Part 2 completed... Adios México!

Drukte is een overrated woord in mijn geval, maar het heeft toch echt door drukte nu we te lang geduurd voor een blogje. Vamos aqui!

Ik was uiteraard te laat op het vliegveld om Roald met open armen te ontvangen, maar nou was hij ook wel razendsnel door de douane etc. Het was een goedweerzien en voordat we het wisten waren we dan ook 8 stations te ver de verkeerde kant op geknald met de metro. Dat kost je dan ongeveer half uur in een stad met 20 miljoen inwoners. Uiteindelijk toch maar linea recta naar de terrasjes in Mexico City gegaan, om daar de eerste biertjes te nuttigen van de vakantie. ’s Avonds zijn we nog kort even op Plaza Garibaldi geweest, maar daar was door het vroege tijdstip nog niet veel te beleven.

Met een 12 uur durende nachtbus kwamen we in de ochtend aan in Puerto Vallarta, een toeristisch oord aan de oostkust. Daar kwamen we in een super leuk hostel terecht en diezelfde dag zijn we naar Sayulita gegaan, een strand op een uurtje van Puerto. Hier kwamen we tot onze teleurstelling slechts kleine golven tegen, maar uiteindelijk hebben we toch nog wel chill gesurfd en de sunset in de baai was ook zeker de moeite waard.

Sayulita Beach

Roald @ Sayulita Beach

Bij terugkomst in het hostel kwamen we gelijk in een sociaal vangnet dat hostel heet, en ik erg waardeer. Iedereen praatte en chillde met elkaar en voor we het wisten waren we part of the group. Die avond scheiden Roald en ik onze wegen nog wel en gingen we naar een ietwat te dure club, maar hadden we zeker een mooie tijd. Met nog een wandeling van 30 minuten terug naar het hostel, de ietwat koude zeewind en de overvolle blaas, zochten we geheel onverstandig een mooi muurtje op.. Nog voordat, althans ik, iets had kunnen ondernemen hingen er twee Mexicaanse blauwhemden in mijn nek te hijgen die niet al te gelukkig keken. Nooit niet handig natuurlijk, al helemaal toen ze over arrestatie begonnen. Ik zei dat er wel ergere dingen in dit land gebeuren, en dat er vast wel een andere uitweg was. Voor 650 peso konden we onder onze ‘arrestatie’ uitkomen, en die 35eu, leek ons dan ook wel zo verstandig om te betalen. Echter, toen kwamen we er achter dat onze pesos gedurende de avond waren getransformeerd tot biertjes, en dat er verdomd weinig over was. Gelukkig vond Roald nog een aantal US Dollars, die door de oh-zo-corrupte-maar-ohzo-meelevende-politie ook met een smile ontvangen werd. Pff.. 

Puerto Vallarta Beach

De rest van de dagen in Puerto Vallarta waren vrijwel kopieën. Overdag werd er gesurft of gechilled op het strand, en s’avonds werd er gestapt met het halve hostel. Door het gestap bleven we ook een dag langer in Puerto, aangezien we ‘s ochtends maar niet uit bed konden komen. Andere hoogtepuntjes in Puerto waren de beste tacos van Mexico en de 60 cent biertjes op het strand met de beste sunset, en de springende dolfijnen aan de horizon. J

60 cent sunset biertjes!

De volgende dag hebben we onbedoeld een dagje in de bus gezeten. Eerst wilden we naar Barra de Navidad, wat volgens de Lonely Planet wel een leuk klein idyllisch plaatsje moest zijn. Dit was gedeeltelijk waar, alleen had een enorme vloedgolf een maand of 2 geleden het halve dorpje weggespoeld. Oftewel, een dikke bende, geen toeristen en veel open wegen en werktuigen in de straat. Na een spoedlunchje gingen we dan ook maar gelijk weer weg, op naar Manzanillo. Manzanillo is een echte industrie stad, dus ook hier werden we niet echt vrolijk van. Na aankomst bleek er nog een nachtbusje te zijn naar Zihuatanejo, waarvan we wel zeker wisten dat we in het paradijs aan zouden belanden. 

Schade in Barra de Navidad

Chillpose!

Niets bleek minder waar, en om 8 uur zaten we aan het strand aan het ontbijt. De opkomende zon door de palmbomen heen, en Mexicanen die hun pas gevangen vis verkochten. Deze plek werd dan ook de rest van de dagen bezocht voor een ontbijtje.. Na het ontbijt hebben we de hele baai rondgewandeld, over 4 of 5 verschillende stranden en uiteindelijk neer geploft op de laatste, en mooiste beach.. Hier hebben we vakantie vieren erg serieus genomen. Drie dagen lagen met de kont op een ligstoel liggen, slapen, verbranden, coronatjes bestellen omdat het kan en zo en nu en dan een snorkel op om de onderwater wereld te verkennen. Een van de dagen zijn we ook nog de zee op geweest om te snorkelen. De eerste spot was erg ruig met hevige stroming, wat het erg lastig maakte. De tweede spot was echter vol koraal en erg rustig. Hier spotten we gelukkig nog een moray eel, wat volgens sommigen ook wel gewoon een mureen heet. Deze soort onderwater slang kan nogal gevaarlijk zijn, en toen ik dan ook iets te dichtbij kwam, liet ie ook gelijk zien wie de baas was door zijn bek wagenwijd open te zetten en zijn scherpe tanden te showen. Klein hartkloppingkje, gevolgd door de euforie van het spotten van zo’n cool dier! 

De baai van Zihuatanejo

Met Mexicaans knaapje die de mensen hielp instappen!

Ixtapa beach, totaal verlaten...

Staat ie aan..? Oh, jup!

De laatste avond hebben we min in Acapulco door gebracht. In het hostel waren slechts 4 andere mensen, maar gelukkig waren het wel leuke mensen. Het feit dat we om een uur of 9 de bus moesten halen, deerde ons niet echt, dus na de eerste party, werd ook rustig de afterparty opgezocht. Om half 8 het bed in gevallen, om er 45 minuten later weer uit te komen.. Not the best day ever!

Roald is vervolgens naar Mexico City gegaan om zijn reis te vervolgen naar LA, San Diego en weer San Fransisco voor de laatste week werken. Het waren 10 super chille dagen, vond ook Roald en hij heeft me misschien zelfs ook nog overtuigd van een vervolgstudie! Na mijn terugkomst stonden er nog wat verslagen en examens te wachten. Deze heb ik er op halve kracht wat doorheen gerammeld en uiteindelijk was het de laatste weken vooral feesten en afscheid nemen. Onze franse roomies hebben ook nog een paar keer voor ons gekookt, en deze avond waren erg gezellig. 

Open bar @ Acapulco verklaart de ogen! ;)

Afgelopen weekend, hadden we een mannen-weekend georganiseerd. Met zijn 6 zijn we naar Puebla geweest, de studentenstad op 2,5 uur van Cuerna. De vorige keer dat Marten en ik hier waren, hadden we al wel door dat het stappen hier goed was, maar nu we de ‘party-area’ van de andere kant binnenkwamen, dat we de vorige keer 90% van de kroegen en clubs hadden gemist! Ongelooflijk! Antoine had in de zomer in Puebla gestudeerd, dus die wist ons naar de beste plekjes te loodsen. Uiteindelijk een super mooie avond gehad, en misschien is niet alles nodig om op de blog te vermelden! ;)

Op zondag heb ik eindelijk mijn paintball debuut gemaakt. In Nederland is het super duur, en hier was het uiteraard prima te doen. Met 5 tegen 5 gingen we het bos in en hebben we er een paar duizend verfkogels doorheen gejast. Was echt super vet om te doen, en het is vooral fijn om een headshot uit te delen! ;) Met de kleren vol waterverf, hebben we de dag afgesloten met een filmpje in de stad.

De rest van de dagen was het vooral een laatste keer met elkaar stappen en afscheid nemen. Blijft toch wel apart, en het is maar de vraag of je ze daadwerkelijk weer ziet. Als het aan mij ligt zie ik de Parijs groep nog wel weer, en de Denen in Kopenhagen. Zo met elkaar hebben we wel echt een fantastische tijd gehad. 

Roommate Julie met de meeste briljante muizenval ooit! #NOT! Wel hilarisch!

Just another BBQ...

Goodbye dinner... :(

Afgelopen donderdag ochtend hebben we deur achter ons dichtgegooid en zijn we, Marten, Julie, Anne en Kirstine op weg naar Guanojuato gegaan. Guanajuato is de meest Mexicaanse stad van Mexico, en stond als enige nog op mijn things to do list. Na een chille reis zijn we heerlijk uit eten geweest en hebben we het Guanojuataanse nachtleven onveilig gemaakt!

Gisteren zijn we naar een panaroma dek geweest, waarover je een fantastisch uitzicht hebt over de stad. Erg indrukwekkend daarboven op. Als afsluiter hebben we gisteravond een marriachi tour gedaan. Een groep van 20 mannen dansen, zingen, spelen muziek en zijn eigenlijk best wel grappig ondanks dat de simpelste humor van stal werd gehaald. Met 20 muzikanten voorop, werd er door de kleinste en meest romantische straten van Guanajuato  gedanst. Julie, met haar blonde manen, was hierbij overduidelijk favoriet en die was tot groot vermaak van ons, en alle anderen dan ook steeds de lul! Ze werd al dansend heen en weer gejonast, er was echt geen houden aan! Hilarisch!

Staart kunst in Guanajuato

Met mijn favoriete blonde en brunette huisgenoot! ;) 

Met waarschijnlijk een van de beste muzikanten ooit... Denk ik.. ?

Uitzicht over Guanajuato!

Anne, Marten, Julie, Ik en Kirstine

Marten en ik!

Camera fun!

Wannabe Chinezen! :)

Julie met haar Marriachi vrienden... :)

Allerlaatste biertje samen... :(

Met een mooie typische Mexicaanse afsluiter scheiden onze wegen deze ochtend. Marten ging om 6 uur er vandoor om zijn vluchten huiswaarts te halen, en de dames vervolgden hun weg naar Guadalajara. En ik, ik zit nu alleen op een terrasje in het zonnetje te bloggen. Ik blijf hier denk tot donderdag. Ik moet nog genoeg dingen regelen en voorbereiden voor de grote trip, en ik heb alles in Mexico gezien en gedaan wat ik wilde.

Vanaf volgende week ben ik denk ik mobiel onbereikbaar, en zullen de blog updates wat vaker zijn, omdat we zo super veel vette dingen gaan doen, dat het wel gedeeld MOET worden met de thuisblijvers! Bedankt voor de reacties, blijft super leuk! 

Ohja, de cijfers die vanuit Mexico mee naar huis gaan zijn; 100, 90, 90, 89 en 80, wat in Nederland neerkomt op één 9, drie 8'en en een 7. Dikverdiend uiteraard, heb me hélemaal kapot gestudeerd! ;)