Tempel klúnen, bus hobbelen en zout happen!

Na 10 dagen en de nodige kilometers verderop is het de hoogste tijd om weer es te bloggen!

Na onze laatste blog, vanuit Cancún zijn we het alombekende nachtleven van Cancún in gedoken. Vrij moe, maar toch gegaan. Bleek dat alle clubs eenmalig een dikke entree vroegen, en dat daarna alles gratis was. Automatisch werden we opgeslokt in het feestgedruis en ons inmiddels bruine koppen, waren wel dusdanig anders dan die van een Mexicaan, zodat wij vrij interressante objecten werden. Meerdere keren werd we op de gevoelige plaat vastgelegd, voor in het Mexicaanse familie album! Blijft bijzonder, maar ook wel leuk! ;) 

The booming streets of Cancún!

Toen we op het punt stonden om naar huis te gaan, aangezien we de volgende ochtend om 8 uur de bus moesten halen, kwam er een dikke Amerikaan naar ons toe: ‘You two, come with me’ Tegenstribbelen leek niet echt een optie bij deze kleerkast, dus gehoorzaam waggelden we achter hem aan. Daar aangekomen, bleek hij een privé tafel te hebben in die club met allemaal drank, en hij wilde graag naar huis, of wij het even op konden maken!  Dus wij half bezig met ons vreugdedansje toen de  ober ineens alles weg haalde. Wij konden praten als brugman, maar het was niet door ons betaald, dus we zagen er geen drup meer van terug! Uiteindelijk wel een machtig mooie avond gehad, met als resultaat dat we het ochtendlicht van 8 uur ruimschoots mistten, en dat we om 11 uur voor het eerst een zonnestraal zagen.

Ons pas gemaakte planning lag vanaf toen compleet op zijn gat, dus we zijn maar op hoop van zegen naar het busstation gehobbeld, en daar konden we gelukkig voor de komende dagen een aantal tickets halen. Die avond zijn we per UFO vervoerd naar Merida, 450 kilometer verderop. Het was echt een enorm luxe bus met enorme ligstoelen, kussentjes, ooglapjes, oordopjes, dekentje, drinken en een privé tv scherm met films en muziek! De rit duurde gewoon te kort!

Merida

De volgende ochtend zijn we naar de Chitzen Itza tempels gegaan, in de buurt van Merida. Dit is een Maya tempel, die werkelijk geniaal in elkaar steekt. De Maya’s gebruikten deze tempel namelijk om de kalender te maken. De vier zijden van de tempel, bestaan uit 91 treden, en als je de bovenkant meetelt, kom je op 365. Op de vier zijden zitten 52 vlakken, die voor de weken staan. 2 keer per jaar staat de aarde en zon zo, dat er een merkwaardig tafereel afspeelt. De zon en de schaduw creeert een golfbeweging over de tempel, met aan het einde een slangenkop. Het staat dus symbool voor een slang, die in de Maya cultuur erg belangrijk is. Echt bizar. In de top van de tempel zat een soort huisje o.i.d..  en als je gewoon in je handen klapte hoorde je niks speciaals, maar als je met compleet vlakke hand klapte, dan kwam er een snerpend geluid uit de tempel. Dit werd dan gedaan voor offeringen en gebeden. Vrij bijzonder, en vooral slimme boys die Maya’s! 

Chitzen Itza

Na al dat historische geblaat was het wel weer tijd voor wat actiefs. We hadden een Nederlands gezin getroffen, waarmee we een gids deelden, en waarmee we samen ‘oan’e kont ta troch wiit’ nat geregend waren. De goden waren duidelijk tegen ons, en trakteerden op een enorme bui. In het kader van natter dan nat kan niet, gingen we met de Nederlanders naar een diepe bron in de buurt Hier maakten we nog wat mooie duiken van een rotswand tussen de blinde vissen voor de Nederlanders ons weer afzetten bij de tempels. Door de regen hadden we nog eigenlijk geen foto’s gemaakt, dus we moesten terug. Vervolgens hebben we ons redelijk clownesk gedragen om de juiste foto’s te krijgen, tot hilariteit van vele toeristen. Ohja, dat we uberhaubt foto’s hebben van deze dag is al heel wat. Een kwartiertje voor dat de bus vertrok, kwam ik er achter dat ik koos-camera-loos was. Als een gek zijn we in de taxi gesprongen en heen en weer het hotel geracet. Uiteindelijk hadden we nog net een minuutje speling… Pfieuw!

Hippe vogeltjes bij de waterbron

Waterbron met lianen!

:)

poging #68!

Met ons half natte pak, gingen we terug in bus, waar de airco op min 16 stond, waardoor ik snottertje verkouden aan kwam in Merida. Gelukkig hadden we als snel een nachtbus te pakken, waar de temperatuur wel normaal was. Om 6 uur s’ochtends kwamen aan in Villahermosa, om daar in de eerst volgende bus naar Oaxaca te stappen. Kleine tegenvaller hier, die ging pas om 6 uur ’s avonds. Op het station hebben we wat filmpjes gekeken, regenwormen gespeeld en de laatste warme biertjes genuttigd om 8 uur s’ochtends! Toen de temperatuur weer omhoog schoot, zijn we naar de leukste attractie van Villahermosa gegaan, de dierentuin! Het was maar goed dat ze niet meer dan 3 euro entree vroegen, want het enige dier dat niet sliep was een papegaai, en dat was nou ook weer niet zo bijzonder. Na een tijdje waren we er ook wel weer flauw van, en hebben we een kroeg opgezocht met de Copa America Finale on the side! J

Goodmorning beers! :) 

En dit was bijna het meest actieve beest van allemaal! :P 

 ’s Nachts weer lekker in het busje gehobbeld, en om 7 uur in de ochtend zijn we neergestreken in een hostel, om onze tassen te droppen. Gelukkig konden we hier voor een handvol pesos ook even douchen en omkleden. Clean as a whistle vertrokken we naar de tempels van Oaxaca, Monte Alban. Deze liggen boven op een berg plateau en na onze geniale we zijn studenten maar hebben nog geen pasje actie kwamen we met een fikse korting binnen! J Na een uurtje ronddwalen tussen de ruines waren we er wel weer flauw van. Het was wel mooi, maar stond in schril contrast met Chitzen Itza, wat nog vers in ons geheugen zat. 

 

@ Monte Alban

's Middags zijn we Oaxaca in geweest, waar toevallig een dik festival aan de gang was. Gezelligheid alom, en vooral na zonsondergang ging het helemaal los. Er was een fantastisch samba bandje aan het spelen achter op een kar, en een stuk of 50 vrolijke Mexicanen dansten er achter aan. Wij werden ook in de groep getrokken, welkom geheten, en uit alle hoeken en gaten kwamen drankjes aanzetten. Gezelligheid alom, alleen wij moesten alweer haast maken om de nachtbus te halen. Op de weg naar de hostel werd er nog een fantasctische vuurwerkshow weg gegeven, die wel meer dan 10 minuten duurde! In het hostel hebben we nog snel een biertje genomen, en zijn we onder de groepsdruk van wat andere Nederlanders bezweken, en hebben Jordi en ik ons sprinkhaan-eet-debuut gemaakt. Jordi kreeg em al kokhalzend binnen, ik vond het eigenlijk best lekker! Haha..

Oaxaca's kerk!

In the middle of una fiesta de Mexicana!

Vuurwerk Jonge!

De nachtbus was deze keer geen luxe touringcar, want die reden een compleet andere route naar Puerto Escondito, die duurde veel langer en was ongeveer 3 x zo duur. Budget travellers as we are kozen we voor het busje. Jordi sliep na de paar tequilla en drieenhalve samba move als een baby’tje en vond het een machtige rit. Ik had al snel door dat het niet mijn rit zou worden. Vanaf Oaxaca, dat op zo’n 1500 meter ligt, wilden we naar het kustplaatsje Puerto Escondido (0 meter dus) om te gaan surfen. Totale afstand, 250 kilometer. Totaal aantal bochten: om de 30 meter één. Totaal aantal enorme kuilen in de weg: om de 10 meter een stuk of 5. Gemiddelde snelheid: 30-40 kilometer per uur! Temperatuur in het busje: bloedheet. Na 2 uurtjes was ik dan ook zo min als wat, en heeft de buschauffeur me aan de kant van de weg gedropt. Na een tijdje voelde ik me wel weer redelijk, en 3 Ierse dames voorin de bus hadden allemaal doekjes, water, en reinigingsmeuk dus dat ging wel prima.  Ik dacht dat het wel klaar was, maar bleef toch voorin de bus zitten, op een poef, mezelf beethoudend aan wat stangen om niet door de hele bus geslingerd te worden. Uiteindelijk was het echt een en al elende, en heb ik 5 keer langs de kant van de weg gestaan. Blugh! Het mooie was dat Jordi ‘alias doornroosje’ er bij poging 4 pas achterkwam dat ik niet meer naast hem zat, en dat de bus stil stond voor mij! ;)

Na de helse nacht, hebben we nog een koffie’tje gedaan met de Ieren , voordat we ons richting strand begaven.  Daar was mijn maag al snel weer op volle toeren, aangezien ik helemaal gek werd van adrenaline toen ik de zee zag, en enorme poster van de Quicksilver Pro. Dit hield in dat de wereldtop qua surfen in town was, en dat de wedstrijd was tijdens ons bezoek! Super vet!

Al snel had ik een surfplank te pakken, en Jordi een bodyboard, aangezien hij s’middags les had. Het was voor mij inmiddels ook al weer dik 2 jaar geleden dat ik had gesurft en dat was duidelijk zichtbaar! Vanaf hier hebben we het over zouthappen, zoals in de titel vermeld. Mijn surfskills waren weg, wat me redelijk frusteerde. S’middags zijn we naar een ander strand gegaan, waar de golven veel kleiner en minder sterk waren. Met mijn kleine board was het hier nog wel lastig om in de golven te komen, maar uiteindelijk toch nog een paar aardige rides gemaakt. Hier voltrok zich ook een ander wonder. Jordi, in de vorige blog benoemd tot ’s werelds stijfste menselijke exemplaar (waar ik overigens nog volledig achter sta), heeft het voor elkaar gekregen om een degelijke golf te surfen. De fantastische beloofde foto’s zijn dan per ongeluk ook veel beter gelukt dan gehoopt, maar kijk daarvoor maar op zijn eigen blog! (rechts op de site bij de links!) 

'Surfin'

Laatste avondmaal in Puerto! 

Chilltime in Puerto Escondido!

Door mijn helse nacht sliepen we om 9 uur, en zijn we dwars door de wekker geslapen, dus stappen in Puerto Escondido is er niet meer van gekomen.  De volgende ochtend zaten we om half 9 op het strand met een koffie’tje om de pro’s aan het werk te zien. De golven waren echt geniaal, en ik vond het echt schitterend en jaloersmakend om die lui aan het werk te zien! Ze waren 4-5 meter hoog ofzo, en meerdere surfplanken braken dan ook op het moment dat ze ingesloten werden in de golf. ’s Middags hadden we een fantastische deal gedaan door per taxi naar het busstation te gaan, en daar een veel goedkoper busticket te kopen dan bij de buurman van het hotel. Jammerlijk dat we ons vervolgens 3 keer per taxi van strand naar strand lieten brengen, omdat er ineens 0,0 golven waren. Uiteindelijk dus rustig meer kwijt! :P haha.. Die middag nog wel wat gesurft/zoutgehapt, maar de onderstroom was zoo verschrikkelijk sterk dat het bijna geen doen was. Qua surfen was Puerto dus deceptioneel, maar ik ben hier nog wel even dus in de weekenden kan ik aan mijn skills werken. Daarbij, het blijft geniaal om de hele dag in zeewater van 30 graden te dobberen en wat aan te modderen!

Pro @ Work!

Clay Marzo! 

 Die avond zo’n beetje in een ruk geslapen richting Mexico City (12 uur). Daar aangekomen we onszelf met alle bagage in de metro gedrukt en onze tassen in een hotel gedumpt. Mexico City is een van de grootste steden ter wereld, en dan verwacht je stiekem toch wel wat. Na een dag rond te hebben gesjokt, heb ik het idee dat ik het wel heb gezien, en ik moet zeggen dat ik het niet bijzonder vond. Oude, grijze gebouwen, en verder een stad zoals velen. Kon me niet echt boeien. 

Het mooiste van Mex City denk ik  :(

In vol backpack-ornaat! 

’S Avonds zijn we vrij westers, *lees duur*  uit eten geweest bij een Argentijn. Erg lekker, en als klap op de vuurpijl kreeg ik ook een vervroegd verjaardagscadeau van Jordi.  Een toetje met kaarsje en een, volgens Mexicaans ritueel, Piñata. Dat is normaal zo’n pop oid die je kapot moet slaan met een knuppel terwijl je geblinddoekt bent. Jordi had een variant gecreerd. Zo’n kussen met miljoenen piepschuim bolletjes, en daarin zat een Lonely Planet van Zuid Amerika. Die had ik nog niet, dus een ideaal een leuk cadeua! Me gusta muchisimo! *die misselijke piepschuimbolletjes kom ik nog wel elke dag tegen, werkelijk overal!*

Taataa!

Na het diner zijn we naar Plaza Garibaldi gegaan, wat super leuk moest zijn. Geen woord gelogen, het was het! Een groot plein met super veel muzikanten die op verzoek (en tegen vergoeding natuurlijk) een liedje voor je speelden. Het was echt super gezellig en veel mensen wilden met ons op de foto. Op een gegeven moment gingen we met al ons bagage maar een beetje het plein verkennen en binnen no time werden we in vol backpack ornaat een groepje dansende mensen in getrokken. Wij waren de beroerdste niet en we dansten vrolijk in het rond, tot vermaak van zo’n beetje heel Plaza Garibaldi. Daarna wilde echt iedereen met de twee witkoppen op de foto, en wij met hun! Haha!

@ Plaza Garibaldi!

Middelpunt van belangstelling @ Plaza Garibaldi!

Lang bleef het gezellig, totdat onze Mexicaanse vrienden weg gingen en ineens allemaal andere Mexicanen naar ons toekwamen om ons te vertellen dat we daar weg moesten, omdat het Mexicaanse gespuis het op ons tassen en cameras zou hebben gemunt. Toen dit signaal ineens van heel veel kanten tegelijk kwam, zijn we onder politie begeleiding een taxi ingejumpt naar het vliegveld waar Jordi in de ochtend een vlucht had. Na een nachtje foto’s en films uitwisselen gingen we elk aan ons ‘serieuze’ gedeelte van de trip beginnen. Jordi waggelde met mijn zuur verdiende pesos door de douane en ik stapte in de eerste bus naar Cuernavaca. Anderhalf uur lang heerlijk geslapen, toen ik er uit werd gezet. Gelijk een taxi naar het hostel genomen waar Marten zat, een jonge uit Groningen die ik al kende van mijn opleiding die hier ook gaat studeren de komende 4 maanden.

Vrijdag met wat andere studenten op huizen jacht geweest, maar dit is vooralsnog geen groot succes, dus Marten en ik zijn ons eigen weg een beetje ingeslagen. Via een Mexicaanse die ik via via ‘ken’, hebben we nu wat dingen geregeld, maar het schiet niet echt op. Je kunt hier trouwens enorme villas huren met zwembad en alles der op en der aan, voor zon 200-250 euro per persoon per maand. Echt geen geld, maar deze villas zijn lastig te vinden en je moet wel vaak kamers delen, wat voor 4 maanden niet echt chill is. Morgen hebben we echter een bezichtiging, voor iets moois, en ook nog supergoedkoop. Hopen dat dat wat wordt! 

Gister avond met Marten en Tobias (Denemarken) op stap geweest. Het was niet heel erg denderend, maar er zijn nog super veel leuke plaatsen, aangezien het wel een studentenstad is.  Wel mooi dat er 100 man voor de discotheek stonden, en dat wij vanachter in de rij gelijk naar binnen mochten! ;)

Dinsdag begint de studieperiode dan echt met heel veel voorlichtingen en rondleidingen. Ik ben benieuwd! Er zijn wel al veel studenten in het hostel en tot nu toe veel leuke mensen, dus dat gaat vast goedkomen. Ik heb tegenwoordig ook een Mexicaans nummer, mijn Nederlandse is tot aan Februari niet in gebruik. Vooralsnog kon ik vanuit Nederland niks ontvangen, maar ik denk dat ik het inmiddels heb uitgevonden. Stel ik sms jullie, dan moet jullie niet beantwoorden, maar een ander nummer invoeren, namelijk: 0052 1 7771269447 of +521 7771269447. Ik weet niet zeker of het werkt, maar houd deze site in de gaten als je staat te springen om me te bellen/smsen!

Dit was em weer even, thanks voor alle berichtjes etc! Es muy apreciada!

X Sicco   

* Hieronder nog een filmpje van Clay Marzo, die nog net weet te ontsnappen uit een dikke golf!*