Wijn, zeehonden, pannenkoeken en ijs!

Klinkt als een rare titel he? Komt ie:

Nadat we de ferry naar het Zuider eiland hebben gepakt belde Richard met Sarah Clark. Sarah was toen Richard 7 jaar de klassenassistente op zijn school in Ierland en het contact is altijd gebleven, maar ze hadden elkaar nog nooit weer gezien.

Na een half uurtje rijden ontmoeten we Sarah in een restaurantje in Blenheim, het zonnigste stadje van NZ en daardoor ideaal voor wijngaarden. Sarah was inmiddels 34, en Richard was geen gillende kleuter meer! ;) Het was erg leuk voor hen om elkaar weer te zien. na de koffie gingen we met Sarah naar een restaurant midden in de wijnvelden en dronken we in het zonnetje een flesje weg, aten we heerlijk en was het echt relaxen daar... Na het diner gingen we naar een andere wijnproeverij omdat je daar de druiven kon proeven, en vervolgens de wijn. Was wel erg interressant, en Sarah wist ons veel te vertellen, omdat ze zelf ook inde wijn industrie werkt.

Tijdens het diner, Sicco, Richard en Sarah...

Die avond sliepen we bij Sarah en haar vriend Roger en de fotoboeken met kleine Richard erin werden van zolder gehaald. ;) Na het fotoritueel zijn we Blenheim in gegaan, ter ere van St. Patricks Day. Ik ben er nog steeds niet echt uit wat het inhoud, maar volgens mij weet de gemiddelde Ier het ook niet eens. het komt er op neer dat je groen draagt, en Guiness Bier drinkt. Aangezien ik Guiness echt niet te drinken vindt, pastte ik me soepeltjes aan door een groen flesje Heineken te bestellen... :)

Na een heerlijk nachtje slapen zijn we s' ochtends naar de wijngaarden van haar familie gegaan. Ze hebben slechts 3 a 4 akkers met wijnplanten maar dat is genoeg om heel veel flessen wijn te produceren. Het merk Boreham Wood begint nu ook in Europa aardig te lopen en ik moet zeggen dat het wel een lekker wijntje is. Na de bezichtigingen was het tijd voor ons om te gaan, aangezien we met Pasen aan de andere kant van het eiland wilden zijn...

Het uitzicht tijdens het eten! :)

Die avond reden we door het mooie landschap en eindigden we in Marahau, aan de voet van het Abel Tasman National Park. We zagen een nogal droge rivier, en avonturiers die we zijn besloten we midden in de rivier ons kamp op te slaan. Ik druk aan de kook en Rich begon enthousiast met hout te slepen voor het grote kampvuur. Na een tijdje vond ik dat oko maar eens wat hout moest zoeken en ik ging naar 'weg' waar we langs waren gekomen, omdat ik daar veel hout had gezien. Ik 5 minuten aan de wandel en toen besefte ik dat ik niet dezelfde route liep. Mis! Was de rivier al een paar meter omhoog gekomen. Dus ik snel terug, inpakken en wegwezen, op naar het droge. We waren gelukkig nog wel optijd en die avond hebben we ook ons kampvuur nog gewoon gehad. Achteraf hadden we het ook wel droog gehouden...

Richard aan het hout zoeken...

In de ochtend lachtte het zonnetje ons wederom toe, (al bijna 3 weken nu!) en dat kwam goed uit want wij gingen zeekayaken in het Abel Tasman park. Rond 12'en gingen we er vandoor in onze twee persoons kayak en al snel kwam de ene na de andere mooie baai voorbij. Het eiland verderop leek ons wel een mooie plek voor een frisse duik. Onderweg peddelden we ineens langs 2 pinguins. Vlakbij het eiland zei ik voor de grap tegen Richard dat ie uit moest kijken voor de rog daar verderop, wijzend op de zwarte vlek in het water. In verwachtte dat het een pol wier oid was. Begon die 'pol wier' ineens te zwemmen! Haha, voeren we gewoon bijna over een meter grote rog heen! ;)

Onze kayak...

...

Rich en Sicco

Na ons verfrissende duik in het heldere water gingen we weer aan de peddel en gingen we rondom het eiland aangezien er een grote kans was op zeehonden. Na een tijdje hoorden we inderdaad een zeehond 'blaffen'. (Is dat het nederlandse woord voor het geluid wat een zeehond maakt?) Niet veel later liet het beestje zich ook daadwerkelijk zien. Leuke beestjes...

We gingen uiteraard op zoek naar meer en dat werd beloond. Meerdere malen zwommen de zeehonden vrolijk rond ons kayak, soms zelfs onderdoor.. Echt super vet! Ook spotte ik nog een ijsvogeltje en er was een gigantische kolonie vogels waar ik de naam niet van weet, maar ze zagen er wel grappig uit! ;) haha... Op de namiddag moesten we echter de kayak weer inleveren en hadden we er echt een vette dag opzitten! Met dank aan Abel Tasman...

Zeehond op 20 cm van mijn peddel!

En onder de kayak door!

:)

In de ochtend gingen we op weg naar de Pancake Rocks, maar na ons koffie break wilde de auto ineens niet meer startten. Wij wisten nog van de vorige keer dat het waarschijnlijk gewoon een kabeltje was en dan was het klaar. Dit werkte echter niet deze keer. Dus Richard naar een monteur lopen en hij kwam terug met een aantal adviezen. Afkoelen of met een steen flink op de start motor slaan, dan doet ie het wel weer... Het klonk als een belachelijk idee, vooral omdat we bijgod niet wisten wat de start motor was. Richard bleef echter fanatiek zoeken, maar met weinig succes. Ik had het wel gehad en ging om muffins uit. Kom ik terug, zie ik Richard vrolijk in de rondte rijden over het parkeerterrein! Haha, had ie toch de startmotor gevonden en de flinke tik had geholpen... Vaag, maar we konden in ieder geval weer verder.

Na het mooie ritje langs de ruige westkust stopten we in Punakaiki om de Pancake Rocks te bezichtigen. Echt apart om te zien, al die rotsen in verschillende laagjes. Terwijl we daar mooi van het uitzicht stonden te genieten zagen we ineens een dolfijntje in de golven spelen! Mijn conclusie was dat er meer moesten zijn en na goed speurwerk zagen we nog 2! Altijd leuk natuurlijk... Westcoast...
Pancake Rocks...
Pancakes
again...
Altijd handig, net voor een steile trap toch nog even dat bordje, niet geschikt voor rolstoelen! :)

De rit ging echter verder naar het zuiden. Op weg naar het hooggebergte en de gletsjers. Voor de avond vonden we een mooie plaats aan een meer, en toevalliger wijs was er ook een Nederlands stel. Jaartje of 60 en en ieder jaar overwinteren ze in NZ. Waren echt vage lui, en ze zagen er uit als hippies... :( haha! Voor het avondeten hadden we, jawel, pannenkoeken! De eerste drie gingen goed, vervolgens begon ik ietwat te veel water toe te voegen. Resultaat: Dratsige pannenkoek mix dat voor geen meter meer wilde bakken. Het deed me denken aan Oege's eerste pannenkoek avontuur in 1995, wat me nog steeds bijstaat! ;) haha... Mijn pannenkoeken waren van datzelfde niveau. Uiteindelijk aten we toch weer macaroni!

De eerste aanblik op de Southern Alps...
Het meer waar we kampeerden...

In de ochtend dumpte ik Richard in Franz Josef omdat hij een tour had geboekt. Hij wilde namelijk graag de Gletsjers beklimmen. Ik had graag meegewild, maar het was veel te duur. Ik nam de auto dus mee en heb me zelf vermaakt. Er zijn hier namelijk genoeg wandelingen rondom de gletsjers. Na een paar kleinere wandelingen stuitte ik op een bord met waarschuwingen, en dat het niet handig was om verder te gaan. Alles wat ik zag was gewoon steen en een gletsjer op meer dan 700 meter! Ik wilde echt wel wat dichterbij gaan. Maar er was eigenlijk niemand die verder ging. Totdat 2 oudere mannen over het hek gingen, en ik vroeg of ik met hun mee kon. Dat kon wel en zo gingen we met zijn drieen op pad. De Spanjaarden Ramon en Juan Carlos waren wel aardig gezelschap. Na een tijdje bleek Ramon in Spanje als bergbeklimmer te werken. Ik kon mijn lol niet op! Ik had dus bij toeval een gratis tour, met een gecertificeerde gids! Ideaal...

Na wat klim en klouter werk kwamen we aan bij de gletsjer en dat was best indrukwekkend. Erop kon echter niet aangezien we geen spikes aan onze schoenen hadden. Op de terug weg kwamen we nog een paar geitachtige herten tegen. Beslis zelf maar op de foto wat het is, ik weet het namelijk niet! ;)

Een reflectie van de gletsjer in 'Peters Pool'.

De Franz Josef Gletsjer

De bordjes! ;)Watervallen halverwege...
Der Franz!
Juan Carlos, Ramon en ik...
ijs!
nog meer ijs!

...
...
Uitgeslepen rots door de gletjser vroeger...
...
Geiten of hertachtigen? Laat het me weten!

Vandaag zouden we een wandeling maken ronden Lake Matheson, maar het heeft de hele nacht geregend en de bewolking hangt op ongeveer 150 meter. Het mooie van Lake Matheson is namelijk dat het de bergen op de achtergrond als een spiegel reflecteerd. Maar vandaag dus even niet, helaas. Nu zitten we dus aan de voet van een andere gletsjer, de Fox Gletsjer, en wachtten we tot morgen tot de zon weer terug komt. Door de hevige bewolking vandaag hebben we ons plan om naar Wanaka te gaan ook geschrapt. In Wanaka is een vliegshow en 100.000 mensen gaan daar dit paas weekeinde heen. Maar omdat het vanaf hier 3 a 4 uur rijden is en de weg compleet door de bergen gaat, doen we het niet. Het is te bewolkt, dus gevaarlijk, en vooral, we zien geen flikker, en dat is zonde...

Varen...
Watervalletje vlakbij de Fox
De Fox Gletsjer
Kleurrijk meertje vlakbij Fox
en raar spul in het water!

Nog een kleine 2 weekjes te gaan in dit mooie land en dan moet ik weer hard aan de bak in Australie. Ik geniet nog met volle teugen!

Bedankt voor alle reacties en mailtjes, ik waardeer het erg! Keep going! X Sicco