Van Nieuw Zeeland naar Australie, van het leger naar de joden!

Helloa!

Al weer 2 weken geleden dat ik had geschreven, maar ik ben echt te bezig geweest om ook maar een letter te typen. Dit is mijn vrije dag, en dus moet het nu maar even.

Mijn laatste berichtje was in Twizel, in NZ. Die dag vonden we weer een super vette kampeer plek aan Lake Tekapo, met Mt Cook, het hoogste punt in Australasia, in de achtergrond. Echt super, net als het weer trouwens. Vanaf Lake Tekapo cruisden we in een keer door naar Christchurch, de eindbestemming. We waren echt 10 seconden in Christchurch, en we liepen de Canadees Nolan tegen het lijf. Echt dik toeval! Hij was samen met zijn nicht Brynne aan het rond dwalen in de stad. We zijn toen maar met zijn allen gaan dwalen en we gingen wat informatie ophalen in een of ander kantoor, omdat Nolan, Richard en Leon (Queenstown) de Heaphy Track gingen doen. Een wandeltocht over 4 dagen, 82 kilometer en door de bergen. Echt super vet... Die avond gingen we buiten de stad op zoek naar een mooie plaats om te kamperen. Ook Nolan en Brynne kwamen die kant op en met 3 auto's kampeerden we ergens in de heuvels buiten Christchurch. De avond werd gevuld met popcorn eten en kaarten! Mooi avondje.

Leon en Nolan
Brynne en Richard

De volgende dag was mijn laatste dagje in het schitterende NZ. Souvenir shoppen stond op het programma en het uitwisselen van foto's. In de avond zijn we, Richard, Nolan, Leon, Brynne en ik erg gezellig uit eten geweest in een druk straatje in Christchurch. Was echt erg gezellig,met dank aan de happy hour Heineken's!

Op de kampspot, Leon, Brynne, Richard, Nolan en ik...

Rich, Sicco, Nolz en Leon...

Met drie auto's zochten we wederom voor een slaapplek buiten de stad. We dronken nog ene paar biertjes daar en dan zou Richard me naar het vliegveld brengen, aangezien ik om 3 uur s' nachts in moest checken. Maar, gedurende de 5 weken zei ik tegen Richard dat zijn busje het niet ging redden tot aan Christchurch. En ik kreeg bijna nog gelijk ook. Werkelijk, op het allerlaatste ritje vloog de hele auto in de hens! De lampjes op het dashboard begonnen enthousiast te branden en wij zetten snel de auto aan de kant. Wij snel de stoelen omhoog en daar kwamen de vlammen on tegemoet! Jongens jongens, we schrokken ons dood! Gelukkig konden we het met 2 a 3 keer wapperen met een handdoek uit krijgen. Toen de verschrikkelijke stank weg was zagen we dat de halve accu weg was gebrandt! Goed, en toen. Ik had nog een uur om op het vliegveld te komen, Richard kon de anderen niet bellen omdat daar geen netwerk was, en het was 2 uur in de ochtend! We waren net een benzine station tegen gekomen en Richard zette het op een rennen! Ik bleef bij de auto. Ik had wel even tijd om na te denken en toen kwam ik er achter dat we verschrikkelijk lucky waren geweest, en dat het wel veel erger had kunnen zijn. De brandende accu was echter maar een halve meter van de benzine tank vandaan en ik heb geen idee of een accu ook kan exploderen, maar het zou maar zo kunnen, genoeg brandbare rommel zit erin in ieder geval. Na 20 minuten was Richard weer terug, met een accu! Maar ik zag gelijk dat die te klein was dus we konden nog een keer op en neer rennen. Ditmaal namen we de oude accu mee en kwamen we met de goede terug. Na 10 minuutjes hadden we de accu vervangen, maar ik was bang dat andere kabeltjes waren beschadigt door de brand en dat het dus niet zou werken. Maar niets was minder waar, hij startte direct en Richard leverde me ruim op tijd af op het vliegveld.

En dat was het dan, 5 weken in een schitterend land met een wild vreemde Ier. Ik kan maar 1 ding zeggen, het was fantastisch. We hadden zoveel overeenkomsten in denk-patronen en interresses, echt ideaal. Rich' if you read this, thanks again mate, I'm still thinking of the beautifull things we've did in NZ! Cheers!

De half afgebrande accu! :(

Mijn vlucht was k*t met DT. Ik vloog met Jetstar ipv Qantas en dat houdt in dat je 4 uur recht op zit zonder beenruimte in een heet vliegtuig, zonder film of andere afleiding, zonder eten en drinken. En dat terwijl je net de hele nacht bent wakker geweest om je vliegtuig te halen. Maarja, tis niet anders...

Rond half 11 Oz-time pikte Michael me op van het station en was ik weer terug op het oude nest. Die zaterdag middag zijn we, Michael en Ben (Michael's beste vriend, die momenteel zoekende is naar een nieuw huis en dus nu ook bij michael en ngaire woont) en ik gaan golfen. Niet echt een succes, te moe denk ik. Wel ben ik er achter gekomen dat mijn gebrekkige techniek me gewoon serieuze blessures op kan leveren. Toch eens met Tiger bellen hoe we dat kunnen op lossen... :)
Die avond ben ik ondanks dat ik erg moe was Marnix in de stad op gaan zoeken. Die vermaakt zich nog steeds meer dan prima in Melbourne en werkt in een sandwich bar. Was erg gezellig om weer even bij te praten. We eindigden in de P.J. O'Briens, een bar waar mijn toekomstige reismaat Scott was en we nuttigden nog een paar biertjes, voor ik huiswaarts keerde.

Zondag's heb ik mijn auto even op gelapt. Hij wilde namelijk niet starten na een maand stil te hebben gestaan. Ik baalde natuurlijk flink maar achteraf was het slechts een lege accu. Ik heb namelijk een klein lampje in de auto die altijd brand, en die heeft de accu leeg gezogen in een maand. Met behulp van Ben en een paar startkabels was het zo gepiept en rijd ik weer vrolijk in de rondte met mijn Holden.

Maandag was dan het serieuze werk. Ik had namelijk nog 3 weken in Melbourne, en ik ben officieel bankroet. Er moet dus geld in het laatje komen, en wel zo snel mogelijk. Ik had ooit al eens een uitzendbureau in de stad gezien en ik besloot daar binnen te lopen. Lucky dat ik was zaten ze te springen om ervaren bediening en barkeepers. Nadat ik de vraag "For how long do you gonna stay in Melbourne for?' had beantwoord met 4 maanden mocht ik wel een stapel papieren in gaan vullen. Na een half uurtje was Sarah van Pinnacle (naam van het uitzendbureau) me aan het interviewen en volgens mij was ze wel blij met me. Ik had alleen geen RSA, Responsibility of Serving Alcohol. Ik had het in het Nederlands al eens gedaan, maar dat was niet genoeg voor ze. Hmm, die avond zat ik met 15 Indianen (of zijn het Indiers? Mensen uit India!) de cursus te volgen. Dinsdag moest ik langs komen voor een informatie praatje een een test. Ze wilden namelijk zien hoe ik met een dienblad rondliep en dat soort dingen. Was totaal geen probleem. Direct na de test werd ik ingepland voor talloze shifts, terwijl anderen werd meegedeeld dat ze wel gebeld werden als er wat was.

Die ochtend ging ik opweg naar de Victoria Barracks, de leger basis. Ik door de security check en vervolgens werd ik voorgesteld aan Joanne. Ze vertelde met het protocol. Je antwoordt alles met 'Yes sir en Yes Miss'. Uh, oke... Komt voor mekaar... De volgende 5 uurtjes liep ik in de rondte met mijn dienblad zoekende naar lege glazen en later voor lege borden. Aan het einde was Joanne hardstikke blij met me en ze zou Pinnacle vertellen dat ik het uitstekend deed.
Nog geen tien minuten nadat ik klaar was bij het leger belde Pinnacle. Sicco, kun je hier in tien minuten zijn, dan rijden we naar je volgende shift. Prima. Werd ik me toch naar een kasteel gereden! Echt, ik werkte voor Mr en Mrs Pratt, de eigenaar van het Recycling bedrijf van Australie en hij is een van de rijkste Ozzie's. Zijn landgoed Raheen was totaal antiek, en iedere muur was bezaaid met kunstwerken. Oja, en de tegeltjes waren stuk voor stuk een paar duizend dollar waard, dus als je van buiten naar binnen liep, moest je er zeker van zijn dat geen steentjes onder je schoenen had. En we schonken uiteraard geen rode wijn, omdat dat heel makkelijk iets beschadigd. Ik werd in een hesje gehezen met een gouden R(aheen) er op en de bijpassende gouden stropdas. Soms werken ze daar met glazen van kristal, en de totale waarde van je dienblad is dan meer waard dan je jaarsalaris. Hoe bedoel je niet stressen! Mijn dienblad zou spontaan beginnen te schudden! Haha... Gelukkig werkten we deze avond met goedkope huur glazen... :)

De avond zelf was vrij gemakkelijk. Er was een conferentie voor alle rijke joden in Australie om hun comunnitie kracht bij te zetten, of zoiets. In ieder geval, ze drinken niets tot weinig, dus het was totaal niet druk. Plus dat we met met 10 man personeel waren en er eigenlijk maar werk was voor 3. 'Act like you're busy' was dan ook de slogan van de avond... Easy money! Phillip, de man die over personeel zaken gaat bij Raheen was erg blij met me en vertelde dat ook aan Pinnacle. Twee shifts, twee happy bazen, ideaal!

De volgende ochtend werd ik wakker gebeld door Pinnacle, of ik weer naar de Victoria Barracks kon. Ik moest dit keer helpen met de lunch, een beetje op een neer rennen van de keuken naar de lunchroom. Echt te simpel werk! Vervolgens gelijk door naar het Melbourne Exhibition Centre (MEC), net zoiets als het FEC in Leeuwaren. Daar waren we met 300 man personeel! We hadden een dikke briefing en vervolgens was het heel lang wachten omdat alles al gedaan was. Betaald wachten uiteraard! ;)

In MEC zijn de komende weken 1500-2200 Chinezen te gast. Zij werken allen voor het concern Amway. Ze zijn te gast in Melbourne en worden compleet in de watten gelegd door ons. Tijdens het diner is er een super vette show, met vuurwerk, artiesten, goochelaars, steltloper en van alles en nog wat. Maar, het zijn Chinezen! Dus, het eten maakt ze allemaal geen donder uit en ze zijn alleen maar bezig met foto's maken van alles wat er gebeurt, ik ben ook wel meer dan 10 keer gefotografeerd! Haha...

Mijn taak tijdens het diner was de gasten van 4 tafels, 40 man, voorzien van drinken. Dat klinkt veel, maar Chinezen drinken ook niet veel dus het was eigenlijk iedereen 1 a 2 keer een drankje serveren. Too easy... Dat gaf me wel mooi de gelegenheid om een beetje wat van de show te zien, wat echt super vet was! Na 6 uurtjes waren we klaar, en hadden we uiteindelijk 2,5 uur echt gewerkt, maar wel mooi voor 6 betaald gekregen. Echt dikke onzin dat ze ons zo vroeg laten komen, maar ik vind het wel prima!

Vrijdag moest ik wederom naar de Victoria Barracks, ditmaal als barman. Was wederom wel leuk, en makkelijk. Zaterdag moest ik echt super vroeg beginnen, in de Sebel City Gate Hotel, 5 sterren! Om 5 uur ging het wekkertje en om 7 uur begon ik. Het was een ontbijt buffet dus ik moest gewoon alle lege borden en glazen ophalen. Om 10 uur was ik klaar en wilde ik nog niet naar huis. Ik belde Pinnacle en ik kon om 11 uur wel beginnen in het Telstra Dome! Yes! Kom ik daar, wordt ik een business-suite gegooid. Er werd nog net succes gezegd en dat was het. Zoek het maar uit. Ik de lijst er bij, en een map met instructies. Bleek allemaal nog niet zo lastig te zijn.
Rond half 1 kwamen de eerste gasten al, en langzaam aan druppelde de rest binnen. Ik moest de gasten continu voorzien van een drankje en een hapje. En als ik niks te doen had, keek ik Ozzie football, of maakte ik een praatje met een van de gasten. Ik had wel een hele leuke groep mensen. Geen high-class bussiness mannetjes maar gewoon simpele bouwvakkers! Ideaal!
Volgende week hopenlijk weer in het Telstra Dome werken... ;)

Op de weg terug werd mijn shift voor zondag in het MEC gecancelled, waar ik niet echt blij mee was. Echter, ik was de eerste die ze zouden bellen als er iemand nodig was. Om 7 uur sochtends werd ik alweer mijn nest uit gebeld. Mooi, want later bleek dat je absoluut niet vrij wilt op zondag. Hier in Australie is men verplicht om een veel hoger loon uit te keren op zondag en in vakanties! Was ik mooi aan het werk voor 25 dollar in het uur, dat is ongeveer 15 euro! Ideaal...
Ook maandag was ik in het MEC, ditmaal had ik wel een rotbaantje te pakken. Ik was in de servery, het simpelste van het simpelste, plus dat het achter de schermen was, waardoor ik deze keer niks van de show mee kreeg. Ik moest ieder gerecht dat klaar in een rek doen en dan bracht de bediening het weg. Zo saai, geloof me...

Gisteren had ik wel weer een mooi lange shift te pakken, op het advocaten kantoor van Maddock's. Ik werkte samen met Shane en Danielle, die ik inmiddels al vrij goed kende door Pinnacle shifts. Was wederom een gemakkelijke dag. Op het moment dat een advocaat per telefoon 2 koffie's besteld, maak en breng je het. s' Avonds was er een besloten feestje voor 80 man, er waren echter 40 dus ook totaal niet druk... Wel mooi 9 uur gewerkt en ze wilden me vrijdag weer! :)

Vandaag ben ik aan het afkicken. Ik ben nog maar een weekje aan het werk maar heb wel al 50 uur gewerkt, en aangezien ik hier buiten de stad woon, zijn mijn gemiddelde dagen met reistijd wel 14 uur of langer...

Morgen moet ik bij ANZ, de bank werken. Voor vrijdag heb 3 (!) shifts gekregen. Ik begin om 6 uur s ochtends in een hotel, dan weer naar Maddocks en s'avonds naar een ander feestje, al met al wel 14 uur werken op vrijdag! Zaterdag weer naar mijn niet engels sprekende vrienden uit China en dan hopenlijk weer in het Telstra Dome. Maar, Pinnacle belt me dagelijks met meer of andere shifts, dus het kan alle kanten op.

Zo als het nu staat ga ik 28 april weg uit Melbourne, samen met Scott uit Wales. Ik moet Pinnacle nog wel even vertellen dat ik weg ga, waar ze waarschijnlijk niet echt blij mee zullen zijn, maar dan kan ik niet echt wakker van liggen. We gaan dan in een razend tempo via Adelaide, Coober Peddy naar Uluru, oftewel Ayers Rock. Daarna pikken we Jasper op in Alice Spring en vervolgen we de weg naar het Noorden, om vervolgens de eerste de beste, en enige afslag naar links te nemen naar de West kust. In een kleine 2 weken karren we dan naar beneden naar Perth, waar ik mijn auto in een paar dagen MOET verkopen voordat ik naar Bali vlieg.

Werkelijk, de tijd gaat zo snel, ik begin me te realiseren dat ik nog maar 5 weekjes in Australie ben! Het gaat te snel! Ik ben blij dat ik in Azie nog langer kan genieten van het reizigers leventje, en vooral goedkoper. Ik heb net de Lonely Planet voor Zuid-Oost Azie op de kop getikt en daar wordt je spontaan blij van. In vrij sjieke hotels en restaurants kun je slapen voor 5 euro, eten voor 3 en een biertje kost misschien krap aan 50 cent!

Mates, dit was het dan weer. Een dikke werk update, en dat zal de volgende blog ook wel worden. Bedankt voor alle leuke reacties en emails. Het is echt leuk om alle nieuwtjes uit Nederland te horen! Keep going! Oja, voor al mijn bloglezende examenkandidaten! Good Luck!

Ciao, Sicco X

Oja, op veler verzoek ben ik vandaag naar de kapper geweest! ;)



Hieronder nog even mijn favoriete panorama shots. Sommige zijn ook nog van Australie.

Sandfly Bay, NZ
Telstra Dome, Melbourne
Milford Sounds, NZ

Abel Tasman National Park, NZ
Cradle Mountain, Tasmanie, Australie
Crater Lakes, Tongariro Crossing, NZ