slijterij had ons dus flink gen**id en daar stonden we dan met een groot probleem. Na wat onderhandelen konden we ons koelbox en tassen afgeven bij een informatie tent en die aardige vrouwtjes wilden het wel bewaken. Richard moest namelijk werken en die zou het dan op halen en naar zijn huis brengen. Ideaal...

Aart
Dutchies...
Sicco en Aart met hun nieuwste aankoop op Bondi! :)

Begin kindervuurwerk.

Marieke en Attie, van mijn begin groep, hadden in de Gardens een van de beste plekken voor ons vrij gehouden en we hadden een perfect zicht. Het was echter nog wel 12 uren wachten, in de hete zon, op het harde asfalt. Maar heel wat spelletjes, biertjes en geouwehoer later kwam 2008 in zicht. Om 9 uur was er eerst het kindervuurwerk, wat al schitterend was. In Australie is vuurwerk illegaal en het wordt dus alleen professioneel afgestoken, waardoor het tig keer beter is...

Van 9 tot 12 was het eigenlijk alleen nog maar je plekje bewaken, aangezien 22.000 man allemaal het beste plekje wilden. Maar met 9 man sterk was dat niet echt een probleem, en we zongen richting het nieuwe jaar. Op de Harbour Bridge was een zandloper van licht die iedere 5 minuten een balletje liet vallen. De laatste 10 seconden was er een massale countdown, en met een perfecte timing fleurde de lucht van Sydney talloze kleuren. Werkelijk, kippenvel... Zo veel, zo mooi, je weet niet waar je moest kijken. Vanaf de brug werd geknald, vanaf het water, vanuit Darling Harbour, wat achter het Opera House ligt, en als 'klap op de vuurpijl' stond in een keer ook de hele skyline in de hens! Het was zo mooi, en zoals het nieuws ons vertelde, s'werelds mooiste! Op het filmpje zien jullie de laatste 2 minuten, met een waterval van vuur vanaf de brug. Onbeschrijvelijk. Vervolgens probeerden 22.000 man via een uitgang de Gardens te verlaten, wat dus nog wel even duurde. Wij besloten huiswaarts te gaan om nog een paar nieuwjaar borrels te nuttigen. Uitgaan was er niet echt bij, aangezien er veelal dure besloten feestjes waren, en er anders wel een torenhoge entree werd geeisd. Eenmaal thuis bleek de 12 uur wachten ons ook aardig gesloopt te hebben, en vielen we al snel in slaap.

bridge...
....
....
....

Nieuwjaarsdag heb ik me als een echte Nederlander in het water gegooid, de nieuwjaarsduik. Het was misschien ietwat minder heldhaftig dan in Zandvoort of Scheveningen, maar ik vond Bondi beach een uiterst geschikte plek. Daar kwam bij dat het wederom 30 graden was! ;) haha..Vandaag, 2 januari, zijn we nog steeds in Sydney. De 4e gaan we naar de Blue Mountains, een gebergte in het achterland van Sydney en de 5e stappen we in de auto op weg naar de hoofdstad Canberra. Vervolgens naar Melbourne voor de Australian Open, en ook tasmanie zal nog worden aangedaan. En voor de rest, we zien wel wat op ons pad komt...

Familie en vrienden, bedankt voor alle kerstkaarten/cadeautjes, mailtjes, krabbels en reacties! Erg leuk wederom! Dikke tut van Sicco, en een beetje van Berber!

De skyline met vuurwerk...

--BERBER--

Hallo Bridget Jones speaking!

Happy new year! De beste wensen! Segen yn it nije jier! Dat het voor iedereen maar een gezond, gezellig en gelukkig nieuwjaar mag worden!!

Joehoe ik ben in Australie!! En ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen met vertellen. Laat ik maar bij het begin beginnen. Mijn vlucht stond gepland op zondagochtend 23 december om 8.25 uur naar London. De heenreis naar Schiphol was niet heel fijn. Het was aan het ijzelen dus we konden slechts met een gangetje van 70 km/h naar Amsterdam rijden. Ik zat helemaal niet meer zo lekker achterin, omdat ik echt bang was dat ik te laat zou komen op het vliegveld. Mijn eerste en enige vliegervaring tot nu was met 2 vriendinnen naar Bulgarije en daarmee presteerden we het om tot tweemaal toe omgeroepen te worden op Schiphol. Het vliegtuig stond gereed om te vertrekken. Oeps! Hoe konden wij weten dat die gate twee km lopen was…:s Maar goed vandaag moest ik het in mijn eentje redden! Gelukkig ging op Schiphol alles goed en kon mijn grote reis beginnen. Eenmaal in het vliegtuig van de KLM bleek dat we niet konden opstijgen. London werd geteisterd door hevige mist waardoor we daar nog niet welkom waren.

Na ongeveer een uurtje wachten en wat gevoederd te worden door de stewardessen kregen we dan eindelijk groen licht vanaf Heathrow. Volgens mij was ik bijna de enige die het stijgen van het vliegtuig interessant vond, want iedereen lag te slapen of was verdiept in zijn/haar boek. Boven London aagekomen bleek er nog een probleempje. Het was te druk waardoor we niet konden landen. Het vliegtuig was genoodzaakt om net zolang rondjes te vliegen totdat er een plekje was om neer te strijken. Ik had me nog geen zorgen gemaakt totdat er een paar Franse mensen begonnen te stressen over een overstap die ze niet konden halen e.d. Oh ja daar had ik niet direct bij stilgestaan, maar dat probleem had ik natuurlijk ook! Dus ik ook maar eens even vragen aan zo’n vrouw in een keurig gestreken pakje. Zij gaf mij het advies om na de landing als één van de eersten het vliegtuig te verlaten, mijn bagage op te pikken en dan snel door te gaan naar mijn gate. En ja mensen, Berber was als eerste uit het vliegtuig!

Ik ben half rennend naar de bagageband gegaan, maar hoe langer ik wachtte er kwam geen backpacktas naar beneden gerold! Ik begon hem behoorlijk te knijpen, ik had nog een 35 min… Ik ben toen met een redelijk hoge hartslag naar de informatiebalie gegaan en heb in mijn Nederlands-Engels uitgelegd dat mijn tas er niet was en dat ik door moest naar Sydney. Die vrouw zei doodleuk; je tas komt hier niet, die wordt getransporteerd naar het andere vliegtuig. Je moet rennen naar je gate, maar ik denk dat de gates al gesloten zijn. Ik geef je een kleine kans. Ik zette het op een rennen! Wel met een doel, maar niet met een route waardoor ik als een kip zonder kop op Heathrow aan het rennen was. Ik sprong over koffers, paaltjes, bagagekarretjes en rende met 3 treden tegelijk de trap op. Als het gefilmd was, zouden jullie trots op mij zijn… Eindelijk aangekomen bij mijn gate zei de vrouw (die gewoon haar werk deed maar die ik wel kon slaan): The gates are closed! You have to rebook your flight.Er ging op dat moment zoveel door me heen, dat is eigenlijk onbeschrijvelijk…Een andere vrouw vertelde mij dat ik niet overstuur moest raken, maar dat ik misschien nog mee kon met de vlucht van vanavond om kwart voor 10. Het kwam heel vaak voor en dat was helemaal niet erg. Ik weet wel dat ze het goed bedoelde, maar ik vond het werkelijk verschrikkelijk. Het was nu 11 uur ‘s ochtends en daar stond ik alleen in London met mijn handbagage. Ik had lang uitgekeken om Sicco weer te gaan zien en het leek ineens allemaal niet meer mogelijk. Ik stond in de rij bij de balie en stuurde heit en Sicco een sms. Beide belden ze me snel op. Ik was erg verdrietig omdat het allemaal misging. Ik dacht dat ik een nieuw ticket moest kopen en dat zou betekenen dat het hele avontuur niet door zou gaan. Ik zag het helemaal voor me dat echt wat voor mij was en dat het niet de vlucht van vanavond richting Sydney werd, maar de eerste beste vlucht terug naar Amsterdam. Heit en Sicco hebben me veel moed in gesproken en toen ik eindelijk aan de beurt was, vertelde de beste man dat ik niets hoefde te betalen omdat het vliegtuig vertraging had. Ik moest alleen wel de hele dag wachten en ik zou niet op kerstavond aankomen maar op 1e kerstdag in de ochtend.

Na het goede nieuws, ben ik eerst maar eens een kop koffie gaan drinken om bij te komen van de schrik! Ik kreeg gezelschap van een Nederlandse vrouw die naar New York moest naar haar zus maar waarmee het ook helemaal mis was gelopen. Ik was blij dat ik mijn verhaal even met een medeslachtoffer heb kunnen delen. Gedeelde smart is halve smart toch?! Maar goed, zoals een vriendin smste: "hier word je heel volwassen en zelfstandig van." Zo is het maar net. Dus vol goede moed heb ik de hele dag op Heathrow rond gesjokt. Het was echt ontzettend saai. Ik heb om de tijd te doden de volgende dingen ondernomen: Ik heb tussen de drie winkeltjes die er waren een prijsvergelijkingsonderzoek gedaan, waarbij Boots als voordeligste uit de bus kwam. Daarnaast heb ik mensen gewezen op hen openstaande tassen, ik heb jassen van de grond gevist een achter mensen aangebracht, ik heb veel koffie gedronken, veel mensen bekeken en vooral heel veel rondgelopen om maar niet in slaap te vallen! Dat durfde ik niet aan alleen op een druk vliegtuig. Enfin, ik ben de dag doorgekomen! Om 21.45 uur zou mijn vlucht gaan, dus ik moest vanaf 20.45 op de borden kijken naar welke gate ik moest gaan.

Alle gatenummers verschenen achter elkaar aan, behalve van vluchtnummer QF2. Je voelt hem aankomen, MIJN vlucht! Toen er nog een half uur te gaan was kreeg ik het weer spaansbenauwd! Het zal toch niet zo zijn dat ik mijn volgende vlucht weer ga missen doordat ik te laat bij mijn gate ben?! Ik flip niet snel, ben vrij rustig vind ik zelf, maar nu was het mis. Ik zette mijn beschaafde normen en waarden overboord en hield een bellende steward aan. Ik eiste dat zij mij nu moest helpen, moest ophouden met bellen en dat het om een noodgeval ging. Blijkbaar straalde dat ook van mijn gezicht af, want ze onderbrak haar gesprek en liep naar een computer. Zij vond het ook vreemd dat mijn gate nog niet verschenen was en na wat getik en geklik op de computer stuurde ze me naar gate 8. Ik was nog wel zo fatsoenlijk om haar te bedanken en rende naar gate 8! Klotsende oksels, knikkende knieen en wederom hartkloppingen… Ik kon bij gate 8 aangekomen gelukkig opgelucht ademhalen en ontstressen. Iedereen stond er nog en ze waren dit maal niet zonder mij vertrokken. Het vliegtuig had wel weer vertraging, maar in dit geval was dat niet erg omdat ik niet hoefde over te stappen. Eenmaal in het vliegtuig was ik zo moe dat het hele stijgen van het vliegtuig me ook geen drol meer kon interesseren, haha. Ik heb een paar uur prima geslapen!De vlucht was sowieso wel goed te doen. Ik had een leuk meisje naast me, ik ben nog even in Bangkok geland en Harry Potter op mijn persoonlijke tv was erg welkom.

Eindelijk in Sydney aangekomen was ik behoorlijk hyper. Ik was nu zo dicht bij Sicco en ik kon niet wachten om hem in levende lijve te zien en om hem een big hug te geven. Helaas… wederom kwam mijn tas met mijn kerstcadeautjes niet van de band rollen. PROBLEEM! Ik werd naar de bagage service gestuurd en moest WEER wachten. Alles bleek verkeerd gegaan in London. Niet alleen bij mij maar bij iedereen die daar overgestapt was. Ik kreeg voor de eerste 24 uur een schade vergoeding van $100,- en mocht hij niet binnen 24 uur gearriveerd zijn, dan kreeg ik nog maals $250,- om de pijn te verzachten. Dat was bij mij niet het geval dus ik heb tijdens de kerstdagen in Sicco zijn shirtjes geleefd! Ook wel bijzonder om mee te maken. Maar ik was wel ontzettend blij dat er op de derde dag een telefoontje van het vliegveld kwam. Mijn tas was dan ook eindelijk aangekomen in Australie en stond te popelen om aan zijn avontuur te beginnen net als zijn baasje!Ondanks de beroerde reis heen, was ik dol blij om Sicco te zien!

Machtig! Zoals in de film kwam hij uit de mensen massa opduiken en stond hij ineens voor mijn neus! Grote knuffelsessie volgde, het was gewoon super! Hij zag er heel goed uit voor de mensen die denken dat hij aan fotoshopping doet. Poepie bruin!

Ik ben hier inmiddels alweer een week! De tijd vliegt maar ik heb het ontzettend naar mijn zin! Ik leef op dit moment samen met 6 jongens in een appartement en we doen veel dingen. Het weer is perfect, waardoor mijn huidje ook al goed begint te kleuren. De details van de dingen die we gedaan hebben laat ik over aan Sicco. Wat ik nog wel even kwijt wil is dat de livestyle van de mensen in Australie zo anders is! We waren met zijn 4-en naar het strand, belt een Ozzie van 30 jaar op of we niet even een biertje met hem willen drinken. Aart kende hem van de trip langs de westkust. Na onze strand dag pikte hij ons op met de auto, we hebben vlees en bier gehaald en een uurtje later zaten we te bbq-en op een balkonnetje met een grandioos uitzicht op een haven. Wat een leven en wat anders dan in Nederland. Daar zal zoiets nooit gebeuren! Daar wordt een bbq 3 weken van te voren gepland en het is altijd moeilijk, moeilijk. Haha..

Hier laat ik het bij. Het is alweer een veel te lang verhaal! Ik snap nu wat Sicco bedoeld met ik ga zitten en ik kan bijna niet stoppen! ;)Tot de volgende blog en vergeet niet te genieten van de foto’s! Liefs en groetjes Berber