Australie gefinished, op naar Azie!

Halloa!

Al een tijdje niks van me laten horen, maar hier komt weer een blog, met hoogte en dieptepunten. Het is tevens ook gelijk de laatste blog vanaf Australische bodem....

Het laatste bericht was halverwege de Westkust, waar ik eindelijk weer kon surfen. Dat was achteraf niet zo'n succes. De golven was bestemd voor de proffessionals en na 8 maanden oefenen ben ik dat toch nog net niet! ;) Het was werkelijk 'zelfmoord' om langer dan 5 minuten in die zee om te dobberen. Ik werd keer op keer naar de zeebodem gesmeten en na een paar keer flink lang adem in houden had ik het wel gehad en zocht ik de kant op... Helaas...

Emu langs de weg...

Op de namiddag hebben we een doos hamburgers gehaald die we ergens onder een boom hebben verorbert. Tijdens mijn kookkunsten tracteerde ik mezelf op een fikse brandwond, door de pan op mijn been te zetten. Jasper schrok zich rot, hij dacht dat de hamburgers aan gebrand waren! :) Die avond hebben we op een restarea gevoetbalt en voor het eerst de pasta maaltijd geskipt. De 7 hamburgers de man plus 14 stukken brood waren er toch wel aardig in gegaan...

Scotty B, Sicko and J-dog! ;)

Blowholes..

...

ruige zee bij de blowholes

Roadtrains met huis achterop!

De volgende ochtend zijn we door gereden naar Shark Bay, het meest westelijke schiereiland van Australie. Daar waren een aantal bijzonderheden op de route die uiteraard bezocht moesten worden. De eerste was Shell Beach. Een strand zonder zand, maar zoals de naam al zegt, vol met schelpen. Echt alleen maar schelpen in een 10 meter dikke laag... Best apart...Die avond hadden we een beachview als campingspot en in de ochtend waren we er vroeg bij om naar het hoogtepunt, Monkey Mia te gaan.

In Monkey Mia zijn weinig apen te bekenen, maar liggen de dolfijnen dagelijks op het strand. Gelukkig waren we nog net op tijd (9.30u) en was dat de laatste voeder sessie van de dag al. Wij stonden tot ons enkels in het water en de dolfijnen lagen werkelijk op 1 meter van ons af te dobberen. Echt vet! Al sinds meer dan 30 jaar komen er vrijwel dagelijks dolfijnen naar de kust omdat ze weten dat ze gevoert worden. Wij hadden best geluk, omdat er na een tijdje 7 dolfijnen rondspartelden! Was toch echt wel ene bijzonder hoogtepunt! Ook de pelikaan heb ik eindelijk eens goed kunnen vastleggen op de gevoelige plaat...Na de vette dolfijnen zetten we koers richting het zuiden, omdat we de volgende dag in Geraldton wilden zijn voor Jaspers verjaardag. Wij dus rustig weer 500 kilometer rijden en in de avond op een vette rest area gevoetbalt en een mooi kampvuur gemaakt...

Shell Beach...

Shell Beach

Scotty overdonderd van het uitzicht op de campspot...

Dolfijnen @ Monkey Mia...
!
Flipperrrr
....

Pelikanen! Kijk naar het joch op de achtergrond, echt groot die beesten!

...
...
luizen leventje....
Gek beest...
Shark Bay rif.

De 17e, zijn we dus weer gaan rijden en kwamen we onderweg de blowholes tegen. Dta houdt in: Een aantal gaten in de rotsen waar de zee met volle vaart door heen blaast.. Het water schiet hier dus elke 20 seconden ongeveer 20 meter omhoog! Was echt vet om te zien.... Ook hier uiteraard de nodige vette pics gemaakt...De volgende attractie met Jaspers verjaardag was het Kalbarri National Park. Dat leek allemaal prima totdat het bordje 30 kilometer offroad opdook. Daar kwam bij dat we toch al aardig wat kilometertjes vanaf de hoofdweg hadden gereden, dus we moesten deze weg wel bijna nemen. De heen reis ging eigenlijk best soepeltjes en we werden beloont met een vette vallei met (nogmaals ;)) vette uitzichten... Natures Window was toch echt wel het hoogtepunt.

De boys @ nature's window...
aap

Kalbarri National park.

De terugweg ging echter gepaard met ietwat teveel lawaai. De rechtervoorvering klonk wel redelijk min.. Toen we dat aan het inspecteren waren ontdekten we ook dat de linkerachterband zijn laatste kilometers had gereden. We hebben het zekere voor het onzekere genomen en de achterband maar vervangen, voordat ie echt knapte... Met een gangetje van 25 hebben de offroad track gehaald en eenmaal terug op het asfalt gedroeg de Holden zich weer als vanouds!

Rond sunset arriveerden we in Geraldton, waar we nog mooie foto's maakten van de vuurtoren. Vervolgens op de camping een 'Ozzie Barbie' (BBQ) gehad en de nodige biertjes. Daarna 'hitten we de town' en gingen we van de Irish pub, waar we de FA Cup Final zagen, naar de Camel Bar en we eindigden in de lokale discotheek, die eigenlijk dik prima was... De volgende ochtend haalden we tot ieders verbazing de check out tijd van 10 uur!

Geraldton vuurtoren....
En vanaf de andere kant...

De rit naar Perth stond op het programma, en daarmee dus ook de laatste van onze gigantische roadtrip. In mijn ogen was het ook het vetste gedeelte, met onderweg de beroemde Pinnacles. De Pinnacles is een soort van woestijn met rechtopstaande stenen. Heel apart, en hoe ze er zijn gekomen weet ook nog steeds niemand maar dat het de moeite waard is om te zien was wel duidelijk. Het mooie was dat we er doorheen konden rijden en konden stoppen wanneer we wilden. De traditie is inmiddels dat we op alle mooie plaatsen de bal er bij pakken en de vetste foto's maken. Het driehoekje met Groningen, Stoke en Heerenveen begint zolangzamerhand dan ook aardig soepel te lopen! ;)

Pinnacles..
Pinnacles..
Teamfoto @ Pinnacles ;)
Grunn, t Fean en Stoke!
de boys en the Holden!

Na de Pinnacles reden we de meest geisoleerde stad van Australie binnen, Perth. Perth is dan ook de hoofdstad van Western Australia en heeft ongeveer anderhalf miljoen inwoners.. Niemand die ik ken is negatief over Perth. Het is een erg hippe en moderne stad, het kost alleen een wereld aan tijd om er te komen (lees 19 dagen:)). Na de viering van de bewoonde wereld (McDonald's) zijn we in het Underground backpackers hostel gedoken en dat bevalt prima. Het is in het uitgaansgedeelte van de stad en het hostel heeft alles. Het mooie is dat we met zijn 3en een kamer hebben, met een twee persoonsbed en 1 persoons. Relaxed...

Perth Skyline...

Maandag zijn we dan met zn 3en aan het flyeren geweest om de auto te verkopen. Mijn verkoop technieken bleken na 5 minuten zijn vruchten af te werpen toen ik werd gebeld. Een engels koppel was wel geinterresseerd en dat leek al snel helemaal goed te komen. Maar ze wilden uiteraard ook even een monteur er naar laten kijken. Geen probleem, ik was er van overtuigd dat de auto goed was. Dat was dan ook gedeeltelijk wat de monteur zei, maar hier en daar een aanpassingkje zou niet verkeerd zijn. De engelsen wilden echter nog steeds de auto kopen, maar nogal lager dat ik hem kwijt wilde. Ik besloot nog even te wachten met mijn beslissing en de andere drie geinterresseerden er in ieder geval naar te laten kijken. Die boden me op voorhand toch al 3-400 meer. Dat vond ik wel de moeite waard...

Wie niet waagt wie niet wint gaat dat spreekwoord toch? Het ging niet echt op dit keer... Het was meer, wie waagt, loopt het risico te verliezen. Met nog 2 dagen te gaan zat ik met een aardig probleem, aangezien de andere geinterresseerden de auto toch niet wilden, en mijn engelse vrienden een spotgoedkope auto hadden gevonden. Hmm... alles in de war...

Surfen @ Perth's Cottleshoe Beach...
...
....

Toen heb ik de connecties in Perth opgetrommeld. De neven van een maat van maat van mij wonen hier in Perth en die boys heb ik vorig jaar in Nederland ontmoet. Ik dacht eens even bellen, je weet het maar nooit... Menno wist me al snel een soort van gerust te stellen en dat ie wel wat vrienden had die het mooi vonden om goedkope auto's te kopen. Hij gaf me goede hoop... Maar toch de tijd begon te dringen en Scott en ik zijn toch nog maar eens wezen flyeren door de stad. Vanochtend op de 'final day' wierp dat zijn vruchten al snel af. Wederom een Engels koppel was geinterresseerd en na goed 5 minuten stond ik met de flappen in mijn zakken! Ideaal.. Geen gemartel, gewoon lekker snel...

Ik was uiteraard super blij, want de stress begon wel aardig te komen natuurlijk. Helaas is de auto verkoop geen jackpot geworden, maar het kan me in ieder geval de komende maand door Azie slepen. Het surfboard heb ik trouwens erg goed aan een surfshop kunnen verkopen!

London Street in Perth.

Dus, vandaag de laatste dag in Australie. Echt raar... heb hier een goede 8 maanden rondgedwaalt en dat is me prima bevallen. Ik heb alles gezien wat ik wilde en heb talloze vrienden gemaakt...

Morgen ochtend dus naar het vliegveld en op naar Bali. Op naar de tropen, en het goedkope leven. Gaat echt een cultuurschok van jewelste zijn volgens mij, maar dat zullen we ook wel weer overleven...

Het mooie is dat ik op Bali via via onderdak heb aangeboden gekregen. Piet en Kerni Hendriks (Slijterij de Boerewal in Grou) hebben familie op Bali en die zijn er helemaal klaar voor om mij te verwelkomen. Lijkt me erg leuk om zo in het echte Balinese leven te kijken....

Na een week alleen te hebben vertoefd in Bali komen Aart en Jasper vanuit Darwin (australie) nar het Indonesische eiland. We zullen dan nog 3 dagen op Bali de toerist uit hangen om dan per ferry naar Java te gaan. Ik ben er helemaal klaar voor! Ons hele reisschema zal ik in de eerste blog op Bali voor jullie uittypen.. Heb ik nu echt de kracht niet voor .. ;) Trouwens, hopenlijk is Jasper fitter dan ie nu is. Hij is tijdens onze roadtrip te pakken genomen door een spin oid en zijn been is nogal geinfecteerd. Hij loopt mank als een dolle en is aan de antibiotica. Als er zondag geen verbetering is gaat het mes er in.. ;(

Nog wat andere facts: De totale roadtrip Melbourne-Perth was 10.900 kilometer, en dat werd lachend afgelegd in 19 dagen! De totale afstand die ik met de Holden heb afegelegd is 20.000 kilometer in 4 maanden. Aardige gemiddeldes... ;)

Dit was het vanuit Australie, bedankt voor alle reacties en dergelijke! Keep goin, want de komende 8 weken gaat het bloggen als een dolle..

X Sicco

Blowholes en Monkey Mia filmpjes!