Via Panama cruisen door Peru!

- *Eindelijk degelijk internet te pakken! Enjoy!* - 

Hola amigos! 

Allereerst, gelukkig nieuwjaar, folle lok en seine, happy new year, feliz nuevo año en de allerbeste wensen! 

Zo, en nu komt er een achterlijk lang verhaal! :) Mijn laatste dagen in Mexico heb ik doorgebracht in het plaatsje Guanajuato. Het hostel waar ik zat was vrijwel leeg, dus vrij eenzaam. Mijn dagen heb ik dan ook gevuld met voetbal kijken, Sinterklaas cadeaus kopen en wat rondsjokken in town. Eigenlijk gewoon echt wachten op mijn vlucht naar Peru. Nadat San Miguel de Allende nog bezocht was mijn reis naar Mexico City begonnen en een nachtje op het vliegveld doorgebracht.

Mijn vlucht naar Peru ging via Panama City, en daar had ik niet geheel toevallig een tussenstop gefixt waardoor ik in sneltrein vaart de stad nog even kon verkennen. Paktechnisch ging er wel iets mis, want in tropisch Panama brandde ik echt uit mijn spijkerbroek. Panama City is verder niet een heel bijzondere stad, alhoewel, het heeft ten opzichte van andere Zuid Amerikaanse landen een enorme skyline, en wordt dan ook wel het Miami van Centraal Amerika genoemd. 

Panama City vanuit het vliegtuig

Hippe bus in Panama

Echter, van al die glitter en glamour die Miami heeft te bieden, is er niet veel te vinden in Panama City. Toen ik langs een groot winkelcentrum liep, zag ik de standaard verbod-bordjes op de deur, van geen huisdieren en roken verboden. Maarrr, in Panama stond er niets van dat alles, maar een bordje met geweren zijn hier binnen verboden. Dus, buiten het winkelcentrum heeft iedereen een blaffer op zak? Gezellig.. Gelukkig heb ik der niks van mee gekregen, maar later hoorde ik ook van andere reizigers dat Panama erg gevaarlijk is. Ik heb het bij een mooie wandeling over de boulevard gehouden, en verder niets meekregen. 

Skyline a la New York/Miami!

Na een chille vlucht kon ik dan weer een nieuwe stempel in het paspoort bijschrijven; Peru! Na 4,5 maand was het een goed weerzien met Jordi, en ook Arnoud en Stefan waren meegekomen om me op te halen. Arnoud en Stefan zijn twee vrienden van Jordi uit Nijverdal, die 3,5 week vakantie vierden in Peru, en een groot gedeelte samen met ons gingen reizen. Die avond de eerste biertjes genuttigd op een goed weerzien!

Het geluk was daar dat ik in het weekend aan kwam, en laat dan nou net altijd de zon schijnen, aldus Lima-deskundige-Jordi! Vol goede moed naar het strand gereisd, wat al met al nog wel een ander half bussen was. Maar goed, voor zongarantie heb je wat over uiteraard! Aangekomen in Santa Maria was er dikke mist en een vrij koude zee. Wel grappig dat witnekjes Arnoud en Stefan keihard zijn verbrand in de mist. De rest van de wereldse activiteiten die Jordi in petto had voor die week vielen op miraculeuze wijze ook in de mist! Ideaal zo'n reisleider!

's Avonds hebben we Sinterklaas gevierd met het in Nijverdal en omstreken alombekende Sinterklaas spel. Ik had het nog nooit gespeeld, maar het was zeer geslaagd. We hadden allemaal een stuk of 10 cadeautjes gehaald, waarvan een paar echt leuk zijn, en de rest vooral meuk! In de categorie hebbedingetjes was er de Peru muts en handschoenen, tetris, spelletje, 3 biertjes van Jordi, kraslot en tequila. In de categorie meuk waren de toppers een plumeau, roze-mini handtasje, badeendjes, het 3D bouwpakket van een leeuw en krokodil en het schokapparaatje (hilarisch!). We speelden een onbekende tijd lang het spel, en continu werden de cadeaus van persoon gewisseld. Een erg geslaagde avond, vooral omdat ik er met de muts en handschoenen vandoor ging, en het kraslot achteraf niets opleverde. Jordi was ook erg content met zijn plumeau, en heeft diezelfde avond de locale discotheek inclusief zijn bezoekers eens grondig afgestoft! 

Sinterklaas spel!

Boven op berg in Lima, met raadt het eens, mist!

In Centro Historico, Lima..

De laatste week moest Jordi nog werken en vermaakte ik mezelf met uitslapen en pogingen to nuttig doen, waarbij ik rond lunchtijd bij de Nederlandse Ambassade voor de deur stond om een hapje te eten. Ook heb ik nog een dagje gesurfd. Dit was echter abnormaal.. Het water is hier zo ongelooflijk koud door de Antarctische stroom die hier langs komt. Ik had een super dik wetsuit aan en schoentjes, en kon het echt niet langer dan een kwartier uithouden. Leuk, maar doe mij de tropen maar! 

Een van de avonden in Lima zijn we ook nog naar een fonteinenpark geweest. Hier zijn veel verschillende vijvers met bijzondere fonteinen, waarbij de watertunnel wel de favoriet is. Was wel leuk om te zien. Vrijdags zijn we naar een zwembad buiten de stad geweest, waar we met de combinatie zon-bier-zwembad-lonely planets onze verdere reis maar eens echt hebben gepland. In een woord: GENIAAL! (later meer!)

Watertunnel!

Zaterdag avond had Jordi zijn vrienden nog eenmaal uitgenodigd voor zijn afscheidsfeest op het dakterras. In het kader van hoe gekker hoe beter was dit wel een geslaagd feestje. Een dikke bende achterlatend togen we op Jordi's aandringen met een man of 20 de stad in. Na een dik half uur wandelen eindelijk in een club beland, en Joost mag weten hoelaat we daar weer uitkwamen. Waar wel over nagedacht was, was dat er om 9 uur een taxi voor gereden werd die ons naar het vliegveld ging brengen. Om 8.59 en een hand vol seconden schrok ik wakker, en hoorde de huisbaas roepen: "Jordi, tu taxi!" Blinde paniek, vooral toen onze waterige oogjes zagen dat de kamer ontploft was en het merendeel van onze spullen niet in de tas zat! Als een tornado door de kamer gevlogen en alles in de tas gedouwd, de taxi in gesprongen en Jordi's huisgenoten achter gelaten met een bende waar je bang van wordt, oeps!

Na een brakke vlucht kwamen we aan in Cusco, dat op 3350 meter hoogte ligt. Hoogteziekte is hier een vrij serieus dingetje, en vooral als je vanaf zee niveau komt, blijken veel mensen daar serieus last van te hebben. Behalve wat lamme benen (kan ook met de avond daarvoor uit te staan hebben) en wat kortademigheid op dag 1 en 2 viel het gelukkig mee. In Cusco zijn Arnoud en Stefan ook weer aangesloten en hebben we de inkopen gedaan voor de Salkantay trek die we gingen maken. Ook hebben we nog een stadswandeling gedaan met als absoluut hoogtepunt, de twaalfhoekige steen! Ongekend! 

Fruit Juice'je op de markt in Cusco

Klederdracht in Cusco

Cusco plaza..

Jahaa! DE 12 HOEKIGE STEEN! :)

In Cusco moesten we een aantal dagen doorbrengen om te wennen aan de hoogte, voordat we aan ons 5-daagse trek konden beginnen. Dit gaf ons de gelegenheid om naar een uitkijkpunt met hele grote Jezus te gaan boven Cusco en om wat andere dorpjes te bezichtigen in de buurt. We wilden dit met een tour doen, maar dat werd ietwat te gortig, waardoor we zelf het goedkopere alternatief uit zochten. Na veel taxi's en hobbelbussen werden we er langs de weg uitgegooid, vanwaar de wandeltocht kon worden ingezet naar het dorpje Salineras. Dit stond bekend om haar zout productie, wat via terrassen in de heuvels werd gedroogd en verwerkt. Na een stevige klim was dit goed zichtbaar en zag er merkwaardig cool uit. Na een welverdiend biertje op de top werd de terugweg ingezet.

Stairway to Jesus

Boven Cusco

Jordi verliefd op Lama's en oude Peruaanse vrouwen zonder tanden...

Salineras zout-droging in progress op de achtergrond...

Zout terrassen..

Na genoeg te zijn aangepast aan de hoogte, werden we de 22ste om 4 uur s'ochtends opgepikt bij ons hostel, in de stromende regen. Niet ideaal, en zeker niet voor Stefan die de dag ervoor alleen de wc en zijn bed had gezien. Na 3 uur hobbelen in een busje was er tijd voor ontbijt, en korte briefing en toen ging het toch echt beginnen. Vijf dagen lang wandelen door fantastische landschappen, tot maximaal 4600 meter hoogte en op dag vijf de beloning, Machu Picchu, de oude overgebleven Inca stad boven op een berg die niet is gesneuveld tijdens de Spaanse invasies back in de days. Het originele pad naar Machu Picchu is de Inca trail, maar deze is veel en veel duurder, toeristischer en fysiek minder zwaar. Omdat het regenseizoen was, was er de vrije reele kans dat we vijf dagen lang zouden worden weggespoeld. Dag 1 was daar ook geen uitzondering op, maar gelukkig hield het na een uurtje of 2-3 op met regenen, en konden de ponchos uit. Op dag 1 werd er zo'n 15 kilometer afgelegd, en dat ging vrij gemakkelijk. Op het eind van de middag trokken de wolken weg, en konden we pas zien in wat voor fantastisch landschap we liepen. Aan de voet van een met sneeuw bedekte top van een berg kampeerden we op zo'n 3900 meter. Als stoere kerels bleven we als laatste op, en doken we rond 8 uur met alle kleding die we hadden onze slaapzak in.

Mistig op dag 1

Maar later werd duidelijk in wat voor fantastisch gebied we liepen!

Riviertjes en watervallen oversteken was aan de orde van de dag...

Rond half 5 in de ochtend werden we gewekt met een warme kop thee, en het eerste dat we hoorden was regen. Mis! Ik nam een kijkje buiten en tot mijn grote verbazing was de sneeuwlijn de afgelopen nacht een gigantisch eind naar beneden gekomen. Geniaal, het had gesneeuwd! Zodra we begonnen met wandelen was het vrijwel droog en binnen een uurtje liepen we door de sneeuw te banjeren en was het eerste sneeuwballen gevecht een feit! Uiteindelijk deden we er zo'n 4 uur over om de top te bereiken en er was onderweg zelfs nog tijd om een sneeuwpop te maken.

Begin dag 2, sneeeuw!

Kinkrabbel! 

Tourguide Henry met verwoedde sneeuwbal pogingen...

Hoogst gebouwde sneeuwpop ooit! 

Uiteraard in korte broek! :)

Met tourguide Henry!

Op de top moest er gewacht worden op de rest van de groep, en dat gaf ons alle gelegenheid om wat foto's te schieten. Getooid in korte broek en t shirt (5 dagen lang overigens) werd er een handstand geproduceerd en wat al niet meer om het hoogste punt vast te leggen. Onze groep was overigens erg gezellig. Wij als Team Holland werden vergezeld door Team Australie (3), Team Kiwi (1), Team Israel (2), Team California (2) en Team Texas (2) en als gids hadden we ons prettig gestoorde Henry uit Peru! Prima gezelschap! Vanaf het hoogste punt moest er nog een uur of 6-7 afgedaald worden om de etappe van 21 kilometer te volbrengen. Werkelijk onwerkelijk hoe snel je je in een compleet andere wereld waant. Binnen anderhalf uur stonden we tussen de koeien, schapen en lama's die vrolijk in de rondte stonden te grazen en zo nu en dan kwam er een local voorbij met zijn 40 paarden en ezels. Erg vet!

Whoop whoop! Handstand op 4600 meter! :)

4600 meter!!

Salkantay group bijna compleet op de top: vlnr: Jordi, Ori (Isr), Arnoud, Sicco, Stefan,  Alex (Aus), Daniel (Aus), Simon (Isr), Dana (USA), Edward (NZ), Benagan (USA) Nathan (Aus)

Daar beneden, middenin de foto sliepen we op dag 2...

Le grote hund alias Arnoud...

In tegenstelling tot dag 1, was er bij campsite twee een klein winkeltje wat ons biertjes kon verkopen. Met een fantastisch uitzicht, de schoenen even uit een biertje drinken met een voldaan gevoel, awesome! Dag 3 begon gelijk goed met een zonnetje, en een die bleef ook de hele dag bij ons. Deze korte etappe van 13 kilometer, en alleen maar geleidelijk afdalen werd snel volbracht, zodat we om 13 uur al klaar waren en konden gaan lunchen. Die avond zou kerst avond zijn, en met een paar jongens hadden we het al over gehad of we niet iets konden doen. We stelden voor aan onze gids dat we allemaal wat extra's wilden betalen, en of onze koks dan niet iets anders dan spaghetti konden koken, om een beetje een kerstsfeertje te maken. De koks waren gelijk enthousiast, en iedereen uit de groep ook. Zo ook Uncle Dale van Team Texas, die lapte zo'n beetje 50% voor de hele groep, en de rest betaalden wij, super!

Doordat we zo vroeg klaar waren, konden we de middag even relaxen. Dit werd gedaan bij de hot springs van Santa Theresa. Deze baden, worden verwarmd door vulkanische activiteit, en zijn dus ideaal om te relaxen na drie dagen wandelen. Werkelijk hemel op aarde op dat moment! Die avond stond ons kerstdiner op het programma. De koks hadden 2 kalkoenen en 5 cavias gekocht, wat hier een echte delicatesse is en wat iedereen graag eens wilde proberen. De arme koks hebben omdat wij het zo graag wilden 5 uur in de keuken gestaan en ons werkelijk blijk verrast met een enorme lading eten. De cavia was overigens niet een wereldse ontdekking..

Een bijzondere kerstavond, maar absoluut eentje om niet te vergeten. Vanuit Nederland had Arnoud 4 kerstmutsen met lampjes meegenomen en een kerstboompje, die wij met een polonaise en onder luid gebrul van de kerstknaller 'Feliz Navidad' centraal op de tafel neer hebben gezet. Iedereen kon het erg waarderen en de sfeer was gemaakt waarna alle foute kerst nummers in alle talen mee werden geblêrd. Heerlijk! De avond werd afgesloten rond het kampvuur...

Wakker worden met dit uitzicht op dag 3

Welverdiend chillen bij de hotsprings...

Onweer op komst..

Feliz Navidad!

Kerstochtend begon een beetje regenachtig en we kregen de optie om tot aan de lunchplek met een busje te gaan of om de langste etappe ook te wandelen. Team Holland and Team Australie/Nieuw Zeeland gingen uiteraard niet inkorten, en liepen de volle 23 kilometer op redelijk tempo naar Aguas Calientes. Daar aangekomen hadden we eindelijk een warme douche in het hostel, en werd er ’s avonds met de hele groep gegeten. 

De laatste dag sprongen we om 4 uur uit bed, om de laatste 1700 trappen naar Machu Picchu te beklimmen. Toen ik Jordi en Stefan wakker maakte lach Jordi er enigszins verstrooid bij, mij vertelende dat ie de hele nacht had lopen overgeven. Zijn hoofd was echter bruin as always, dus ik geloofde er niks van. Echter, na 23 trappen had de arme drommel mijn ongelijk bewezen, en dit ritueel herhaalde zich gemiddeld elke 5 minuten. Oi! Zelden iemand zo groen als Kermit de Kikker gezien. Desondanks kwamen we toch 5 minuten voor zessen aan bij de poort van Machu Picchu, en kregen we een rondleiding van Henry. Doordat we bezweet waren van het traplopen, kregen we et super koud en bleef Henry maar doorlullen. Het ware verhaal over Machu Picchu is dan ook niet echt meegekregen. 

Maaaaachu Picchuuuuu!

Klassieker.. Lama @ Machu Picchu!

We waren echt super Lucky, want er waren niet zo heel veel toeristen en het weer was helder. Vrij bijzonder gedurende het regenseizoen! Na de rondleiding konden we zelf aan de wandel en moesten we wachten totdat we de steile berg op de achtergrond van Machu Picchu konden beklimmen. Waynu Picchu was echt super steil en zwaar, en de nog altijd groenziende Jordi, of Yoghi voor de Ozzies, moest op 50 meter voor de top opgeven. Arnoud, Stefan en ik zijn nog wel doorgegaan en werden beloond met een fenomenaal uitzicht. Grappig is dat men sinds kort heeft ontdekt dat de vorm van Machu Picchu van boven een adelaar moet voorstellen. Wij kwamen met veel fantasie tot een uil en een gremlin, bijzonder!

Uitzicht op Machu Picchu vanaf Huanu Picchu.. Spot de adelaar!

Top van Huanu Picchu

De beste lama-imitatie van de dag! 

De terug weg ging gelukkig snel en gemakkelijk en lui dat we waren hebben we na nogmaals een grote fotosessie, de bus naar beneden gepakt in plaats van de 1700 trappen naar beneden te lopen. Terug in het dorp waren we dakloos, en hebben we ons op het plein genesteld om te chillen. Hier werden we echter snel door de politie weggestuurd, want slapen mocht daar niet. Toch apart, in een land waar de nationale volksbezigheid slapen en niksdoen in het openbaar is, daar mogen de ‘blanquitos’ niet even powernappen. We besloten ander vermaak te zoeken en trapten een balletje met een schattig Peruaans meisje van 6. Ook dit werd door de politie verboden, dus toen werd voetballen Spaans studeren door een gesprek te beginnen met het meisje. Raar maar waar, aan het einde van het verhaal kreeg ik het idee dat die bal die onze kant op rolde geen toeval was. Het meisje probeerde ons in haar moeders hostel te krijgen, en had een verkoop praatje waar je U tegen zegt. Ze hield het ook rustig een uur vol, bewonderenswaardig irritant!

Rond 11 uur waren we weer terug in Cusco, waarna er snel foto’s moesten uit worden gewisseld en ingepakt moest worden. Jordi en ik moesten namelijk om kwart voor 6 weg, op naar de volgende bestemming. Na een kort nachtje was er het afscheid van Arnoud en Stefan, die weer terug gingen naar Lima voor hun laatste dagen. Mooie tijd gehad! 

Onze busreis naar Puno was met stops onderweg, zodat we ook nog wat van de omgeving konden zien. Goed, de buffet lunch was het hoogtepunt en de rest was niet echt noemenswaadig! ;) Puno ligt aan het Lake Titicaca, of het door Stefan genoemde Lady Gagameer. Hier hebben we gelijk een tour naartoe geboekt en de volgende ochtend zaten we aan boord op weg naar Isla de Uros, wat Eiland van Riet betekent. De zon kwam er snel door en we kregen een uitleg over hoe die mensen op de rieteilanden leefden. Ondanks dat het veel weg hadden van de oude venen, was het erg leuk en interessant. Ook zijn we nog even op een rietenboot wezen varen. Geslaagde ochtend!  

Lake Titicaca 

De zogenoemde Mercedes Benz van de riet eilanden..

De lokale kids die meer gemiddeld meer snottebellen produceren dan  wat dan ook...

Best seat of the house @ Mercedes Benz

Riet eilanden...

Uitleg over hoe de rieteilanden worden gecreeerd etc! 

Die middag zijn we in het kader van strakke planning gelijk doorgegaan naar Arequipa, de tweede grootste stad van Peru op zo’n 6 uur van Puno. Hier had Jordi via via via een hostel weten te regelen, en dat bleek best prima achteraf. Ook hier hebben we gelijk een tour geboekt voor de volgende dag, de Colca Canyon! Deze Canyon (is in het Nederlands kloof of vallei denk ik) is dieper dan de Grand Canyon in de US, en dus zeker een bezoekje waard. Hier leven namelijk ook nog zo’n 30 condors, de grootse vogels ter wereld. Om te condors te zien moet je wel geluk hebben, aangezien zij mooi weer nodig hebben om te vliegen. Condors vliegen namelijk amper, ze zweven vooral op thermiek en dat is er nou eenmaal meer bij mooi weer. De canyon zelf was echt indrukwekkend, zo diep! Uiteraard hadden wij ook het geluk weer aan ons kont hangen en hadden we super mooi weer, en spotten we al snel een condor. Trip al geslaagd natuurlijk, maar het werd alsmaar gekker. Blijkbaar zat er een thermiek bel recht boven het uitkijkpunt, want zo’n 10 minuten lang zweefden er 6 a 7 condors op een paar meter over ons heen! Super! 

Op weg naar de Colca Canyon

Met mooie terrassen voor landbouw etc...

Condor spotters at work @ Colca Canyon

Condor!

Ter indicatie hoe groot een Condor is, deze vloog vlakbij de mensen!

Overstekende lama's! Echt bizar veel!

Oudjaarsdag zijn we uberlaks geweest en hebben we ons vooral een beetje beziggehouden met bloggen en familie en vrienden bellen. Rond 6en zijn we de stad in getogen voor een oudjaarsborrel en een diner. Volgens de traditie draagt men in Arequipa met de jaarwisseling gele kleding en accessoires, waarbij de gele onderbroek het meeste traditionele artikel was. In het kader van integreren kun je leren, tikten we twee machtig mooie ballenknijperts op de kop, en gingen we de kroeg in. Daar ontmoeten we Jordi’s collega Feline ook, die samen met haar ouders en zus aan het reizen was. Het was erg gezellig in de kroeg en voordat we het wisten was het 2012 en kon de gele onderbroek worden aangetrokken tot hilariteit van de Peruanen. Uiteraard vonden ze het super cool dat we dat deden, maar aan de andere kant waren wij ook de enige die er zo debiel bij liepen! Haha, over tradities gesproken…

Op het plein gebeurde verder niet heel veel, en de meeste hebben hier klaarblijkelijk niet veel geld over voor vuurwerk,want dat was erg karig. Na een tijdje bloedde het een beetje dood op de plaza en zijn we een club naar binnen gegaan. Hier was het wel ok, maar het leek meer een doodgewone zaterdagavond. Een bijzondere jaarwisseling...

Gele onderbroeken!! :)

Terwijl ik dit typ zit ik op het busstation in Puno, en staan we op het punt om naar Bolivia te gaan. In Bolivia zullen we een ander eiland in het Lady Gaga meer bezoeken en de hoofdstap La Paz met een bezoek vereren. Daarna vervolgen we onze weg naar de Salar de Uyuni, de enorme zoutmeren die echt fotographer-heaven is! Met mijn nieuw verworven bijnaam Taca-Taca kan ik me daar zeker uitleven. Taca Taca refereert aan het geluid wat een camera maakt als de foto wordt genomen, en Japanners genieten nooit van een tour, die zijn alleen maar bezig met Taca-Taca. Aangezien ik soms ook Japanse trekjes vertoon, vanaf nu; Taca Taca!

Vanuit Bolivia zullen we vervolgens het noorden van Chili bezoeken en afdalen tot aan de hoofdstad Santiago de Chile. Vanaf daar gaan we vrijwel horizontaal door Argentinie crossen en naar Uruguay gaan waar het hoogste tijd is om weer een strand te bezoeken. Na een paar dagen Uruguay, gaan we terug naar Argentinie. Per ferry zullen we de booming hoofdstad Buenos Aires aan doen en vervolgens naar het drielandenpunt Argentinie, Paraguay en Brazilie afreizen. Hier zijn de grootse, en misschien wel meest indrukwekkende watervallen te bewonderen. Vanaf daar vliegen we dan naar Rio de Janeiro, om met het grootste feest op aarde af te sluiten, carnaval! 

Een fantastische trip ligt dus op ons te wachten, en ik ga er alles aan doen om jullie daarvan mee te laten genieten! Bedankt voor de reacties etc, super leuk! Dikke tut, nog vanuit Peru! X Sicco

Voor de liefhebber: Check ook www.vamosmetdieplatano.blogspot.com :)