Bungee and NZ's wildlife...

Hallo allemaal...

Een beetje late update deze keer, vooral omdat we in de middle of nowhere verkeerden, of het internet veel te duur was om een lange blog te schrijven!

Na onze regenachtige dag in Fox Glacier werden we de volgende dag weer verblijd met de zon, wat ook gelijk een schitterende view van Mount Cook betekende. We gingen namelijk naar Lake Matheson en dat meer is een waar spiegelmeer. Vooral in de ochtend is het water 'bewegingloos' en kun je het verschil tussen weerspiegeling en de werkelijkheid bijna niet zien. De foto's zijn dan ook echt super vet geworden.

Lake Matheson
Ruige westkust
meer onderweg! Super mooi!
stenen onderwater
...

Na onze wandeling hebben we koers gezet naar Wanaka, waar dit paasweekeinde de 'Warbirds over Wanaka' waren. Dat houdt in dat vele oude oorlogsvliegtuigjes een show opvoerden. Richard is helemaal into vliegen e.d. dus dat feest moest bezocht worden. Na een schitterende 4 uur durende rit langs bergen, valleien (?) en helderblauwe meren eindigden we op 20 meter van de betaal poort en hadden we voor anderhalf uur een schitterend zicht op de vliegtuigjes. Toen de 100.000 toesschouwers allemaal in beweging kwamen bleven wij in het avondzonnetje chillen en aten we maar weer eens een pasta maaltijd! ;)

Die avond meetten we Ilse in Wanaka. Ilse kende ik van mijn travel active begin groep en ze reisde met ons mee naar Hong Kong en Australie en na 1 avondje feesten in Sydney ging Ilse naar NZ, om haar jaar daar te vullen. Ze was nu aan het werk in Wanaka en had s'avonds wel even tijd voor een paar biertjes. het was een zeer gezellige avond, en erg leuk om elkaars verhalen en belevenissen aan te horen.

Paasmaandag huurden we mountainbikes en leefden we ons uit in de bossen en bergen rondom Wanaka. In de bossen waren echt super mooie mountainbike tracks gemaakt, sommige vrij makkelijk, andere levensgevaarlijk. En zo nu en dan belanden we per ongeluk op de levensgevaarlijk tracks. Echt, we hielden ons remmen volle bak in, en nog steeds slipten we met veel te veel snelheid nar beneden. Toen ik op een gegeven moment toch ook echt de voorrem moest gebruiken, stuiterde ik ook gelijk van fiets af! Gellukkig had ik niks, alleen mijn fiets was naarde knoppen. Maar, een handige mountainbiker slingerde een paar keer met zijn setje imbussleutels in de rondte en mijn fiets was weer piekfijn! Ideaal... Over de hele dag ik me absoluut vermaakt, en heb ik eindelijk weer eens gezweet. Ook Richard vond het supervet, ondanks dat ie helemaal total loss werd gefiets door deze Dutchie, die opgegroeid is met een fiets! Dat was dan ook de slogan van de dag. Ook ging Richard nog een paar keer heel hard onderuit. De ergste, en de grappigste was die keer dat ie na een jump in de boom eindigde. Ik dacht dat ie alles had gebroken maar hij deed anders niks dan lachen! haha...

Jump!
Rich net voordat ie in de boom eindigde!

Mountain bikers..

Na Wanaka stond Queenstown op het programma. Queenstown is de thrillcapital of the world en de gemiddelde reiziger spendeert $1000! Dat was natuurlijk ver boven mijn budget, maar er is werkelijk genoeg te doen in Queenstown. Die avond gingen we stappen, samen met 3 Canadezen die Richard op zijn Gljetsjer hike had leren kennen. Ook hun vrienden, de Engelse Tom en Leon schoven aan en we hadden een erg gezellige avond. Toen de clubs sloten, zochten we een strand op aan het meer en tot 7 uur in de ochtend hadden we een schitterend kampvuur. De volgende 'ochtend', lees 2 uur smiddags, brandden we uit de auto vandaan en gingen we downtown voor wat informatie over het bungeejumpen. Want voor de Bungee waren we naar Q'town gekomen. AJ Hackett, s'werelds eerste bungeejumper van de Eiffeltoren, opende daar de allereerste commerciele bungee ter wereld. De Kawarau Bridge was ons plan en na een vlotte babbel was het geregeld, om 5 uur konden we springen. We hadden nog wat tijd over dus we gingen nog even de stad in. Lopen we ineens Sharon Osbourne tegen het lijf. Ik vond het niet heel bijzonder, maar alle tienermeisjes in de winkelstraat waren helemaal van slag dat er een Amerikaanse ster door de straten liep. Hun reacties waren spannender dan Sharon zelf.. ;)

Eenmaal aangekomen bij de Kawarau Bridge ging het allemaal erg snel. We zagen een paar mensen springen en toen was het al snel ons beurt. Ik besloot eerst te gaan en Richard maakte de foto's. Net als bij de skydive was ik niet echt bang of zenuwachtig, en in dit geval was het simpelweg omdat er geen tijd voor was. Ik ging de brug op, ging zitten en een kerel bond mijn voeten vast met een handdoek en wat ander sterk uitziend materiaal. Na 2 a 3 minuutjes zat ik vast een stuk elastiek en was het moment bijna daar om mezelf van een 43 meter hoge brug af te gooien. Bijna, want Richard was spoorloos. Ik stond daar op het randje, en die kerel wilde al begin met aftellen maar Richard was er niet. Was ie net even de brug op gegaan om te zien of ik al bijna aan de beurt was. Dat was ik ja, ik stond al klaar! Hij snel terug, en knippen als een dolle. Ik maakte nog een zwaai naar de camera's en daar ging ik. Handjes wijd en voor 2 a 3 seconden voelde ik me zo vrij als een vogel. Echter die kunnen vliegen en hebben controle over hun afdalingen. Het enige wat ik zag was het water wat met een rotgang naar me toe kwam. Ik tikte het water snel even aan en ik veerde weer omhoog. Wat een super vet gevoel zeg! Ik dacht altijd dat Bungee'en pijnlijk was op het moment dat je terug veert, maar daar is niks van waar. Het was gewoon echt vet! Na een paar keer op en neer gestuiterd te zijn werd ik in een rubberbootje gedropt en zat mijn bungee erop. Wauw! vervolgens snel naar boven rennen en de camera pakken voor Richard zijn jump. De medewerkers van AJ Hackett zeiden dat ik een erg mooie jump had gemaakt! ;) Nice.. Ook Richard had een erg mooie jump, en omdat hij meer naar onderen sprong, (en ik naar voren) ging hij tot aan zijn middel onderwater! Na het bungeejumpen reden we een uurtje zuidelijk voor een kampspot, ditmaal met succesvolle pannenkoeken.

Ready...
GO!
JAAAA!
Woehoe!
tataaaaaaaaaa!

Kawarau Bridge, 43 m hoog!

De volgende dag hadden we weer eens een lange rit voor de kiezen. Ongeveer 5 uurtjes naar Milford Sounds, het fjordland in het zuiden. De route was echter allesbehalve saai. De fjorden waren zo indrukwekkend, dat de tijd voorbij vloog. Onderweg hadden we nog een paar foto momenten, met zeer vette watervallen. Diezelfde middag zaten we nog op een Milford Sound cruise boot. Het was absoluut fantastisch! De rotsen zijn zo enorm steil, en er is zoveel moois te zien. Werkelijk, meer kan ik er niet over zeggen, echt heel vet!

onderweg
onderweg
Cool bos..

Milford Sound
Rich en Sicco @ Milford
waterval! Water kwam van 160 meter hoog!

Milford Sounds favourite shot!

Vlakbij Milford vonden we maar weer eens een hele vette plek voor de nacht. Midden in de bergen/fjorden. In de avond begon het echter te regenen, wat ons kampvuur niet echt een succes maakte. In de ochtend waren er ineens heel veel watervallen onstaan door regenval. Vanuit de Sounds reden we naar Bluff, het meest zuidelijke puntje van NZ. Daar was echter ook alles mee gezegt, want er was niks te beleven. Vervolgens overnachten we nabij de Catlins, een nationaal park waar we de volgende dag een aantal watervallen bezochten. Die waren wel weer erg vet, maar ik ben inmiddels zo verwend met alle mooie plekjes, dat een waterval inmiddels een waterval is, en ik ze niet meer zo heel erg speciaal vind.

McLeans Falls
Matai falls
Zandsteen kliffen @ Toko Mouth
Rotsen vol fossielen @ Toko Mouth.
kampvuur @ Toko Mouth, met Rich's geniale regenproof schuilhokje!

Vanuit de catlins reden we naar Dunedin, de studenten stad van NZ. De stad zelf was niet zo speciaal, de Otago Peninsula, een half uurtje oostelijk van Dunedin echter wel. Een heuse kolonie albatrossen huist daar, en je mocht ze zien voor 30 dollar! Veel te veel natuurlijk, maar vogels vliegen dus zo nu en dan kwam er wel eens zo'n joekel voorbij vliegen. Die avond kampeerden we aan Sandfly Bay, waar de geel-oog pinguin zijn. Het regende echter als een dolle, dus we bleven in de auto, en we zouden er in de ochtend wel vroeg uit om de pinguins te zien, voor ze weer de zee in gingen voor voedsel. De zonsondergang was daar echter geniaal! Zie de foto's...In de ochtend lag ons bedje wel erg lekker, en gingen we er niet vroeg uit voor de pinguins. Rond 10'en maakten we echter wel ons weg naar het strand, en we waren zo gelukkig dat er een zeeleeuw het strand op kwam. Toen we verder liepen, bleken er nog een paar tussen de rotsen te liggen, maar je ziet ze bijna niet. Ik heb nog een erg leuk filmpje daarvan, maar op een of andere manier wil die nu niet echt uploaden, heel vaag.

Regenboog

De vetste zonsondergang tot nu toe!
Lions Head, echt vet!
Zeeleeuw
Mooie bloemetjes!
Op 1 meter!
Zeehond...

Zodra we uit Dunedin reden gingen we naar Shag point, waar honderden zeehonden leven. Wij gingen daar voor een frisse duik, aangezien een douche ook al weer een tijdje geleden was. Het was stervens koud, en duurde een paar uur voor we weer echt warm waren! :S Het voelde als een nieuwjaarsduik. Terwijl we daar aan opwarmen waren kwamen twee kiwi's aanzetten met dikke duikpakken. Ze ging opzoek naar het zwarte goud. Klonk wel interressant, en na een uurtje of twee lieten ze ons het zwarte goud zien. Het zijn vrij grote schelpdieren en dat is vooral in Azie extreem duur. $800 dollar is de gemiddelde prijs. Deze twee mannen doken voor hun zelf en waren niet toegestaan om te handelen. We mochten echter wel proeven. Ik heb een klein stukje geprobeerd, en het was zo gek nog niet. Richard probeerd echetr alles, en ook het flubberige gedeelte verdween in zijn mond. De schelpen zelf zijn 25 dollar waard, maar de mannen hadden er zoveel van, dat wij die kregen! Vet!

Die avond hadden we een super vette spot aan het strand gevonden. Maar, waar strand is is zand dus voor we het wisten had ik de bus hardstikke diep ingegraven in het zand. niet echt handig... Na een half uurtje graven zonder succes besloot ik auto's te stoppen aan de snelweg en de eerste de beste hielp ons uit de brand en trok ons uit het zand. Het allermooiste was nog dat ze net patat hadden gehaald, maar het niet meer op konden. Dus wij kregen nog een zak vol warme patat mee! Haha, geniaal!

Dik gat gecreeerd met de bus! ;)
kampvuur! Sicco, Christina, Kelsey, Rich en Nolan...
Mouraki Boulders
Calimero! The Mouraki Boulders, rare ronde stenen op het strand.

Na ons avond maal kwamen onze Canadese vrienden, Nolan, Kelsey en Christina ook aanzetten met een doos bier. Het werd een erg gezellige avond met wederom een kampvuur, marsmallows, biertjes en enorme kou. In de ochtend hadden we een gezellig ontbijt op het strand. Maar onze vrienden moesten verder, en wij gingen naar Oamaru, om toch nog Pinguins te zien. We gingen naar een pinguin viewing plaats, en zagen 2 hele pingu's. Ze waren wel vrij dichtbij, maar er waren 20 andere toeschouwers. In de avond kwam er echter verandering in. We parkeerden het busje op een overhangende klif, zo'n 10 kilometer van de plaats waar de pinguinviewing was. Zit ik daar te relaxen met mijn koffie, zie ik in mijn ooghoek ineens 3 pinguins rennen/hobbelen. Ik heb werkelijk geen idee hoe de beestjes een overhangende super steile klif klimmen, maar ze waren er ineens, en niet zo bang als de boeken doen zeggen. We konden tot op een meter bij ze komen en ze poseerden bijna voor de foto's! Super coole beestjes!

Pinguins!
De 'yellow-eyed pinguins'!
...
...

Vanochtend hebben we echt extreem gechilled, en zijn we zowaar boeken aan het lezen. Is best leuk op zijn tijd. We zijn nu 100 kilometer het land in gereden, en zijn nu weer in de bergen en omringd met mooie meren. Het dorpje waar ik nu ben is Twizel, alleen is het hier wat groter dan in Friesland.

Nog 3 daagjes ben ik in NZ en we zullen de laatste 300 kilometer naar Christchurch dan ook een dezer dagen overbruggen. Nog even souvenir shoppen en dan weer terug naar Australie.

Iedereen wederom bedankt voor alle reacties op de site en emails e.d.. Erg leuk!

Succes met wat jullie bezighoudt! Groeten ut Twizel... X Sicco

.