Kleurrijk Cuba en de eerste voetjes aan Mexicaanse wal!

Inmiddels exact een week onderweg en de hoogste tijd om jullie bij te bloggen! :) In de nacht van woensdag op donderdag (14 juli) ben ik met Heit en Mem afgereisd naar het zonovergoten Dusseldorf om daar het vliegtuig naar veel zonniger Cuba! Nadat mijn schappelijke 20 kilo waren ingescheckt en Jordi's 32 kilo tikten we het blijkbaar verplichte Visum op de kop waarna het wachten op vetrek kon beginnen. Uiteindelijk hadden we nog een uur vertraging, en na een aantal bakken koffie hebben we onze ouders toch maar adios gezegd.. 

De vlucht was prima, alleen veel turbulentie bij opstijgen en landen. Helaas geen prive tv-schermpjes etc maar we hadden ook wel zo dusdanig lang naar vluchten gezocht dat dit sowieso wel de goedkoopste moest zijn! ;)   Daarentegen is de moderne globetrotter uitgerust met een laptopje met 200 uur aan films en series, dus zo'n vluchtje is een makkie. Op Cuba zijn we gelijk naar het strand van Varadero gegaan om daar een verfrissende duik te nemen in kristal helder water van 30 graden! Heerlijk! Ook de eerste Cuba Libre (of gewoon een oerhollandse BaCo) was snel een feit.. Met een tijdverschil van min 6 uren, midden in de nacht vanuit Nederland vertrekken en een lange reis bleek er toch wel een soort van jetlag in te kicken dus het klokje werd vrij makkelijk rond geslapen.  

De volgende dag hebben we onze bleke huidjes er iets te fanatiek van langs gegeven. Een enorme strandwandeling, met aan het eind beloond met een catamaran snorkel tocht was veel te veel van het goede. 2 dagen pijnlijke huid en vervellen als een malle! Grumbl... 

Varadero beach!

Na het chillen wilden we toch ook echt wel wat zien van Cuba, aangezien Varadero puur toeristisch is. Per bus hebben we onszelf getransporteerd naar Cienfuegos. De wegen in Cuba waren nog best wel aardig begaanbaar, de hoofdweg is zelf gewoon 3 of 4 baans, alleen er is geen hond die er op rijdt! :S Vrij bizar, dat Fidel ooit dacht ik leg er een beste homp asfalt in.. 

In Cienfuegos werden we gelijk belaagd met het Cubaanse fenomeen, Casa Particular. In goed nederlands komt dit er in principe gewoon op neer dat je een te groot huis hebt, of een te lege bankrekening, waardoor je toeristen in een kamertje drukt, en als ze dat willen mee kunnen eten. Hier moest gebruik van gemaakt worden en na een korte wandeling zaten we al snel bij een familie thuis. Een bijzondere ervaring, maar wel super leuk aangezien je dan ook nog wat van Cuba etc leert. Die middag zijn we wat aan de wandel geweest in Cienfuegos, wat als snel overging in het zitten in een fietstaxi. Die fietste ons naar La Punta, het plaatselijke hoornseplas idee! Chille middag!

Cienfuegos

Bijschrift toevoegen

Mojito's!

La Punta

@ Fiets Tutkuk

Familia Uno @ Cienfuegos, Casa particular

De volgende dag wilden we graag naar de 'Nincho's', een paar vette watervallen in de buurt. Onze Casa familie wist wel iemand die ons daar wel even heen kon brengen. In blijde verwachting van een vette oldtimer waar we mee op tour zouden gaan, werden we achterin een een Peugot'tje 205 gedrukt, en dan niet die versie uit 2006! ;) haha.. Een gare bak, 2 Cubanen, 4 enorme luidsprekers die de hele dag vol gas hun job deden, dikke radio, 500 Latino mp3's en bijna 600.000 km's op de teller.. The Cuban-experience! 

Onze chauffeurs schreeuwden (omdat de muziek nog steeds kneitertjehard stond) ons gedurende de dag steeds meer verhalen toe, en daar raakten we toch wel van onder de indruk. Wij buitenlanders betalen namelijk met Cuc's, *spreek uit als Koekkies!* en een Cubaan heeft ander geld en 1 koekje is ongeveer 25 Cubaanse Pesos. Ook voor ons is Cuba niet echt goedkoop, maar door de schoonheid van het land etc lijkt het vanuit toeristisch oogpunt allemaal zo slecht nog niet. Maar een Cubaan verdient gemiddeld zo'n 25 euro per maand, en zij betalen in hun geld zo'n beetje hetzelfde voor alles. Daarbij zijn de rechten van een Cubaan vrij matig. De politie en de staat checkt alles wat je doet en koopt, en de mensen voelen zich continu onderdrukt. Daarbij kreeg ik ook wel het idee dat niemand zich veilig voelt in eigen land, en dat ze erg bang zijn. Onze chauffeur, Juniel, schnabbelde door dit taxi ritje namelijk aardig bij, maar dat mocht niemand weten, en wij waren zijn amigo's als het ons gevraagd werd. Een paar keer zijn we door de politie van de weg getrokken. In principe stelde dat hele aanhouden weinig voor, maar we zagen wel de angst in zijn ogen. Soms gingen we ook met 120 langs de agenten die langs de weg stonden, maar dan was een handje uit het raam genoeg, omdat die agenten zijn amigo's waren. Raar corrupt wereldje...Toch allemaal niet zo gek geregeld in Holanda!

Voor de Nincho!

Aangekomen bij de Nincho's, in de bergen van Cuba, waren we al snel overdonderd. Een super mooie brede waterval waar zoveel water van af donderde dat je op een meter of 20-30 nog zeikertje nat werd! Wij waren uiteraard voorbereid en er zijn super vette foto's gemaakt! :) Na de grootste Nincho hebben we nog een wandeling gemaakt door de jungle met hier en daar een waterval en vette uitzichten. Rond een uur of 1 ploften  we weer achterin de Peugot en zetten we koers naar Trinidad (nee niet naar ..& Tobago, dat dachten wij eerst ook!) In Trinidad ook weer een prima Casa te pakken en van het volgens de geleerden bijzondere ouderwetse stadje hebben we weinig gezien aangezien we in het derde straatje een barretje met live muziek en de kwart finale van de Copa America tegenkwamen. 

@ Nincho!

Saltotje achterover bij mini Nincho...

Idyllisch straatje @ Trinidad

Onze amigo Juniel had weer een machtig mooi voorstel gedaan om ons naar Havana te brengen en na een beetje onderhandelen verkozen we een beetje Latino muziek toch boven een trage hobbelbus. Ook hier wist Juniel wel weer een adresje en we vielen met onze neusjes in een redelijk Cubaanse welvaart. Een enorm huis met super aardig mensen. Jordi zijn shopperbag van de Jack&Jones viel door zijn overdreven aantal kilo's aan bagage aan alle kanten uit elkaar dus er moest een nieuwe tas komen. Toen we aan de vrouw des huizes vroegen waar we een tas konden halen, werd broederlief Fráááncóóóó achter de coulissen vandaan getrokken. Het arme mannetje heeft half Habana met ons doorgesjouwd! Haha, uiteindelijk hebben we hem afgekocht met een paar biertjes, aangezien we nog geen tas hadden gevonden! ;) Vervolgens, voor alles wat we nodig hadden in en rond om het huis, werd Franco (met zeurderige stem) opgetrommeld. 

Kleurrijk Havana

Regeringsgebouw in Havana

Habana, of Havana, bestaat uit een nieuw, soort van modern gedeelte en een ontzettend oude binnenstad. Op dag 1 hebben we ons in het nieuwe gedeelte vermaakt en op dag 2 hebben we meest toeristische attractie ooit gedaan, de hop on, hop off bus! Al snel stapten we uit en zijn we aan de wandel gegaan door Habana. De stad kent eigenlijk wel twee gezichten. Sommige stukken zijn super mooi en in goede staat, en andere verpauperd. Dit had ik me toch wat anders voorgesteld. Ook zijn er absoluut super veel oldtimers, maar het is niet 8 op 10 zoals ik me lekker idealistisch had voorgesteld. Wat wel geniaal was, was dat we per ongeluk in het duurste cafe van Habana eindigden, en dat daar een Latin/Samba achtig bandje begon te spelen, en dat werkelijk iedere Cubaan helemaal stond mee te swingen en te zingen! Machtig sfeertje! De terugweg op de bus moesten we zo nu en dan bukken voor ons leven omdat we anders boven op de bus een tak, stoplicht of elektriciteit kabel tegen onze bakkes aan hadden gekregen.. *still alive!*

kerkje @ Havana

Old-timer-time!

Old-timer-time-part-two!

Onze Casa familie in Havana, met Francoooooo! 

Ons laatste avondje Habana moest er wel even uitgegaan worden in Cuba. Wij de Lonely Planet erbij en er bleek eentje in de 'buurt' te zijn, oftewel, betaalbaar per taxi. Toen we een groepje taxichauffeurs de lastige naam van de club vertelden, kregen we gelijk te horen dat het een gayclub was. Ze zullen wel een andere bedoelen, aangezien daar niks van bij stond in de Lonely Planet, maar feit was wel dat we ons daar niet heen lieten brengen. Ze kwamen met een alternatief en als snel stonden we op de ground floor van een 5sterrenhotel waar een club zat. Het leek nog niet echt vol, en iedereen moest paspoorts laten zien. Zwaar underdressed (korte broekje en slippers) en paspoortloos waagden we toch een poging en zodra onze witte koppen in de buurt van de uitsmijters waren mochten we al binnen komen.. Verrassend! 

Eenmaal binnen begon de 'ellende'. We hadden ons eerste biertje te pakken en zochten in de club een chill plekje om te zitten. Daar keken Jordi en ik nog ons om ons heen en kwamen tot de conclusie dat we in een club terecht waren gekomen, die als een soort magneet werkte voor al het vrouwelijk schoon van Cuba. Het duurde ook geen 3 minuten of twee chicka bonitas schoven aan. In principe wisten we binnen 3 zinnen hoelaat het was. Hi, whats your name, you buy me drink and ...* piep*. Hier waren we wel een beetje voor gewaarschuwd maar dat het er zo belachelijk aan toe ging, was wel verbazingwekkend. Werkelijk waar, we hebben in 10 minuten minimaal 20 super mooie dames weggestuurd.. Ze stonden gewoon echt in de rij, als we de twee dames hadden weg-ge-bonjourd dan kwamen er gelijk twee nieuwe, die wel kans dachten te hebben. Nadat we de halve club hadden afgewezen konden we een beetje rustiger ons biertjes drinken, maar in principe ging het de hele avond door.. Vermoeiend...

Mijn spaans gaat overigens per dag vooruit. Vooral luisterend krijg ik alles wel aardig mee, alleen ben ik soms een beetje zoekende naar woorden. In dagelijkse situaties lost dit zich wel op, maar in die club brak me dat ff op. Zo'n vrouwtje zat al de hele tijd aan mn arm te trekken en ze fluisterde in mijn oor: 'Mi amor, es Cuba, relax!' Waarop ik antwoorde, 'Si, es Cuba, porque no!' Voor diegene die een beetje spaans kunnen, die liggen nu al op hun ruggetje, voor de anderen nu de vertaling. Het woordje porque, wat waarom betekend, had pero moeten zijn, wat maar betekend. Ik gaf haar dus letterlijk mijn jawoord om van alles en nog wat uit te spoken! Haha... alle hens aan dek om dat vrouwtje weer te lozen! Maar verder, gaat mijn spaans vrij goed! :) 

Gisteren zijn we met een Russische Yakovlev naar Cancún in Mexico gevlogen. Echt een super gaar toestel, waar nog net geen kogelgaten inzaten. Gelukkig ging het allemaal goed, maar ik zat voor het eerst niet zo ontspannen in een vliegtuig. Aangekomen in Cancún lag de halve airport op zijn gat. Alle koffers van alle binnenkomende vluchten lagen overal en nergens en daardoor duurde het 2,5 uur voordat we een keer in een taxi zaten.. In Cancún is het een brok massa toerisme, en het is vergelijkbaar met partyplaces als Ibiza en Dubai. Daar heb ik ook beide verdomd weinig mee, dus ja. Wij kwamen hier dan ook vooral voor de whalesharks/walvishaaien die hier in Juli voor de kust dobberen opjacht naar plankton. Momenteel is de grootste schol ooit hier gesignaleerd dus er was bijna 100% kans om ze te zien. 

@ Yakovlev 480! :S 

Om half acht vanochtend werden we naar de haven gebracht waarna we op een speedboot stapten, met 8 anderen. Onderweg spotten we nog een schildpad en twee dolfijnen! Helaas lieten die zich maar 1 keer zien, dus geen mooie spring perikelen voor de boot helaas. Na een uurtje varen, zo'n 30-40 km uit de kust zagen we hier en daar een zwart vinnetje. Super blij dat we ze nu sowieso gingen zien, maar verbaasd over het kleine vinnetje. Dichterbij gekomen werd duidelijk dat het grote joekels waren, en vooral dat die beesten super rustig waren. Ze happen/stofzuigen continu het water oppervlak af opzoek naar plankton, en of er nu wel of niet een boot of mens in de weg ligt, dan maakt ze niet zoveel uit, dan maken ze wel een flauw bochtje. 

Als laatste van de groep mochten Jordi en ik te water, om met de whalesharks te gaan snorkelen. Al snel kwam er zo'n enorm beest recht op ons af! Onderwater zag je pas echt dat ze 10-12 meter waren, en dat je vanaf de boot eigenlijk vrij weinig ziet. Ik was echt ontzettend onder de indruk en voor ik het wist haalden drie van die beesten ons in en ik voelde me zooo klein! Wauw! Wat een fantastisch gevoel zeg! Even later kwam er een zwangere voorbij, die nog weer twee keer groter leek dan zijn vriendjes... Alleen de rechtopstaande staart van het beest is al een dikke twee meter hoog, en als hij aan het stofzuigeren is, kun je zo zijn bek in zwemmen.. Pff! wat vet! Uiteindelijk zijn we 2 keer een kwartiertje te water geweest, en dat vloog voorbij. Echt een super vette ervaring!  

 Leguanen in de haven

Whaleshark vlakbij de boot!

De vin die je ziet, is slechts halverwege de rug! :)

Ter indicatie, zoo groot zijn ze! (geen foto van mij helaas!)

Daarna zijn we naar een rif gevaren, waar we nog een uurtje hebben gesnorkeld. Hier spotten we nog wat coole vissen en een grote rog. Na een prima lunch aanboord dopten we een Corona en stuiterden we al chillend in de zon over de blauw/groene Carribean! Not too bad at all! 

Vanmiddag hebben we ons plan voor de komende dagen maar eens uitgedokterd. Onze plicht roept al vrij snel en we zijn nog mooi wat kilometers verwijderd van de eindbestemming. De komende dagen wordt dan ook veel in de bus zitten, tempels op en neer klauteren en surfen! 

Ohja, voor de liefhebbers van bellen en smsen. Mijn telefoon heeft het een soort van begeven en hij wil niet meer opladen, dus ik ben voorlopig onbereikbaar! Binnenkort maar even een Mexicaanse foon op de kop tikken. Ik houd jullie op de hoogte! 

Hasta Luego amigos! Besos! X Sicco