Tasmanie!

Hallo allemaal!

We zijn inmiddels weer terug op het vaste (ei)land, en hebben een pracht week op Tasmanie achter de rug!

Afgelopen dinsdag avond stapten we op de ' Spirit of Tasmania', een Titanic achtige boot die ons over de Straat van Bass ging varen in ongeveer 11 uurtjes. Op de boot is genoeg 'ferdivedaazje'. Je kunt er filmpjes kijken, gokken, lekker eten, chillen, bier drinken en slapen. Wij hebben ons vooral vermaakt met het bijwerken van ons dagboek, en tennis kijken op een groot scherm. Rond half 1 waren we zo'n beetje als enige nog op, en zochten ook wij ons slaapstoel op.

BB Jumpen @ Bay of Fires.

Painted Rocks @ Boy of Fires...

Om 7 uur in de ochtend kwamen we aan op Tasmanie, in de volksmond Tassie... We zijn gelijk maar naar het VVV gegaan om een handvol foldertjes zodat we ons konden orienteren op wat we zoal gingen doen. Al snel hadden we besloten de noord west kant van het eiland te bezichtigen. Onderweg waren we echter super moe van de boot tocht, dat we eerst maar anderhalf uur aan de weg hebben stilgestaand en lekker hebben bijgeslapen! Deed ons erg goed! ;)

Aangekomen in Stanley viel het eigenlijk wat tegen, maar misschien kwam dat ook door de massale zwerm muggen die ons belaagde. In no-time zaten de muggen overal en dat maakte onze keus iets makkelijker, weg uit Stanley! Terug in Devonport kwamen we bij toeval Dennis Jasper nog tegen, die in Grou woont. Erg toevallig natuurlijk... Ook tikten we nog voor 15 dollar twee slaapzakken op de kop, terwijl de normale prijs 45 dollar was. Een kwestie van op je stippen staan en dan heb je een dikke korting te pakken! ;)

Caracact Gorge @ Launceston.

The Nut @ Stanley.

s 'Avonds was Berber haar Hostel debuut. Jammer genoeg was het een te relaxed hostel. We kregen spotgoed een tweepersoonskamer toegewezen, waardoor Berber hostels ineens helemaal het einde vond!! Helaas, een ietwat verkeerd beeld van hostels... Dit was een uitzondering...

Vroeg in de ochtend reden we naar Launceston, waar we een mooie wandeling maakten door de Caracact Gorge. Mooie bruggen, de rivier en de granieten rotsen zijn daar de toeristen lokkers... Vervolgens gingen we op zoek naar super mooie huizen aan de rivier. In mijn reisgids stond namelijk een foto van die huizen, en die weerspiegelden in de rivier. Na grondige research bleek het echter dikke nepperij te zijn. Het huis hebben we wel gevonden, maar ligt meer dan 60 meter van de rivier af. Sterker nog, het ' spiegelgedeelte' is in werkelijkheid een dikke snelweg! Grrrr.....

We stapten weer in de auto en gingen dwars door de bergen naar St. Helen, wat aan de Bay of Fires ligt. Onderweg vormden we langzaam aan ons eigen beeld van Tasmanie. Heuvel/Bergachtig, schitterende verscheidenheid aan natuur en verschrikkelijk veel dode dieren. Er zijn namelijk erg veel verschillende soorten kangoeroes en waliby's, possums, wombats, enchidna's, tasmaanse duivels en tal van andere rare beesten. Maar blijkbaar zitten er weinig hersencellen in al die beestjes want het lijkt alsof ze zich gewillig dood laten rijden. Per kilometer liggen er op sommige stukken ongeveer 5 a 6 dode dieren... Echt niet best...

Skyline Melbourne na vertrek.

Aangekomen in St. Helen bleken er tal van gratis campings te zijn, aan de Bay of Fires. Niet verkeerd natuurlijk. We vonden dan ook een schitterend plekje aan het strand, op werkelijk 10 meter van het helder blauwe water. Na het avondeten signaleerde Berber echter de eerste muggen, wat ook gelijk het signaal was om de tent in te vluchten. In de ochtend hebben we nog een flinke strand/rots wandeling gedaan langs de Bay of Fires. Het heet trouwens Bay of Fires omdat de omliggende rotsen een merkwaardige rode verfkleur hebben. De rondspringende dolfijnen en walvissen gingen jammer genoeg aan onze neus voorbij...

BB @ Wineglass bay...
Wineglass @ Wineglass
Wineglass bay

Russel Falls!

Eenmaal weer in de auto zetten we koers richting het zuiden, langs de oostkust. Wederom een schitterende route en de eerste stop was in Coles Bay, waar het zelfde plaatje zich voordeed, wat echter nooit gaat vervelen... Helderblauw water, mooie bergen, witte stranden, mooie zeiljachtjes in de baai en met een beetje mazzel dolfijnen o.i.d.! Kan niet beter.Vanaf Coles Bay begonnen we aan de beklimming van de Hazards, de plaatselijke berg. Onderweg stond er ineens een tamme waliby voor ons. Echt zo leuk, we konden hem aaien, knuffelen en heel veel foto's maken, het maakte hem allemaal niks uit!

Eenmaal boven werden we beloond met een vet uitzicht over de Wineglass Bay (omdat men vindt dat het er uit ziet als een wijnglas, maar met heel veel fantasie zie ik het er nog niet in :s). Na een uurtje hadden we wel weer genoeg foto's gemaakt en vervolgden we onze rit naar het zuiden. Rond 8 uur waren we in het zuiden aangekomen, in EagleHawk Neck om precies te zijn. Een local vertelde ons nog wat mooie plekjes en een dik half uur later, (na 10 kilometer off-road) kwamen we aan bij de Waterfall Bay, midden in het Tasman National Park. Daar sloegen we ons kampje weer op en hebben we heerlijk geslapen. De volgende ochtend nog wat wandelingen gedaan in de omgeving en toen gingen we op naar Port Arthur. Port Arthur is een historische plaats, aangezien de gevangen daar werden opgesloten. Het dorpje zelf is een van de ergste gevangenis plaatsen ter wereld. Het is er schijnbaar nogal hard aan toe gegaan daar... We hoopten gratis in het dorpje te kunnen komen, maar dat bleek toch echt niet mogelijk. Er moest minimaal 25 dollar voor een ruinedorpje worden betaald. Helaas...

Mais eters @ Mount Hartz Peak.
Constitution Dock @ Hobart..
Vette sunset @ Waterfall Bay.

Maar, het was zaterdag! En op zaterdag is er een kingsize markt in Hobart. Berber helemaal blij en wij naar Hobart. Na wat gesjans in het VVV van Berber's kant gingen we rond half 3 naar de Salamanca market. Van kraampje naar kraampje, jullie kennen het wel. Maar, bij kraampje nummer 4 kregen we te horen dat de markt stopte om 3 uur! Haha, ik kon mijn lol niet op, Berber baalde als een stekker en het gevolg was dat we werkelijk van kraampje naar kraampje sprinten! Op dat tempo vind ik het ook nog wel leuk op de markt... ;)

Na de voor Berber ietwat tegenvallende markt begon de grote zoektocht naar een hostel. De eerste 5 zaten allemaal vol, en nummer 6, overigens ook de laatste kans waren nog exact 2 bedden vrij. Na heel veel verschillende slaapplaatsen (ik tel ze, ben inmiddels bij nummer 47 sinds 3 september!) was dit echter wel een van de raarste hostels. Wij waren de enige Europeanen, de rest was Aziaat. Heel apart. Iedereen zit met zijn laptop of spelcomputer, men praat niet, gaat vroeg slapen en het ergste, staat veel te lang in de keuken en de kilo's rijst vliegen je om de oren. Oja, en in het hostel zaten 4 a 5 oude mannetjes die tussen de jongeren leefden. Aparte shizzle..! ;)

Sicco @ Wineglass Bay

Sicco en Waliby!
En Berber ook!
Stel verliefde Koala's! ;)
@ Bay of Fires, (achter windscherm = beach!)

Cheers, @ Spirit of Tasmania...

s' Avonds zijn we weer eens flink wezen stappen, ditmaal in de hoofdstad van Tasmanie. De Isobar leek wel gezellig en dat was het dan ook. Berber ging helemaal outie (los, zoals we het hier noemen) op de Spice Girls, Westlife en meer van dat soort jaren 90 muziek. Ook ik vond het wel ok! ;) Geslaagd avondje!

Hmm, nu moet ik stoppen, Berber finist het deze keer! Mensen, wederom bedankt voor de leuke reacties en mailtjes! De volgende blog zal weer van mij alleen zijn, want Berber keert al weer huiswaarts. Echt snel gegaan, maar we hebben een super mooie tijd gehad hier. Nu nog even genieten van de laatste dagen, en dan moet ik op banen jacht. Ik hoop ergens in de horeca veel uurtjes te kunnen maken, zodat ik mijn bankrekening weer enigzins kan oprkikken! ;) Dikke tuten, Sicco.

En toen waren we alweer over de helft van onze Tazzie trip toen we ‘s ochtends ontwaakten in ons hostel. We hebben lekker rustig aan gedaan, omdat het gister toch wel een gezellig latertje was geworden. Voordat we Hobart achter ons lieten zijn we eerst nog even een wandeling over de Constitution Dock gemaakt, de haven. In elke brochure die we onderweg gekregen hadden stonden prachtige foto’s van de haven van Hobart. Het beeld bleek erg geromantiseerd want zo heel bijzonder was het niet. Wel leuk hoor, maar de Stichting Jachthaven Wartena mag er ook zijn! ;-)

Full Moon @ Swan Basin Lake...
@ Russel Falls...
Russel Falls..
and angain...
@ Mount Field national park... Te dikke bomen daar!

Na onze wake up wandeling zijn we 100 km zuidelijker gereden naar een Nationaal Park. We wilden naar de Tahune Airwalk, een grote brug boven een vallei. Er was ook nog een extra ‘exiting en adventure’ activiteit: The Eagle Hangglide. Een 800 meter lange kabelbaan boven de rivier. Feel like a Eagle! Dat leek ons wel leuk om te doen. Want ik wilde natuurlijk wel iets stoers doen op Tasmanie. Toen we bij het informatie centrum waren bleek dat we met onze parkpas niet naar de Airwalk konden, zonder extra geld bij te leggen. Daar hadden we niet zo’n zin in, dus dan maar alleen de stoere Eagle flight! We hadden al een heel patroon uitgedacht hoe we het zouden doen met de fotosessie…

Eenmaal in het park aangekomen viel onze mond open van verbazing. Een belachelijk klein kabelbaantje van krap aan 200 meter doemde voor ons op en ook nog eens een enorme wachtrij. Je werd met je kont in een rugzak gezet en je werd achteruit omhoog getrokken, om je vervolgens weer vooruit te laten vliegen. Dit ritueel herhaalde zich nog een keer voordat je mocht uitstappen. Vier keer 200 meter is inderdaad 800 meter, maar het viel ons enorm tegen. We hadden er echt wel een beetje een kater van (en dat was niet van het stappen!!). Een fietstochtje naar Grou is meer adventure en exiting dan dit!

We hebben nog een poging gedaan om onze tickets weer door te verkopen, maar dat lukte niet. Sicco probeerde op goed geluk nog bij het informatiecentrum om ons geld terug te krijgen met een onzinverhaal. Tot onze verbazing was dat wel mogelijk maar moest het op de plaats waar we de kaarten ook gekocht hadden, 35 km terug… We besloten het toch maar wel te doen en dan later op de dag een wandeling mee te pikken. Met weer een redelijk gevulde portomonnee zijn we naar het Mount Hartz Peak National Park gegaan. Het was inmiddels al erg laat en we moesten nog op zoek naar een slaapplaats. In het park zijn we richting de Arve Falls gereden.

JAA! Handstand @ Lady Barron Falls...
Lady Barron Falls..
Horshoe Falls, breakdance! ;)
Whaha! Koala-imitatie!
Bro & Sis

Bovenop de berg aangekomen vonden we het een fantastische plaats om te blijven slapen. Het was er ijskoud, omdat we op dik 800 meter hoogte waren. Maar het was een geweldig uitzicht en ook nog eens super faciliteiten! We hadden daar een privé toilet, bbq, picknicktafels en een haardvuur met hout!! We stuiterden op en neer en vonden dat we de koning te rijk waren boven op de berg! We zaten letterlijk en figuurlijk met ons hoofd in de wolken. Na een lekkere maaltijd en mais van de bbq vonden we het wel tijd voor een heerlijk kampvuurtje! Het vuur was nog maar net warm, toen we bezoek kregen van een paar Fransen, ook backpackers. Zij bleven die avond ook op de berg slapen. We hebben ze maar een kop thee aangeboden aangezien ze nogal rilden en in de buitenlucht gingen slapen…brrr. Gelukkig hebben wij het voor de verandering niet koud gehad ‘s nachts. We hebben eindelijk een paar voordelige slaapzakjes op de kop kunnen tikken. Eén gratis omdat we te lang in de rij moesten wachten! Kijk dat is nou eens service!

Haha, terwijl ik aan het uploaden ben komt Winnie the Pooh ineens te voorschijn! Geen idee waar ie vandaan komt, niet van mijn camera in ieder geval. Misschien leuk voor de jongere lezers van mijn blog? ;)
Sunset @ Strahan
In de bergen @ Queenstown..

De volgende dag zijn we naar het Mt. Field National Park gegaan. Dit park is bekend om zijn watervallen en mooie bosrijke omgeving. We zijn inmiddels erg getrainde wandelaars dus we gingen de grote wandelroute doen. We kwamen het eerste langs de Russel Falls. Een prachtige hoge waterval met verschillende plateaus. Het water valt per etage wel 20 meter naar beneden! Super mooi! We zijn stiekem (sstt) over de hekken heen geklommen om wat dichterbij te kunnen fotograferen. Na een veel te lange fotosessie, wat Doutzen Kroes in 5 minuten had kunnen doen, zijn we verder gelopen. Na een flinke klim kwamen we bij de Horse Shoe Falls. De foto’s werden hoe langer hoe gekker waardoor Sicco stoer een breakdance imitatie deed en ik deed een koala na…hihi. Heel veel gegnuif en gegniffel!

Halverwege onze wandeltocht kwamen we bij de Tall Trees, gigantische bomen van 70 tot 90 meter hoog! Wij schatten ze op 40 meter, oeps! Wel indrukwekkend om te zien. Op naar de volgende waterval: De Lady Barron Falls. Wederom een te gekke fotosessie, want hoe vaak in je leven zie je nou zo’n mooi natuurverschijnsel..?! Ik heb zelfs met gevaar voor eigen leven een keurige handstand geproduceerd op een waterval… Mijn ex-turnleraren zullen trots op me zijn ;-) Het is niet voor niets geweest, haha!!! Inmiddels waren we alweer 3 uur in het park terwijl de wandeling 1 uur en 45 minuten duurde. We besloten daarom om het laatste stuk maar even te gaan rennen omdat we nog 3-4 uur moesten rijden. Als echte rambo’s renden we door de bossen en doken onder varens door. Best geinig! We vonden dit park qua omgeving en wandelroutes de mooiste.

Enchidna, een groot stekelvarken!
BB @ Lady Barron Falls.

‘s Avonds zijn we doorgereden tot Strahan, een toeristisch plaatsje aan de westkust. Onderweg hebben we ergens heerlijke Fish&Chips genuttigd aangezien dat typerend voor Australie is. En opnieuw hebben we het kunnen presteren om het mooiste plekje te veroveren voor onze overnachting. Hoe we het elke keer voor elkaar krijgen weet ik ook niet, maar is het niet op het strand dan wel op een berg of bij een waterval. Echt te gek. In Strahan stonden we met onze auto aan een baai met een klein strandje inclusief een volle maan. De baai heette The Swan Basin, welke eer deed aan zijn naam doordat het ‘s ochtends vol zwarte zwanen lag! Terwijl we lekker aan het ontbijt zaten, kwam er een man langs die ons vertelde dat we hier voor de komende uren niet vandaan konden omdat er een mountainbike tour langs ging. Shit, dat moesten we niet hebben want we hadden al wat op de planning staan en daar moesten we over 1 uurtje zijn. Als een raket hebben we alles in de auto geklapt zodat we binnen 10 minuten weer aan het touren waren.

Cradle Mountain...
Cradle Mountain, 1555 meter hoog, symbool van Tassie..

Dikke Wombat...

Voor vandaag, onze laatste dag alweer op Tazzie, hadden we namelijk wel echt iets stoers geboekt! Quad (4weeldrive) racen in de gigantisch grote zandduinen! Sicco en ik gingen helemaal uit ons dak op die racemonsters. Vette bochten maken en vooral de gas ingedrukt houden. We vlogen beide een paar keer uit de bocht, maar werden daarop wel gewezen door de instructeur. Dat vond hij een beetje gevaarlijk… Wij vonden het machtig dus als hij het heuveltje over was gingen wij weer scherpe bochtjes maken, haha! Dit was echt een te gekke ervaring en het ging eigenlijk weer veel te snel voorbij.. Maar het was zo veel beter dan die Eagle Flight! ‘s Middags als laatste nog naar de Craddle Mountain, het symbool van Tasmanie. We hebben er nog een kleine wandeling gemaakt en toen was het echt tijd om te gaan… ‘s avonds moesten we weer in Devonport zijn voor de ferry.

Berber blijheid @ zandduinen!
Sicco en Berber op de Quads!

Inmiddels zijn we weer in Melbourne aangekomen en zijn mijn dagen geteld. Vrijdag vlieg ik weer terug naar Nederland, waar het serieuze en koude leven weer gaat beginnen. Natuurlijk had ik nog veel langer willen blijven bij Sicco en in dit mooie land, maar aan alles komt een eind. Bovendien ben ik in de uitzonderlijke positie dat ik van alle kanten (school, stage en werk) medewerking gekregen heb om dit te mogen meemaken.

Ik heb een fantastische tijd gehad en vond alles wat ik gezien en gedaan heb heel bijzonder! Het zal best vreemd zijn om Sicco nu weer achter te laten omdat het voor mij een grote vakantie is! En meestal ga je dan op het einde met zijn allen weer naar huis…. Maar hij heeft gelukkig nog heel veel mooie dingen voor de boeg. En vanaf dan ben ik weer trouwe bezoeker van deze site, in plaats van blogger! Iedereen bedankt voor het meeleven met onze verhalen! Het is echt ontzettend leuk om te lezen als je hier zit! Tot snel!

Veel liefs en tuten Berber (en nu op naar de souvenirsshops!! ;))

Dit filmpje is best grappig, vindt Berber. Ik vond het ietwat minder grappig! Bij deze mijn excuses voor het gevloek! Maar het was echt even nodig! G*d D*mn Mieren!